พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 284

ลี่เหยี่ยนหลานคิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดอย่างแน่นอน เยี่ยหลิงคือดอกกุหลาบสีแดงที่ไม่เหมือนใคร ไม่มีใครเลียนแบบเธอได้ ทำไมเยี่ยหลิงถึงมาอยู่ที่นี่?

ลี่เหยียนหลานดูเหมือนว่าจะเข้าใจขึ้นมาในทันทีว่า ผู้ที่คอยควบคุมกำกับการแสดงเชียร์อยู่เบื้องหลังของมหาวิทยาลัย A ครั้งนี้ก็คือ... เยี่ยหลิง !

มิน่าล่ะครั้งนี้มหาวิทยาลัย A ถึงได้หาวิธีที่เฉียบแหลมได้ แท้จริงแล้วเยี่ยหลิงปฎิเสธที่จะร่วมมือกับเธอ แต่กลับหันไปร่วมมือกับเซี่ยซีหว่านแทนอย่างนั้นเหรอ?

เยี่ยหลิงเลือกช่วยเหลือมหาวิทยาลัย A เหรอ?

เยี่ยหลิงถือว่าเป็นกุหลาบแดงแห่งวงการบันเทิง เธอเข้าใจผู้ชายเป็นอย่างดี ผู้คนต่างพากันพูดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนที่เธอไม่สามารถจัดการได้ ครั้งนี้เธอก็สามารถพิชิตใจของหนุ่ม ๆ รอบสนามได้อย่างง่ายดาย

ลี่เหยียนหลานรู้สึกราวกับว่าถูกเยี่ยหลิงตบหน้าอย่างรุนแรง เธอแน่ใจว่าเซี่ยซีหว่านไม่สามารถล่วงรู้แผนการของเธอได้ แต่เธอก็ไม่อาจดูถูกเซี่ยซีหว่านได้เช่นกัน คาดไม่ถึงว่าทั้งสองคนนี้จะร่วมมือกัน !

ลี่เหยียนหลานรู้สึกคับแค้นใจต่อถังลี่เพียงเล็กน้อย ถังลี่ไม่สามารถเทียบกับเยี่ยหลิงได้อย่างแท้จริง ทำให้เธอล้มเหลวในการหาตำแหน่งของตัวเองในครั้งนี้ และในที่สุดก็พ่ายแพ้อย่างน่าสังเวช

ลี่เหยียนหลานมองไปยังเซี่ยซีหว่าน เซี่ยซีหว่านเดินออกจากสนามกีฬาไปแล้ว บรรดาหนุ่ม ๆ จากมหาวิทยาลัยอื่นต่างพากันเข้ามารุมล้อมเธอ และพูดว่า “ดาวมหาลัยเซี่ย เรามาแอดวีแชทเป็นเพื่อนกันเถอะ”

รภป.รีบวิ่งเข้ามาเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย และพูดว่า “นักศึกษาทั้งหลาย ขอให้ทุกคนต่างพากันแยกย้าย อย่าทำให้เกิดความแตกตื่นวุ่นวายนะครับ”

ลี่เหยียนหลานรู้ในทันทีว่าเซี่ยซีหว่านกำลังโด่งดังมากยิ่งขึ้นจากการต่อสู้ในครั้งนี้ !

ทุกคนต่างห้อมล้อมเซี่ยซีหว่าน และเธอก็ถูกลืม !

ลี่เหยี่ยนหลานหันไปมองจ้าวเหว่ยที่อยู่ข้างหลัง และเห็นสายตาของเขากำลังจับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน ลี่เหยียนหลานไม่รู้สึกโกรธแต่อย่างใด เธอหัวเราะและพูดว่า “กัปตันจ้าว”

เมื่อจ้าวเหว่ยได้สติ เขาจึงรีบตอบอย่างรวดเร็วว่า “เหยี่ยนหลาน เธอเรียกฉันเหรอ?”

“ใช่สิ กัปตันจ้าว คุณก็เห็นแล้วว่าครั้งนี้มหาวิทยาลัย A กำลังเป็นที่สนใจของทุกคนมาก อีกสักครู่ก็จะถึงการแข่งขันบาสเก็ตบอลแล้ว การแข่งขันในครั้งนี้คุณไม่สามารถแข่งอย่างออมมือได้อีกแล้ว ไม่งั้นเราก็จะกลายเป็นเรื่องตลกของคนอื่น“

จ้าวเหว่ยมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม เขาแข่งขันจนได้แชมป์ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว เขารู้ความสามารถของมหาวิทยาลัย A เป็นอย่างดี สำหรับเขาแล้วคนพวกนั้นต้องพ่ายแพ้ให้เขาแน่นอน

“เหยียนหลาน เธอวางใจเถอะ เดี๋ยวฉันจะแข่งอย่างสุดกำลังเพื่อเอาชนะมหาวิทยาลัย A ให้ได้ แชมป์จะต้องเป็นของมหาวิทยาลัย T ของเราตลอดไป”

“งั้นก็ดีค่ะ สู้ ๆ นะคะกัปตันจ้าว”

...

การแข่งขันกีฬาบาสเก็ตบอลเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว มหาวิทยาลัย T และมหาวิทยาลัย A ต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือดตลอดเกมส์การแข่งขันเหมือนกับปีก่อน ๆ

บนเวทีผู้รับชมนั้นรองอธิการบดีโจวสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาหน้าเจื่อนเล็กน้อย แม้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดของการแข่งขันบาสเก็ตบอลก็คือ การแข่งบาสเก็ตบอล ซึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับเชียร์ลีดเดอร์ แต่การแสดงปิดท้ายของมหาวิทยาลัย A นั้นกลับได้รับความนิยมเหนือกว่าการเต้นเปิดสนามของมหาวิทยาลัย T สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของเขาดูหม่นหมอง และยิ่งรู้สึกเสียใจกับการคุยโอ้อวดของเขาต่ออาจารย์อู๋ในทันที

สิ่งเหล่านั้นทำให้อาจารย์อู๋รู้สึกพึงพอใจมาก เขายืดอกตัวเองขึ้นและพูดว่า “ไอหยาคุณโจว ปีนี้เราได้รับการออมมือจริง ๆ ! คุณไม่ต้องเสียใจไปหรอก นักศึกษามหาวิทยาลัย A ของเราไม่ได้เต้นเก่งเท่ามหาวิทยาลัย T ของคุณ พวกเธอทั้งสะบัดผม ทั้งยกสะโพกไปมา ผมเคยเห็นการเต้นแบบนี้ที่ไนท์คลับ มหาวิทยาลัย T ของคุณเต้นสวยกว่าสาว ๆ เหล่านั้นที่ไนท์คลับเสียอีก !”

อาจารย์อู๋ฝีปากร้ายเป็นอย่างมาก รองอธิการบดีโจวโกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด อันที่จริงแล้วความน่ารักสดใสของเซี่ยซีหว่านนั้นไม่ใช่เพียงแค่หนุ่ม ๆ เท่านั้นที่ชื่นชอบ อาจารย์มหาวิทยาลัยเหล่านี้ก็รู้สึกชื่นชอบมากเช่นเดียวกัน เพราะมันดูน่ารักน่าเอ็นดูและไร้เดียงสายิ่งนัก

เดิมทีก่อนที่มหาวิทยาลัย A ยังไม่ลงสู่สนาม ทุกคนต่างก็คิดว่าการแสดงของมหาวิทยาลัย T นั้นน่าตื่นเต้นและตกตะลึงเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าจะมีอะไรให้รู้สึกประหลาดใจหรือผิดปกติไปจากเดิม แต่เมื่อมหาวิทยาลัย A ลงสู่สนามทุกคนต่างก็คิดว่ามหาวิทยาลัย T นั้นเต้นอย่างเร้าร้อนมากเกินไปเหมือนกับการเต้นในไนท์คลับ

รองอธิการบดีโจวรู้ว่าเขาแพ้ไปแล้วหนึ่งเกมส์ เขารู้สึกประหลาดใจมากจริง ๆ เขาคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหว่านที่เขาเคยปฎิเสธและหันหลังให้จะเอาชนะลี่เหยียนหลานดาวของมหาวิทยาลัย T ของพวกเขาได้

รองอธิการบดีโจวทำเสียงฮึดฮัดด้วยความไม่พอใจ และพูดว่า “คุณอู๋ เรามาวัดความสามารถอย่างแท้จริงกันที่การแข่งขันกีฬาบาสเก็ตบอลเถอะ”