พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 269

ลี่เหยียนหลานเก็บโทรศัพท์ และเธอก็ไม่แน่ใจกับความคิดของลู่หานถิงไปชั่วขณะ อันที่จริงแล้วเขาสนใจหรือไม่สนใจเซี่ยซีหว่านกันแน่?

ถ้าเขาสนใจทำไมเขาถึงไม่มาล่ะ?

เมื่อลี่เหยียนหลานครุ่นคิดดูอีกที ผู้ชายที่มีอำนาจและอิทธิพลสถานะอย่างลู่หานถิงนี้ ผู้หญิงแบบไหนที่ไม่เคยเห็น ผู้หญิงแต่ละคนมีความงามของตัวเอง ตั้งแต่ไหนแต่ไรรอบ ๆ ตัวเขาไม่เคยขาดสิ่งที่ล่อต่อล่อใจและเขาไม่ใช่ผู้ชายผิวเผินที่จะถูกดึงดูดให้หลงใหลกับความงามของหญิงสาว เขาน่าจะไม่ได้คิดอะไรกับเซี่ยซีหว่าน

ลี่เหยียนหลานเองก็ไม่เคยมองผู้หญิงที่เกิดมาอย่างเซี่ยซีหว่านไว้ในสายตาของเธอ และถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ของเธออย่างแท้จริง เธอคงยังไม่เหมาะ

เมื่อคิดอย่างนี้ ลี่เหยียนหลานก็รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัว

อย่างไรก็ตาม เธอยังต้องไปดูละครเด็ดเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เธออยากรู้อยากเห็นมากว่าใบหน้าที่อยู่ใต้ผ้าคลุมของเซี่ยซีหว่านนั้นจะอัปลักษณ์ถึงขั้นไหน

...

ตอนนี้ลู่หานถิงอยู่ในโรงพยาบาล เพราะคุณท่านลู่หมดสติและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน

ลู่หานถิงยืนตระหง่านอยู่ที่ระเบียงทางเดิน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์อันหนาวเหน็บ เขาเหลือบมองที่หลิวจ้าวตี้และพูดว่า “คุณย่าหมดสติได้ยังไงครับ”

หลายปีที่ผ่านมาหลิวจ้าวตี้บำรุงรักษาสุขภาพของเธอเป็นอย่างดี เมื่อมองดูแล้วเธอเหมือนกับสาวเจ้าเสน่ห์ในวัยสามสิบกว่า ในความชราบนตัวเธอสามารถมองเห็นความงามที่อ่อนเยาว์ของเธอด้วย

เธอมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงและพูดอย่างเศร้าโศกว่า “หานถิง เรื่องนี้เธอจะโทษฉันไม่ได้นะ เธอก็รู้ว่าความอยากอาหารของคุณย่า อะไรก็กินไม่ลง ฉันดูแลคุณย่าอย่างเต็มที่ทุกวัน แต่ถึงอย่างไร ... คุณย่าก็อายุมากแล้ว เธอเองก็ต้องเตรียมใจให้ดี ถ้าคุณย่าจากโลกนี้ไป…”

ลู่หานถิงคว้าแขนของหลิวจ้าวตี้ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ทางที่ดีคุณควรจะพูดจาดี ๆ หน่อยนะครับ !”

เมื่อลู่หานถิงพูดจบก็ผลักหลิวจ้าวตี้ออกไป

หลิวจ้าวตี้ไม่ได้ยืนอย่างมั่นคง เธอจึงเดินเซถอยหลังไปสองก้าวอย่างจนตรอกจนเกือบจะล้มลง แต่ทันใดนั้นก็มีท่อนแขนอันแข็งแกร่งเข้ามาจับที่เอวของเธอเพื่อให้เธอทรงตัวยืนนิ่งได้

หลิวจ้าวตี้เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอแสดงความชอบและดีอกดีใจอย่างลึกซึ้งทันที “ซือเจี๋ย คุณกลับมาแล้วเหรอคะ?”

หลังจากผ่านไปหลายปี ลู่ซือเจี๋ยก็แก่มากแล้ว แต่ความรักใคร่ของหลิวจ้าวตี้ที่มีต่อลู่ซือเจี๋ยไม่ได้จางหายไปเลย และก็ยังคงสดใสมีชีวิตชีวาเหมือนตอนที่เป็นหนุ่มเป็นสาว

ลู่ซือเจี๋ยเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ บนตัวของเขาสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์บาง ๆ สีดำ ซ่งหมิงหัวหน้าผู้ดูแลบ้านส่วนตัวของเขายืนอยู่ข้างหลัง ถือกระเป๋าถือสีดำด้วยความเคารพในมือของเขา

บนตัวของลู่ซือเจี๋ยเต็มไปด้วยสีหน้าของความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง แต่สำหรับผู้ชายวัยกลางคนที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงลึกอายุ 50 แล้ว เพียงแค่ยิ่งเพิ่มความลึกซึ้งและความน่าเกรงขามเพิ่มขึ้นตามธรรมชาติเท่านั้น เขาให้หลิวจ้าวตี้ยืนนิ่งแล้ว จากนั้นก็ปล่อยมือ สายตามองไปที่ลู่หานถิง และพูดว่า “อาถิง ยังไงเธอก็เป็นคุณป้าแท้ ๆ ของนายนะ”

ลู่หานถิงมองไปที่ลู่ซือเจี๋ยพลางยิ้มอย่างเย้ยหยันและพูดเสียดสีว่า “คุณไม่รู้สึกขยะแขยงกับคำว่าพี่น้องจะรับใช้สามีร่วมกัน แต่ผมกลับขยะแขยงกับคำว่า “ป้าแท้ ๆ” คำนี้”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจ้าวตี้ก็นิ่งชะงักในทันที

ลู่ซือเจี๋ยมีท่าทีเย็นชาในทันที ดวงตาของเขาไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา เขาเหลือบไปที่หลิวจ้าวตี้แล้วพูดว่า “คุณกลับไปก่อนเถอะ”

หลิวจ้าวตี้ไม่เคยกล้าที่จะอกตัญญูต่อผู้ชายคนนี้ เธอก็รู้ดีด้วยว่าผู้ชายที่เป็นราชาผู้นี้ชอบผู้หญิงที่เชื่อฟัง ในตอนนั้นอิงลั่วน้องสาวของเธอเข้มแข็งเกินไป

“ได้ค่ะ ซือเจี๋ย งั้นฉันกลับก่อนนะคะ”