พันธะรัก นิยาย บท 6

@มหาวิทยาลัย

"เลิกเรียนแล้วไปหาอะไรกินกัน" มุกดาเขย่าแขนเพื่อนรักเบาๆ ขณะที่เดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกันหลังจากเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนโดนชวนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา ก่อนตอบปฏิเสธกลับไป เพราะตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว หากเธอไปเที่ยวเล่นกับมุกดาก่อนคงจะไปไม่ทันเวลานัดของแมทธิว

"วันหลังได้ไหม ฉันว่าจะกลับห้องเลย"

"ฉันเลี้ยงเอง ไปเถอะ"

"ฉันเหนื่อย เมื่อคืนก็ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ฉันว่าจะกลับห้องไปนอนพักสักหน่อย"

"เมื่อเช้าก็ไม่ยอมเข้ามอพร้อมกัน ตอนนี้ก็ไม่ยอมไปหาอะไรกินกับฉันอีก แกใจร้ายกับฉันเกินไปแล้วนะ" มุกดาตัดพ้อด้วยความน้อยใจ

"สงสารคนไม่มีเวลาพักผ่อนอย่างฉันหน่อยเถอะ"

"งั้นซื้อของกลับไปกินที่ห้องแกก็ได้ เคไหม"

"แกเป็นปรสิตรึไงถึงต้องอยู่ใกล้ๆ ฉันตลอดเวลา ทำตัวเหมือนเด็กมัธยมที่ตัวติดกันไปได้"

"ฉันมีแกเป็นเพื่อนรักคนเดียวนะ พอแกเริ่มทำงานก็ไม่มีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเลย ฉันก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ"

"หลังจากนี้ฉันจะมีเวลาให้แกมากขึ้น โอเคไหม"

"แกจะเลิกทำงานตอนกลางคืนแล้วเหรอ"

"ยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ฉันต้องกลับห้องแล้ว"

"แกจะไปไหน รถฉันไม่ได้จอดอยู่ฝั่งนั้นนะ" มุกดาตะโกนถามด้วยความสงสัยเมื่อลีอาดึงแขนออกจากการเกาะกุม แล้วเดินออกไปจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์คนเดียวโดยไม่รอเธอเลย ทั้งที่ปกติแล้วเธอกับลีอาจะกลับบ้านพร้อมกัน

"ฉันมีธุระต้องไปทำก่อนกลับห้องนิดหน่อย วันนี้กลับคนเดียวไปก่อนนะ"

"แกมันน่าหงุดหงิดชะมัดเลย!"

"อย่าโมโหบ่อย เดี๋ยวตีนกาขึ้นนะ" ลีอาหันกลับไปพูดหยอกล้อเพื่อนรักพลางยกมือขึ้นมาแตะหางตาของตัวเองเบาๆ ก่อนจะรีบเดินออกมาเพราะไม่อยากได้ยินถ้อยคำตัดพ้อของมุกดา

@คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง

"เอ่อ..ขอโทษนะคะฉันมาพบคุณแมทธิวค่ะ รบกวนโทรบอกเขาให้หน่อยได้ไหมคะ" ลีอาเดินเข้ามาในคอนโดมิเนียมหรูหราที่ตั้งเด่นตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองหลวงด้วยความประหม่า เธอเดินเข้าไปทักทายพนักงานต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ทำให้อีกฝ่ายละสายตาจากหน้าจอแท็บเล็ตในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

"สวัสดีค่ะ คุณลีอาใช่ไหมคะ"

"ใช่ค่ะ" ร่างบางพยักหน้ารับอย่างงุนงง

"คุณแมทธิวบอกว่าถ้าคุณลีอามาถึงแล้วให้ขึ้นไปหาได้เลยค่ะ นี่เป็นคีย์การ์ดห้องพักของคุณแมทธิวนะคะ ใช้ลิฟต์ทางฝั่งขวามือนะคะ ฝั่งซ้ายสำหรับคนที่พักชั้นธรรมดาค่ะ" พนักงานสาวกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มใจดี พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดห้องพักของแมทธิวให้คนตรงหน้า ทำเอาลีอามึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อย

"ขอบคุณค่ะ คุณแมทธิวอยู่ชั้นไหนเหรอคะ"

"สแกนคีย์การ์ดตรงลิฟต์แล้วจะขึ้นไปชั้นบนสุดเลยค่ะ"

"ขอบคุณอีกครั้งค่ะ" ลีอาก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ จากนั้นจึงเดินตรงไปขึ้นลิฟต์ทันที ความสะดวกสบายของคอนโดมิเนียมหรูแห่งนี้บ่งบอกถึงฐานะทางการเงินของคนที่พักอาศัยอยู่ที่นี่ หากไม่ใช่เพราะแมทธิวเธอคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบที่พักของคนรวยแบบนี้

ติ๊ง~

หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้เห็นความหรูหราของห้องพักตรงหน้าทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกมา ลีอากำคีย์การ์ดในมือแน่นพลางก้าวออกจากลิฟต์อย่างกล้าๆกลัวๆ ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆ ห้องพักที่ประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงมากมาย ขณะที่เท้าเล็กเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น

"ละ..ลีมาแล้วค่ะ" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นแมทธิวนั่งจิบไวน์อยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียว ร่างกายกำยำที่บ่งบอกถึงการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอถูกห่อหุ้มไว้ด้วยเสื้อคลุมสีดำอย่างหมิ่นเหม่จนมองเห็นไรขนอ่อนตามแผงอกแกร่ง