พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 22

พอเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดมาถึงตรงนี้ มือของซูซีที่กำลังถือแก้วไวน์แดงยกจิบก็หยุดชะงักทันที แล้วคิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากันเป็นปมยุ่งชนกัน

ในฐานะที่ซูซีเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองไห่เฉิง แน่นอนว่าเขาต้องรู้จักตระกูลลู่ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้รู้จักตระกูลนี้ไปมากกว่าคนอื่น ๆ นัก คุณชายลู่หานถิงแห่งตระกูลลู่นั้นเป็นคนที่ค่อนข้างลึกลับและเก็บตัว เขาไม่เคยปรากฎตัวต่อหน้าสาธารณะชนที่ไหนเลย ซูซีเคยให้คนไปตามสืบข้อมูลของเขา รู้เพียงว่าเขาเพิ่งมาอยู่ที่ไห่เฉิงได้ไม่กี่ปีและเป็นเจ้าของ...มหานครเอมพีเรียล

มหานครเอมพีเรียลเป็นเมืองแห่งธุรกิจการเงินที่รุ่งเรื่องที่สุด หากเดินอยู่บนถนนย่านนั้นคุณจะพบกับลูกเศรษฐีอยู่ทั่วทุกที่ และหากฐานะครอบครัวอยู่ในระดับปานกลางก็จะไม่สามารถย่ำกรายเข้าไปที่นั่นได้

แน่นอนว่าในมหานครเอมพีเรียลนั้นยังมีตระกูลระดับวีไอพีเป็นของตัวเอง ตระกูลเหล่านั้นเรียกได้ว่าเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่ในแวดวงธุรกิจ และเป็นที่รู้จักในฐานะเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย

ซูซียังเคยได้ข่าวมาว่าทายาทของตระกูลอันดับหนึ่งในมหานครเอมพีเรียลนั้นยังเป็นตระกูลลู่อีกด้วย

บังเอิญมากเลยใช่ไหม?

อันที่จริงแล้วตระกูลที่เก่าแก่และทรงอิทธิพลในเมืองไห่เฉิงนั้นยังคงเป็นตระกูลกู้ นอกจากนี้คุณชายกู้เยี่ยจิ่นแห่งตระกูลกู้นั้นยังรู้จักและคุ้นเคยกับลู่หานถิงมาตั้งแต่ยังเด็ก

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของซูซี เธอจึงพยายามพูดต่อว่า “พี่ซูซี พี่ลืมไปแล้วเหรอว่าเซี่ยซีหว่านเคยอยู่ด้วยกันกับผู้ชายที่บ้านนอกนั่น นอนอยู่ในถ้ำด้วยกันทั้งคืน ตอนนั้นเซี่ยซีหว่านก็อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว คงมีอะไรกับไอ้ผู้ชายเถื่อนคนนั้นไปแล้วล่ะ ”

ซูซีกระดกไวน์แดงในแก้วรวดเดียวจนหมด จากนั้นแขนแกร่งก็ยื่นออกมาผลักเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยลงไปบนเตียงอย่างแรง การกระทำของเขาช่างโหดร้ายป่าเถื่อน ศีรษะของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกระแทกไปที่หัวเตียงดังปึ้ง! เธอเจ็บจนน้ำตาซึม

ทันใดนั้นซูซีก็ตามมาประกบเธอบนเตียง ดวงตาแดงก่ำจ้องไปที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย การกระทำของเขาทำให้เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกหวาดกลัว ทุกครั้งที่เธอพูดว่าเซี่ยซีหว่านอยู่กับผู้ชายคนอื่น เขาก็กลายเป็นคนน่ากลัวและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

แต่ทว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลับหลงไหลในตัวซูซี เธอนำแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอหนาของเขาไว้ก่อนจะพูดว่า “พี่ซูซีค่ะ ฉันรักพี่ค่ะ รักพี่คนเดียวมาโดยตลอด”

ใบหน้าหล่อเหลาของซูซีฉายแววโหดเหี้ยมออกมา ใช่แล้ว เซี่ยซีหว่านหักหลังเขา เธอมันก็แค่ผู้หญิงปลิ้นปล่อนที่ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น

เขาอยากจะลืมเธอซะ!

ซูซีถอดชุดนอนบนเรือนร่างของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยออก เธอโอบกอดเขาด้วยความสุขเหลือล้น “พี่ซูซี ฉันอยากอยู่กับพี่ตลอดไปค่ะ”

ซูซีหลับตาลง เขาเห็นภาพของเซี่ยซีหว่านลอยเข้ามาในหัวที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถสลัดเธอออกจากความคิดเขาได้ ในตอนนั้นเซี่ยซีหว่านยังเด็กมาก แม่ของเธอพามาที่บ้านตระกูลซูในฐานะแขก ตอนนั้นแม่ของเธอถามเขาว่า “ซูซี ต่อไปจะให้หว่านหว่านมาเป็นภรรยาของเธอดีไหม?”

ตอนนั้นใบหน้าหล่อของคนที่โตเป็นหนุ่มแล้วถึงกับขึ้นสีแดงระเรื่อ เขารีบเดินตรงเข้าห้องไปอย่างเขินอายโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ การหมั้นหมายของเด็กน้อยทั้งสองจึงถูกเตรียมการมาตั้งแต่ในวันนั้น

เขายังจำเด็กผู้หญิงที่ทั้งฉลาดและไร้เดียงสาคนนั้นได้ดี ดวงตาดำเป็นประกายของเธอมองมาที่เขาอย่างเคารพ เธอยิ้มให้เขาแล้วพูดว่า “พี่ซูซี”

ใบหน้าหล่อฝังจมลงบนผมของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยแล้วเสียงแหบต่ำก็ละเมอพูดชื่อหนึ่งออกมาว่า

“หว่านหว่าน…”

เมื่อเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยได้ยินชื่อนั้น ก็รู้สึกราวกับถูกดับภาพความสุขและความโรแมนติกที่เธอกำลังวาดฝันด้วยถังน้ำเย็น ๆ ที่สาดลงมาที่หัวของเธอ

......

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยหลับไปแล้ว แต่ซีซูที่กำลังพิงศีรษะไปบนหัวเตียงภายในความมืดนั้น มือเรียวยกบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ก่อนจะค่อย ๆ พ่นควันออกมาอย่างแผ่วเบา เวลาต่อมาบุหรี่นั้นก็หมดมวนลงอย่างรวดเร็ว ซูซีจึงคว้านหามือถือขึ้นมาต่อสายหาเบอร์หนึ่ง

ไม่นาน เสียงหวานของเซี่ยซีหว่านจากปลายสายก็พูดขึ้น “ฮัลโหล”

“ผมเอง” ซูซีพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก

เซี่ยซีหว่านเงียบอยู่สองสามวินาทีก่อนจะพูดว่า “โทรหาฉันมีเรื่องอะไรคะ?”

“คืนพรุ่งนี้มาที่ห้อง 8206 ผมจะรอคุณอยู่ที่นั่น”

“ซูซี นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”