พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 218

เซี่ยซีหว่านตัวเย็นเฉียบ คุณปู่เพิ่งฟื้นได้ไม่นาน วันนี้ควรเป็นวันแห่งความสุข เธอคาดไม่ถึงว่าคุณปู่จะโดนวางยาพิษ และการกลับมาพบกันอีกครั้งจะกลายเป็นการจากลาเช่นนี้

ความสุขทั้งหมดหายไปในชั่วพริบตา เซี่ยซีหว่านจับมือชายชราแน่น ดวงตาของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว เธอพูดว่า “คุณปู่คะ ได้โปรดอยู่กับหนูก่อนนะคะ ทั้งชีวิตนี้หนูเหลือแค่คุณปู่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นครอบครัวของหนูนะคะ”

คุณปู่เซี่ยลูบหัวของเซี่ยซีหว่าด้วยท่าทางลำบากใจ จากนั้นก็มองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋ว

เซี่ยเจิ้งกั๋วคุกเข่าลงข้างเตียง และตะโกนออกมาว่า “พ่อครับ !”

คุณปู่เซี่ยกล่าวคำลาด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเขาว่า “หว่านหว่านคือคุณหนูของตระกูลเซี่ยของเรา ตระกูลเซี่ยต้องฟังคำสั่งของเธอ รวมไปถึงตระกูลเซี่ยในมหานครเอมพีเรียลด้วยและอารองก็เช่นเดียวกัน หลังจากที่พ่อจากไปแล้วจะต้องมีใครสักคนมารับช่วงต่อที่ตระกูลเซี่ยในมหานครอิมพีเรียล ลูกไม่ได้มีประโยชน์อันใด ฉะนั้นลูกไม่จำเป็นที่จะต้องกลับไปที่นั่นอีก ใช้ชีวิตอย่างพอเพียงอยู่ที่เมืองไห่เฉิงแห่งนี้ก็ดีอยู่แล้ว”

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่คิดว่าคำพูดในวาระสุดท้ายของชายชราที่จะบอกกับเขาคือ “ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง” เขาไม่รู้ว่าประโยคนี้เป็นความโศกเศร้าภายในใจชายชราที่มีต่อเขา หรือมันคือความโศกเศร้าของตัวเขาเองกันแน่

ทันใดนั้นคุณปู่เซี่ยก็ค่อย ๆ หลับตาลง และจากไปอย่างสงบ

ใบหน้าของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยน้ำตา เธอร้องตะโกนออกมาว่า “คุณปู่คะ ! คุณปู่ !”

เซี่ยเจิ้งกั๋วสูญเสียพ่อของเขาไปแบบไม่มีวันหวนคืน เขาทำได้เพียงยืนร้องไห้อยู่ข้างเตียง

...

ทั้งโรงพยาบาลถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศแห่งความโศกเศร้า เซี่ยซีหว่านนั่งอยู่บนม้านั่งในโรงพยาบาล เธอร้องไห้จนตาบวมเป่ง การจากไปของคุณปู่ได้พรากความทรงอันดีในวันเก่า ๆ ณ เมืองไห่เฉิงแห่งนี้ของเธอไปด้วย

เยี่ยหลิงยื่นแก้วน้ำที่มีน้ำอุ่นอยู่ด้านในให้กับเธอ และพูดว่า “หว่านหว่าน คุณปู่จากไปอย่างสงบแล้ว เธออย่าเศร้าไปเลยนะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการค้นหาว่าใครเป็นคนวางยาพิษ และฆ่าคุณปู่ !”

เซี่ยซีหว่านเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอในทันที ใช่แล้ว เธอไม่มีเวลามานั่งเสียใจอาลัยอาวรณ์ เธอยังมีเรื่องอีกมากมายที่จะต้องจัดการ

เซี่ยซีหว่านหันไปมองเซี่ยเจิ้งกั๋วที่อยู่ข้าง ๆ เซี่ยเจิ้งกั๋วกำลังร้องไห้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา เธอถามเขาว่า “ทำไมพ่อไม่บอกหนูคะว่าหนูไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อ?”

เซี่ยเจิ้งกั๋วพยายามขจัดความเศร้าโศกภายในใจ เขาเช็ดน้ำตาแบบลวก ๆ และพูดว่า “คุณปู่ไม่ให้พ่อพูดถึงเรื่องนี้ แล้วพ่อจะพูดถึงเรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ”

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็รู้สึกโล่งใจขึ้นในทันที อันที่จริงแล้วเธอไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเซี่ยเจิ้งกั๋วถึงไม่รักเธอเลยสักนิด ที่แท้มันก็เป็นเพราะว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเขานั่นเอง

เธอก็มีพ่อเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่เธอไม่รู้ว่าพ่อของเธอเป็นใคร

“ในมหานครเอมพีเรียลมีตระกูลเซี่ยอยู่ด้วยเหรอคะ หนูมีอารองด้วยอย่างนั้นเหรอคะ หนูไม่เคยได้ยินคุณปู่พูดถึงเรื่องนี้เลยค่ะ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “พ่อก็ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก ตอนที่คุณปู่ยังมีชีวิตอยู่เขาก็แทบไม่พูดถึงเรื่องนี้เลย พ่อรู้แค่ว่าตระกูลเซี่ยในเมืองไห่เฉิงไม่ได้มีเชื้อสายมาจากตระกูลเซี่ยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ส่วนหนึ่งก็มาจากฝ่ายแม่ของลูกเช่นเดียวกัน ตอนนั้นแม่ของลูกพาพวกเขามายังเมืองไห่เฉิง เดิมทีต้นตระกูลเซี่ยที่แท้จริงอยู่ในมหานครอิมพีเรียล”

“ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเราไม่ได้ติดต่อกับตระกูลเซี่ยในมหานครเอมพีเรียลเลย เพราะมันเป็นความต้องการของแม่ของลูกที่ต้องการตัดความสัมพันธ์กับทางต้นตระกูลในมหานครเอมพีเรียล”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้าตอบรับ เดิมทีเธอคิดว่าเมื่อคุณปู่ของเธอฟื้นขึ้นมาเธอก็จะรู้ความจริงทั้งหมด แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ

เธอไม่รู้ว่าตกลงแม่ของเธอเป็นคนอย่างไรกันแน่ ดูเหมือนว่าแม่จะปกปิดความลึกลับไว้มากมาย

“ตลอดเวลาที่ผ่านมาใครเป็นคนดูแลคุณปู่ในตระกูลเซี่ยคะ ครั้งสุดท้ายที่หนูฉีดยาให้คุณปู่ คุณปู่ยังไม่ได้ถูกวางยาพิษ พิษนี้เพิ่งได้รับเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะ”

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา…เหยียนเหยียนเป็นคนดูแลคุณปู่” เซี่ยเจิ้งกั๋วยืนขึ้น และมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็พูดอีกว่า “ลูกสงสัยว่าเหยียนเหยียนเป็นคนวางยาพิษคุณปู่อย่างนั้นเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านหัวเราะเยาะ และพูดว่า “มันไม่ใช่ความสงสัย แต่มันคือความจริงค่ะ คุณปู่ถูกฆ่าตายโดยสองแม่ลูกหลี่ยู่หลานและเซี่ยเหยียนเหยียนค่ะ !”