พันธะรัก นิยาย บท 5

@วันต่อมา

ปึงๆๆ!

"ยัยลี! ลีอามาเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!"

"อื้อ!" เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของใครบางคนทำให้ลีอาที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องพักแคบๆ ของตัวเองสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้นมาปิดหูด้วยความรำคาญ แต่เสียงตะโกนก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเธอข่มตานอนอีกรอบไม่ได้

"ยัยลีแกตายไปแล้วเหรอ! ฉันยืนอยู่หน้าห้องแกมาสิบนาทีแล้วนะ จะไม่ไปเรียนใช่ไหม!"

"ให้ตาย..." ร่างบางสบถออกมาเบาๆ อย่างหงุดหงิดเมื่อโดนรบกวนการพักผ่อนทั้งที่เธอเพิ่งนอนหลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ลีอาผลุนผลันลุกขึ้นมาถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูพลางปิดปากหาวหวอดๆ

"สาบานว่าแค่นอนหลับไม่ได้ซ้อมตาย?" มุกดาถามประชดประชันอย่างเกรี้ยวกราดทันทีที่เพื่อนรักยอมเดินออกมาเปิดประตูให้

"ฉันเพิ่งได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง แกมีธุระอะไร"

"มารับแกไปเรียนพร้อมกันไง แวะซื้อขนมกับของกินอีกนิดหน่อยมาฝากแกด้วย"

"ก็รู้สึกขอบคุณอยู่หรอกที่แกนึกถึงฉันตลอด แต่ช่วยเบาเสียงแกหน่อยได้ไหม เดี๋ยวห้องข้างๆ ก็ออกมาด่าเอาหรอก"

"เอากุญแจห้องพักของแกมาสิ วันหลังฉันจะได้เปิดประตูเข้ามาเงียบๆ" มุกดาลอยหน้าลอยตาตอบกลับไปอย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับเดินแทรกตัวเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาเล็กๆ วางของกินที่ซื้อติดมือมาด้วยไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้า

"ฉันว่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย แกเข้ามอไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเอง"

"แกเลิกทำงานที่ผับนั่นเถอะ ถึงเงินจะดีแต่มันไม่คุ้มกับสุขภาพของแกที่แย่ลงเรื่อยๆ หรอก"

"ฉันขอเก็บเงินสักก้อนก่อน"

"เก็บเงินไว้ซื้อโลงศพให้ตัวเองเหรอคะ? ถ้าเดือดร้อนเรื่องเงินก็ยืมฉันก่อนสิ แกเรียนจบมีงานทำเมื่อไหร่ค่อยทยอยคืนฉันก็ได้ หรือถ้าต้องการแค่หลักแสนฉันให้แกไปเลยก็ได้"

"แต่เงินพวกนั้นแกก็ได้มาจากพ่อแม่อีกทีนะ"

"ไม่เห็นต้องหลอกด่ากันเลย"

"เก็บเงินของแกไว้เถอะ"

"ฉันจะไม่ตัดขาดความเป็นเพื่อนกับแกเพราะเรื่องเงินหรอก แกยืมเงินฉันก่อนก็ได้"

"ไม่เอา ฉันไม่อยากเป็นหนี้แก" ลีอาส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง

"แต่เป็นพีอาร์มันก็อันตรายนะ ถ้ามีพวกโรคจิตถูกใจแกขึ้นมาจนเผลอทำอะไรบ้าๆ มันจะคุ้มกันเหรอ แถมตอนกลางวันแกต้องเรียนอีก สุขภาพจิตแย่แถมร่างกายยังพังด้วย"

"ฉันเพิ่งยี่สิบเอ็ดเอง ไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า"

"ล้อเล่นกับชีวิตของตัวเองให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ ระวังจะตายตั้งแต่อายุยังน้อย"

"ขี้บ่นเป็นบ้าเลย" คนโดนบ่นล้มตัวนอนลงบนเตียงพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้

"ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวสิ ฉันซื้อมาให้ฟรี ไม่คิดเงินหรอกค่ะ"

"ง่วงนอน"

"เพราะแกมัวแต่ทำงานตอนกลางคืนไง แทนที่จะได้พักผ่อนก็ต้องมาทำงานรับแขก ถ้าพรุ่งนี้แกช็อกตายฉันจะไม่ชันสูตรหาสาเหตุเลย"