พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 100

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่เคยคิดอยากจะไปเยี่ยมลูกเขยคนนั้นที่สวนโหย่วหลานเลย

สวนโหย่วหลานตั้งอยู่ระหว่างภูเขา มันไม่ได้อยู่ในเขตเมือง เขารู้สึกเสมอว่ามันเป็นดินแดนผีสิง และทำให้โชคไม่ดี

เซี่ยเจิ้งกั๋วรีบพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่า “เหยียนเหยียน พ่อจะไม่ไปที่นั่นหรอก พ่อจะไปเยี่ยมลูกเขยคนนั้นทำไมกัน ทุกคนต่างก็บอกว่าเขาป่วยหนักมาก ไม่แน่บางทีวันสองวันนี้เขาอาจจะตายก็ได้ พ่อไม่อยากไปที่นั่นจริง ๆ”

นี่คือสิ่งที่เซี่ยเหยียนเหยียนต้องการ เธอต้องการเปิดโปงสามีผีแห่งสวนโหย่วหลานต่อหน้าสาธารณชน เพื่อที่จะทำให้ความคิดเห็นของผู้คนร้อนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และทำให้เซี่ยซีหว่านมีปัญหา

“พ่อคะ หนูไม่รู้ว่าหว่านหว่านไปรู้จักกับประธานลู่ได้อย่างไร และไม่รู้ว่าเธอไปโกหกอะไรประธานลู่ไว้ ผู้ชายแบบประธานลู่ แม้ว่าหว่านหว่านจะหย่าร้างแล้ว พ่อคิดเหรอคะ ว่าประธานลู่จะมาแต่งงานกับหว่านหว่านจริง ๆ?”

“ไม่มีทาง เซี่ยซีหว่านไม่ได้มีดีอะไร ประธานลู่จะต้องดูถูกเธออย่างแน่นอน ตอนนี้เธอก็แค่สดใหม่เท่านั้นเอง เหยียนเหยียน คนที่ประธานลู่จะแต่งงานด้วยต้องเป็นลูกอย่างแน่นอน” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดออกมาจากใจจริง

เขาพูดความจริง เขาไม่เคยคิดว่าลู่หานถิงจะตกหลุมรักเซี่ยซีหว่านจริง ๆ

“พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูยังมีไพ่ตายอยู่ในมือ ตำแหน่งคุณนายลู่ จะต้องเป็นของหนูอย่างแน่นอนค่ะ ดังนั้นตอนนี้หนูต้องการความช่วยเหลือจากพ่อ พ่อจะต้องไปเยี่ยมลูกเขยคนนั้นที่สวนโหย่วหลานภายในวันสองวันนี้ค่ะ จากนั้นก็เล่าเรื่องระหว่างหว่านหว่านและประธานลู่ให้เขาฟัง แม้ว่าเขาจะไม่มีอำนาจ แต่ให้เขาส่งเสียงออกมาสักหน่อยก็ย่อมเป็นเรื่องที่ดีนะคะ แล้วถ้าเขาโกรธ แบบนั้นมันก็จะยิ่งดีค่ะ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วพยักหน้า ความหวังของเขาสำหรับชีวิตที่เหลือ ขึ้นอยู่กับเซี่ยเหยียนเหยียน เขาพูดว่า “เหยียนเหยียน พ่อจะฟังลูก ตราบใดที่ลูกสามารถแต่งเข้าตระกูลลู่ และกลายเป็นคุณนายลู่ได้!”

เซี่ยเหยียนเหยียนเยาะเย้ยในใจ เซี่ยซีหว่านถ้าเธอไม่ได้แต่งเข้าสวนโหย่วหลาน บางทีเธออาจจะยังมีโอกาสแย่งชิงลู่หานถิงกับฉัน แต่เธอแต่งงานแล้ว ดังนั้นเธอมีสิทธิ์อะไรที่จะมาแย่งชิงกับฉันอีก

...

ที่ข้างนอกข่าวลือกำลังร้อนระอุอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ในห้องทำงานของประธานกลับเงียบสงบ

เซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องพัก ห้องพักที่นี่มีขนาดใหญ่ เรียบง่าย และหรูหรา อีกทั้งยังมีทุกอย่าง มองเพียงครั้งเดียวก็สามารถเดาได้ว่าลู่หานถิงพักที่นี่เป็นครั้งคราวเท่านั้น

ลู่หานถิงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมา เขาเห็นร่างผอมเพรียวนอนอยู่บนเตียงของเขา เซี่ยซีหว่านอาบน้ำก่อนแล้ว และตอนนี้เธอก็พาร่างกายของเธอไปอยู่ใต้ผ้านวม เผยให้เห็นเพียงแค่หัวเล็ก ๆ ของเธอ ดวงตาสีดำขลับจ้องมองเขาราวกับลูกแมวตัวน้อย

เมื่อเห็นเขาออกมา เธอจึงย้ายไปที่อีกฝั่งของเตียงอย่างชาญฉลาดเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับเขา

ลู่หานถิงยกผ้านวมขึ้น และขึ้นไปบนเตียง เขาดึงผ้านวมที่พันอยู่รอบตัวเธอ จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “จะเขินอายไปทำไมกัน คุณกำลังทำให้ผมคิดว่าคุณไม่ได้ใส่เสื้อผ้านะ”

“...”

เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบใบหน้าที่หล่อของเขา

ผ้านวมถูกดึงลงมา ปรากฏว่าเธอสวมเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา เธอถอดผ้าคลุมหน้าออกแล้ว ผมสีดำเหมือนเส้นไหมบริสุทธิ์พันอยู่รอบ ๆ คอสีชมพูของเธอ ริมฝีปากของหญิงสาวเป็นสีแดง เธอมองซ้ายมองขวา จากนั้นก็นอนลงไปบนเตียงของเขา เขาได้กลิ่นหอมสดชื่นจากร่างกายของเธอ

ลู่หานถิงก้มหน้าลงและพูดว่า “ผมขอจูบคุณได้ไหม?”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าเขากำลังควบคุมอารมณ์ของตนเองอยู่ ปกติแล้ว เขาเป็นคนประเภทที่อยากจะจูบก็จูบเลย

เซี่ยซีหว่านหยิบผ้าห่มขึ้นมาปิดริมฝีปากสีแดงของเธอ จากนั้นก็ส่ายหัวให้เขา

ไม่ได้ค่ะ

ลู่หานถิงจ้องไปที่ริมฝีปากสีแดงของเธออย่างหงุดหงิดและพูดว่า “โอ้ ช่างมันเถอะ”