พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 304

เธอสวมชุดเดรสยาวผ้าชีฟอง ผิวอันบอบบางของเธอขาวนวลเนียนราวกับหิมะ ร่างกายของเธอดูนุ่มนิ่มราวกับไร้กระดูก เธอดูงดงามดั่งกับไข่มุกที่เปล่งประกาย เมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นก็ทำให้ทุกสายตาที่จับจ้องไปที่เธอนั้นรู้สึกราวกับว่าโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงในความสวยของเธอ

ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงมองไปที่เรือนร่างของเซี่ยซีหว่าน เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงติดใจเธอถึงเพียงนี้ นั่นเป็นเพราะว่าเธอทั้งสวยและมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก เขาเป็นเพียงคนธรรมดา และเขาก็ชอบผู้หญิงสวย ยิ่งสวยมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบมากขึ้นเท่านั้น

สวี่เส้าหนานเดินผ่านฝูงชนออกไปข้างหน้า เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความตกตะลึง นี่คือเด็กขี้เหร่คนนั้นที่เขารู้จักอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อตอนที่เซี่ยซีหว่านอยู่ที่เมืองไห่เฉิง เธอสวมผ้าคลุมหน้า แต่ตอนนี้เธอถอดผ้าคลุมหน้าออกแล้วเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ หลังจากเธอเกิดใหม่ เธอก็ดูสวยสง่างามยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก ทำให้สวี่เส้าหนานแทบจะไม่เชื่อสายตาของตนเอง

เจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวก็ตกตะลึงเช่นเดียวกันเมื่อเห็นเซี่ยซีหว่าน ไม่สิ นี่ไม่ใช่สาวงามคนก่อนหน้านี้ !

สาวงามคนก่อนหน้านี้เธอสดใสและมีเสน่ห์ราวกับดอกกุหลาบสีแดงละเอียดอ่อนที่ปลุกเร้าอารมณ์ให้ผู้คนอยากเลือกเธอกลับไป แต่สาวงามคนนี้กลับมีเรือนร่างเพรียวบาง อีกทั้งยังเปล่งประกายราวกับนางฟ้าตัวน้อย ซึ่งมีความน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

ทั้งสองคนมีความงามที่แตกต่างกัน

เจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้สึกพอใจมากเมื่อได้เห็นสีหน้าตกตะลึงของผู้คนด้านล่าง เขาจึงพูดว่า “แขกผู้มีเกียรติครับ ตอนนี้พวกคุณก็ได้เห็นสาวงามคนนี้แล้ว เป็นอย่างไรบ้างครับ น่าทึ่งมากเลยใช่ไหมครับ?”

ผู้คนด้านล่างจึงค่อย ๆ เรียกสติกลับคืนมา และรู้สึกเดือดพล่านไปด้วยความกระตือรือร้นอย่างแรงกล้าในทันที

“ใช่ สาวงามคนนี้ช่างน่าทึ่งจริง ๆ !”

“สาวงามคนนี้งดงามราวกับลูกสาวของตระกูลหลิวเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วยิ่งนัก”

“ถ้าอย่างนั้น เรามาเริ่มการประมูลกันเลยดีกว่านะครับ หนึ่งในพวกคุณที่ให้ราคาสูงที่สุดจะได้พาเธอกลับบ้าน และมีความสุขไปทั้งชีวิต เหมือนกับลู่ซือเจี๋ยราชาแห่งตระกูลลู่”

เมื่อเจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวพูดเช่นนี้ ทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นจนแทบรอไม่ไหวที่จะพาเซี่ยซีหว่านกลับบ้าน และแอบซ่อนเธอไว้เป็นการส่วนตัว

“ผมให้ 20 ล้านหยวน !”

“ 40 ล้านหยวน !”

“ 50 ล้านหยวน !”

งานเลี้ยงส่วนตัวนี้ถูกจัดขึ้นหลายต่อหลายครั้งแล้ว และมีการประมูลสาวงามจำนวนนับไม่ถ้วน แต่เงินประมูลเริ่มต้นของเซี่ยซีหว่านคือ 20 ล้านหยวน ซึ่งน่าประหลาดใจยิ่งนัก

เพียงไม่นานนักก็มีคนเสนอราคาสูงถึง 90 ล้าน เจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวโบกมือ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกคนราคาของเราน่าจะเกิน 100 ล้านหยวนแล้ว ผมขอเตือนทุกคนในที่นี้นะครับว่าหลังจากนี้ได้โปรดระมัดระวัง ก่อนที่จะเสนอราคา ควรดูที่กระเป๋าสตางค์ของพวกคุณก่อนว่ามีกำลังที่จะจ่ายไหวหรือเปล่านะครับ”

ทุกคนคิดไม่ถึงว่าการประมูลในครั้งนี้จะดุเดือดมากจนทะลุ 100 ล้านหยวนได้อย่างง่ายดาย จากนั้นทุกคนต่างก็พากันเริ่มพูดคุยวิพากวิจารณ์กัน

“คุณอยากเสนอราคาต่อไหม? หากต้องการใช้เงินหลายร้อยล้านเพื่อซื้อผู้หญิงกลับไป ผมรู้สึกว่ามันน่าจะเกินไปหน่อยนะ”

“เอาล่ะ รอให้สาวสวยที่น่าทึ่งคนนี้ตื่นก่อน ราคาของเธอสูงมาก ให้พวกเราพิจารณาเธอให้ดีก่อนเถอะ”

เมื่อทุกคนได้ตกลงกันว่าขอให้เซี่ยซีหว่านตื่นขึ้นมาก่อน เจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวจึงพยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับเปิดขวดยาเล็ก ๆ ออก จากนั้นก็วางไว้ที่ใต้จมูกของเซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านไม่ได้สลบ เมื่อเธอได้กลิ่นฉุนของยาในขวด เธอก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีหว่านลืมตาและยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาสีดำขลับอันสดใสของเธอมองลงมาด้านล่างด้วยความงุนงง และเมื่อเธอเห็นผู้ชายจำนวนมากกำลังจ้องมองมาที่เธอ เธอก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย ร่างเพรียวบางสั่นเทาไปด้วยความตื่นตระหนก หวาดกลัว และอ่อนแอราวกับลูกแกะตัวน้อย

“พวกคุณ...พวกคุณเป็นใครคะ ที่นี่คือที่ไหนคะ?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและสั่นเครือที่เต็มไปด้วยหวาดกลัว

ภาพนี้ทำให้ผู้ชายที่อยู่ด้านล่างของเวทีรู้สึกมีความสุขมาก พวกเขาไม่คิดเลยว่าสาวงามที่น่าทึ่งคนนี้จะเป็นกระต่ายน้อยสีขาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์และอ่อนแอ มันคงสนุกมากที่จะได้พาเธอกลับบ้าน และฝึกฝนเธอให้เชื่อง