พ่ายรัก นิยาย บท 75

วันต่อมา..

วันนี้ไกรสรก็ยังไม่ได้ออกไป เพราะเป็นวันขึ้นศาลต้องรออยู่ในนี้ก่อน

เขาไม่รู้เลยว่าเธออยู่ยังไง ชายหนุ่มต้องการโทรศัพท์แค่เครื่องเดียว เพื่อที่จะแฮกข้อมูลดู แต่ก็ยังไม่มีใครเข้ามาเยี่ยม..ที่ไม่มีใครเข้ามาเพราะศาลสั่งห้ามไว้กลัวผิดรูปคดี

เย็นวันเดียวกันนั้น..

ตอนนี้ทุกอย่างเคลียร์หมดแล้ว เขาถูกปล่อยตัวออกมาในฐานะผู้บริสุทธิ์

"ผมยืมรถหน่อยครับพี่" ไกรสรยืมรถคันศรเพื่อที่จะรีบไปหาเธอ ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจคันศรเลย ถ้าเป็นแต่ก่อน..พี่ชายมาให้กำลังใจแบบนี้เขาคงจะดีใจมาก

พอได้รถจากคันศรแล้ว ก็รีบขับออกไป ไกรสรไม่กล้าถามเรื่องของเธอจากแม่กับพี่ชายเลย เพราะเขารู้ดีว่าทุกคนคงจะยอมรับเรื่องนี้ได้ยาก

ชายหนุ่มรีบไปที่วัดใกล้บ้านของเธอ เขาคิดว่าศพแม่เธอคงจะอยู่ที่นั่น แต่พอไปถึงทางวัดบอกว่า เผาศพเก็บอัฐิเรียบร้อยแล้ว

ที่ลูกศรต้องรีบเผาศพแม่ เพราะอยากปล่อยแม่ไป ไม่อยากให้แม่ทุกข์ทรมานอีกแล้ว รวมทั้งเธอไม่มีใครที่จะให้คำปรึกษาได้เลย

พอรู้ว่าเธอเสร็จงานจากที่วัดแล้ว ชายหนุ่มก็รีบมาที่บ้านของเธอ

"ไปไหนนะครับป้า"

"ไม่รู้ว่าคุณหนูจะไปที่ไหน แต่เอาเถ้ากระดูกของคุณท่านไปด้วยค่ะ" เธอไม่ยอมบอกแม่บ้านไว้ว่าจะไปไหน

ที่ไม่บอก เพราะลูกศรก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหน แต่ขอให้ได้ออกไปจากที่นี่ก่อน เพราะภาพเหตุการณ์ในวันนั้นมันยังตามหลอกหลอน

"เธอไปไหนของเธอ" ไกรสรรีบกลับมาที่โรงแรม เพราะคิดว่าจะกลับมาเปลี่ยนรถ..รถคันของเขามีเครื่องมือที่สามารถจะติดตามเธอได้

ณ.จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน

ลูกศรไม่รู้ว่าจะพาแม่ไปที่ไหน เธอแค่อยากจะหนีไปไหนสักที่

"แม่คะ ลูกศรรักแม่นะ ถ้าชาติหน้ามีจริง ลูกศรขอเกิดมาเป็นลูกของแม่อีกได้ไหม" น้ำตาของเธอหลั่งไหลออกมายิ่งกว่าเขื่อนแตก ตอนนี้ต้องได้โปรยเถ้ากระดูกของแม่ลงแม่น้ำโขง

หญิงสาวเลือกจังหวัดทางภาคอีสานที่มีแม่น้ำโขงยาวเป็นสาย เพื่อปลดปล่อยดวงวิญญาณของแม่ให้ไปสู่สุคติ และเธอคิดว่าอยากจะหาที่สักแปลง ทำไร่ทำสวนอยู่แถวนี้ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งบ้านที่เคยอยู่..เธอยังให้แม่บ้าน คนสวน คนรถอยู่เหมือนเดิม

หลายวันต่อมา..

ความฝันของลูกศรก็เป็นจริง เธอซื้อที่แปลงไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ จากป้ากับลุง เรื่องเงินทองเธอไม่ขาดแคลนอยู่แล้ว พวกท่านเรียกเท่าไรหญิงสาวก็ให้ตามจำนวนที่ขอ

และที่นี่ก็มีบ้านไม้หลังไม่ใหญ่ ถ้าเป็นคนแถวนี้คงจะเรียกว่าเถียงนา มีบ่อน้ำเลี้ยงปลา และเอาไว้รดน้ำผัก ทุกอย่างมีไว้ครบหมดแล้ว

ข้อเสียของที่ก็ตรงที่ไม่มีน้ำประปาและไฟเข้ามาถึง แต่มันก็ไม่ได้ลำบากมาก เพราะยังมีบ่อน้ำให้ใช้

20 : 00 น.

เวลานี้แถวบ้านนอกอากาศเริ่มจะมีลมโชย และก็มืดสนิทไม่มีแสงไฟใดๆ เลย นอกจากแสงตะเกียงที่ลูกศรจุดมันขึ้นมา

"แม่ได้เจอกับพ่อหรือยัง" หญิงสาวมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ดาวดวงที่เธอจินตนาการไว้ว่าเป็นดาวของพ่อ แต่มีแค่ดาวดวงเดียวที่เด่นอยู่ตรงนั้น ไม่เห็นดาวดวงไหนที่คิดว่าเป็นของแม่ได้เลย

"พ่อคะ แม่ขึ้นไปหาพ่อแล้วนะ ถ้าแม่หาพ่อไม่เจอ พ่อตามหาแม่หน่อยนะ ลูกศรเป็นห่วงแม่กลัวว่าแม่จะหลงทาง" หญิงสาวพูดพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาให้มันไหลรินลงมา เธออยากจะให้มันไหลออกมาให้หมดทีเดียวเลยด้วยซ้ำ

บรรยากาศอันเงียบสงบจนดูวังเวง มีแค่เสียงผู้หญิงที่กำลังร่ำไห้ เพราะคิดถึงพ่อกับแม่ที่จากไป และยังคิดต่อไปอีกว่าอนาคตเธอจะอยู่ยังไงตัวคนเดียว

แคล้ง~ เสียงคนเหยียบกิ่งไม้อยู่ไม่ไกลจากกระท่อมหลังนั้น

มันทำให้ลูกศรตื่นจากภวังค์ความคิด

"ใคร!?" หญิงสาวรีบมองส่องออกมาแต่ก็ไม่เจออะไร เพราะมันมืดมาก

"อย่าเข้ามานะฉันมีปืน" ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นว่าเป็นใคร แต่เธอก็ยังได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาเรื่อยๆ

หญิงสาวรีบเข้าไปในกระท่อม และล็อกไว้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ปลอดภัย..แต่ก็ขอให้ได้หาที่หลบไว้ก่อน