พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 3

ขณะนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ก๊อก ก๊อก” และเสียงของฝูป๋อที่เป็นผู้ดูแลบ้านก็ดังขึ้นมาจากข้างนอกประตูว่า “นายน้อยครับ”

ลู่หานถิงเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “เข้ามาสิ”

ฝูป๋อผลักประตูเข้าไปและพูดว่า “นายน้อยครับ เรื่องนายหญิง...ควรจัดการอย่างไรดีครับ?”

ลู่หานถิงยืนอยู่ข้างเตียง เขามีความสูงถึง 1.87 เมตร บนตัวของเขาสวมใส่เสื้อกล้ามสีขาวแบบเรียบง่ายกับกางเกงขายาวสีดำ แต่เนื้อผ้ามีราคาแพงดูเหมือนเป็นงานฝีมือ กางเกงห่อหุ้มขายาวราวกับหยกของเขาเอาไว้ทำให้ดูมีเสน่ห์อย่างมาก

ลู่หานถิงหลับตาลง เขาพลิกกระดุมสีเงินแวววาวติดบนแขนเสื้อเชิ้ตด้วยนิ้วของเขาอย่างชำนาญ เขาเหลือบมองเซี่ยซีหว่านอย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “คุณคงยังไม่รู้ว่า ในสวนหลังบ้านของสวนโหย่วหลานเลี้ยงหมาป่าไว้สองตัว ถ้าอย่างนั้น...โยนคุณเข้าไปเป็นอาหารพวกมันดีไหม?”

หัวใจของเซี่ยซีหว่านเต้นแรงขึ้น การแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานจากคำสั่งของผู้อาวุโสมารุ่นสู่รุ่นโดยมีสี่ตระกูลมั่งคั่งแห่งเมืองไห่เฉิงคือ ตระกูลลู่, ตระกูลกู้, ตระกูลฮั่ว และตระกูลซู

คุณชายแห่งตระกูลลู่ผู้มีอำนาจล้นฟ้า ตามตำนานเล่าว่า เขาคือผู้นำทางธุรกิจที่อายุน้อยที่สุด และหล่อที่สุด แต่ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาเพราะเขาค่อนข้างลึกลับ

สวนโหย่วหลานอยู่ห่างออกไปจากตัวเมือง หากมองเพียงครั้งแรกแน่นอนว่าไม่เหมือนที่อยู่ของตระกูลเศรษฐี ตระกูลเซี่ยจึงส่งคนไปตรวจสอบสวนโหย่วหลาน พบเพียงว่ามีย่ากับหลานสองคนในสวนโหย่วหลาน อีกทั้งหลานชายคนนี้ในตำนานเล่าว่าเขาเป็นผีที่ป่วยร้ายแรงอีกด้วย

ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลี่ยู่หลานคือ การที่ลูกสาวทั้งสองของเธอได้แต่งงานกับสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่แห่งเมืองไห่เฉิง สำหรับเรื่องสวนโหย่วหลาน หลี่ยู่หลานอยากที่จะขุดหลุมฝังศพของบรรพบุรุษของตระกูลเซี่ยขึ้นมา และถามให้รู้แล้วรู้รอดว่าคนรุ่นก่อนได้หมายหมั้นการแต่งงานกับผีเช่นนี้ได้อย่างไร

หลี่ยู่หลานไม่ต้องการให้ลูกสาวของเธอแต่งงานกับตระกูลเช่นนั้น แต่เซี่ยเจิ้งกั๋วที่เห็นแก่คำสั่งเสียของบรรพบุรุษและเขาเป็นลูกกตัญญูจึงไม่อยากที่จะละเมิดสัญญาการแต่งงานที่ทำขึ้นโดยคนรุ่นก่อน

ลูกสาวของเธอไม่มีทางแต่งงานเข้าตระกูลเช่นนั้นอย่างแน่นอน หลี่ยู่หลานนึกถึงเซี่ยซีหว่านขึ้นมาทันที ดังนั้นเธอจึงพาหล่อนกลับมาเพื่อแต่งงานแก้เคล็ด

ดังนั้นเซี่ยซีหว่านจึงเข้าใจว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นไม่ใช่คนที่มียศถาบรรดาศักดิ์อย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้เธอกลับรู้สึกงงงวยนัก

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นให้ความรู้สึกสูงส่งและเย็นชา ความสง่างามที่แผ่ออกมาจากเรือนร่างของเขานั้นราวกับพระราชาที่กำลังออกคำสั่งและผู้คนอดไม่ได้ที่จะเคารพเชื่อฟัง

นอกจากนี้เขายังเลี้ยงหมาป่าไว้ในสวนหลังบ้าน ซึ่งคนธรรมดาทั่วไปคงจะหาความบันเทิงจากสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นแน่

เซี่ยซีหว่านต้องการจะพูดบางอย่างออกมา แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ตบมือลงบนโต๊ะพร้อมกับหรี่ตาที่คมคายของเขาลงเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด

สีหน้าของพ่อบ้านเปลี่ยนไปและรีบพูดว่า “นายน้อยกระผมจะเรียกหมอมาเดี๋ยวนี้ครับ!”

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านหรี่ลง มือใหญ่แข็งแรงทั้งสองข้างของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะก็กำลังจะร่วงลงมาราวกับว่าเป็นสัญญาณเตือนของอาการเจ็บป่วย

เขาป่วยอย่างนั้นเหรอ?

แถมยังเป็นโรคร้ายแรงอีกด้วย

ขณะนั้นเซี่ยซีหว่านก็บังเอิญสบตาเข้ากับดวงตาสีแดงก่ำของชายหนุ่ม ลู่หานถิงหันไปมองเธอ และพูดกับพ่อบ้านว่า “ไล่เธอออกไป!”

พ่อบ้านจึงพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “นายหญิง ท่านรีบออกมาเถอะครับ”

เซี่ยซีหว่านรู้ว่าเธอยังไม่สามารถออกไปได้ ครั้งนี้ที่เธอกลับมายังตระกูลเซี่ย เธอมีจุดประสงค์บางอย่าง และเธอยังต้องการสถานะเจ้าสาวของสวนโหย่วหลานอีกด้วย

เซี่ยซีหว่านมองตรงไปยังลู่หานถิงแบบไม่หลบสายตาแม้แต่น้อย “คุณป่วยงั้นเหรอ ป่วยเป็นอะไร? ฉันรู้จักยามาบ้าง ฉันชำนาญเรื่องการฝังเข็มและการรมยา ดังนั้นฉันสามารถรักษาคุณได้”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขาเป็นเส้นโค้ง เขาพยายามเค้นคำพูดออกมาจากลำคอและพูดว่า “ไสหัวออกไป!”

เซี่ยซีหว่านไม่เพียงออกไป แต่เธอกลับเข้าไปใกล้เขา “เมื่อครู่ฉันได้กลิ่นดอกลิลลี่, โป่งรากสน, เทียนหมั่ว และเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าอื่น ๆ บนร่างกายของคุณ สิ่งเหล่านี้ต่างก็เป็นยาจีนสำหรับรักษา...อาการนอนไม่หลับ ถ้าฉันเดาไม่ผิด คุณคงกำลังทุกข์ทรมานจากการนอนผิดปกติ และกลางคืนนอนไม่หลับใช่ไหม”

พ่อบ้านมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความตกใจ “นายหญิง ท่าน…”

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานถิง “ความผิดปกติของการนอนหลับของคุณมาถึงขั้นไหนแล้ว? หากความผิดปกติของการนอนหลับดำเนินไปในระดับที่ลึกมากแล้ว มันจะส่งผลต่อสภาพจิตใจของบุคคลนั้นอย่างจริงจัง และทำให้ร่างกายอ่อนล้าจนถึงขีดสุด สิ่งนี้จะทำให้คุณเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน คุณจะจิตใจห่อเหี่ยว อารม์หุนหันพลันแล่นจนน่ากลัวและมีอาการเหมือนกับคนป่วย”

ดวงตาของลู่หานถิงกลายเป็นสีแดงก่ำมากขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความหมองคล้ำ เขายื่นมือออกมาและคว้าคอของเซี่ยซีหว่านไว้

คอสีชมพูของหญิงสาวบอบบางมาก เพียงแค่เขาบีบเบา ๆ เธอก็จะตายในทันที

“นายหญิง ท่านอย่าทำให้นายน้อยหงุดหงิดอีกเลยครับ! นายน้อยปล่อยนายหญิงเถอะครับ!” พ่อบ้านรีบพูดขึ้นมา

อากาศบริสุทธิ์ที่สามารถหายใจได้เริ่มเบาบางลงเรื่อย ๆ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเริ่มแดงขึ้นอย่างช้า ๆ แต่ทว่าเธอกลับพลิกมือเล็ก ๆ ของเธอได้อย่างรวดเร็ว และแทงเข็มสีเงินลงตรงจุดฝังเข็มบนร่างกายของลู่หานถิงด้วยความเร็วสูง