พันธะรัก นิยาย บท 9

"ตอนนี้ลีกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ"

"กลับไปก่อน ฉันมีงานต้องทำเหมือนกัน"

"ลีขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าครึ่งชั่วโมงนะคะ ถ้าให้เจ้าของห้องเป็นฝ่ายออกไปก่อนมันคงดูไม่ดี" ลีอาละสายตาจากใบหน้าคมคายแล้วหยัดกายลุกขึ้นหลังจากพูดจบประโยค เท้าเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งเพื่อจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย เธอเหลือบมองเตียงนอนที่ยับยู่ยี่อย่างใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินหนีเข้าห้องน้ำไป เพราะหลังจากที่เธอกลับไปแล้วคงจะมีแม่บ้านเข้ามาจัดการกับมันเอง

@ห้องพักของลีอา

ลีอาล้มตัวนอนลงบนเตียงเล็กๆ ของตัวเองด้วยความเหนื่อยล้าทันทีที่กลับมาถึงห้องพัก เธอยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตกกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป ต่อให้นึกเสียใจกับมันก็เดินถอยหลังไม่ได้แล้ว

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน ฉุดรั้งลีอาออกจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่ มือเรียวลูบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติกลับคืนมาก่อนที่จะเผลอคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายข้างออกมากดรับสายเมื่อเห็นเบอร์โทรของมุกดาปรากฏอยู่บนหน้าจอ

"ฮัลโหล"

(วันนี้มีเรียนตอนสิบเอ็ดโมงนะ อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย เดี๋ยวฉันแวะไปรับเข้ามอพร้อมกัน)

"เออ ฉันตื่นแล้ว เดี๋ยวแต่งตัวรอ"

(อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้)

"นับวันแกยิ่งทำตัวเหมือนแฟนฉันนะ แอบคิดอะไรกับฉันรึเปล่าเนี่ย" ลีอาถามติดตลก

(ถ้าฉันเป็นแฟนแกฉันคงไม่ยอมให้แฟนตัวเองไปทำงานเป็นพีอาร์ในผับตอนกลางคืนหรอก แล้วก็คงลากแกมาอยู่ที่คอนโดของฉันเลย)

"น่าเสียดายนะที่ฉันไม่ชอบผู้หญิง"

(พูดเหมือนถ้าแกชอบผู้หญิงแล้วจะยอมให้ฉันเลี้ยงแกอย่างนั้นแหละ)

"..." คำพูดกระแนะกระแหนของคนปลายสายทำเอาลีอาชะงักไปเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอยอมขายศักดิ์ศรีของตัวเองให้กับแมทธิวแล้ว หากมุกดารู้ว่าเธอทำเรื่องแบบนี้คงจะรู้สึกผิดหวังกับเธอไม่น้อย

(เงียบทำไม หรือฉันพูดจี้ใจดำ คงไม่ใช่ว่าแกแอบไปเป็นเด็กเสี่ยแล้วหรอกใช่ไหม)

"ถ้าฉันทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ล่ะ"

(ทำแบบนั้นมันโคตรอันตรายเลยนะ ถ้าเจอพวกโรคจิตแกตายแน่ แล้วคนพวกนี้มันมีผู้หญิงเยอะจะตาย เผลอๆ มีเมียมีลูกแล้วด้วยซ้ำ ไม่เคยดูข่าวเมียหลวงจ้างมือปืนไปฆ่าเมียน้อยเหรอ)

"ละ..แล้วถ้าคนนั้นยังไม่มีเมียกับลูกล่ะ"

(มันก็คงไม่ใช่คนดีเท่าไรหรอก ยิ่งกว่านั้นคนอื่นคงจะเรียกแกว่าเป็นเด็กเสี่ยด้วย)

"แล้วถ้ามันเป็นความสัมพันธ์ที่มีข้อตกลงร่วมกันล่ะ แบบนั้นคงไม่เป็นไรใช่ไหม"

(พาร์ตเนอร์เหรอ? หรือนางบำเรอของพวกคนรวย? แล้วนี่แกเป็นอะไรถึงมาถามฉันแบบนี้ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นสนใจเรื่องพวกนี้เลย)