ผัวที่ดีคือผัวใหม่ นิยาย บท 2

เจี่ยนมู่เหยี่ยเห็นอานหนานเซิงเดินโงนเงนเข้ามาพลันขมวดคิ้วมุ่น

“ดื่มเหล้าเหรอ?”

อานหนานเซิงไม่แยแสเขา ถีบรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาอันนุ่มนิ่ม

สภาพเธอในตอนนี้ขาดคุณสมบัติผู้ดีเหลือเกิน

ทว่าเจี่ยนมู่เหยี่ยเคยเห็นความป้ำๆเป๋อๆ ต้อยต่ำ และสภาพซวยซ้ำซวยซ้อนของเธอมานักต่อนักแล้ว

ไม่ว่าเธอจะสง่างามก็ดี หรือจะก้าวร้าว เย่อหยิ่งก็ช่าง เจี่ยนมู่เหยี่ยล้วนไม่อยากเหลียวแล

หย่ากันแล้วก็แล้วแต่จะทำตัวเลย

เธอเหนื่อยล้าและง่วงเหลือเกิน ไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำกับสามีเก่า

“มีธุระอะไรก็ว่ามา”

เจี่ยนมู่เหยี่ยมองหญิงสาวแต่งหน้าอย่างปราณีตกลับจากปาร์ตี้แล้วก็เกิดความรู้สึกอันซับซ้อน

ตอนแรกคิดว่าจะเห็นอานหนานเซิงในสภาพหมดอาลัยตายอยาก ทว่ากลับเห็นเธอสดใสร่าเริงแทน

เจี่ยนมู่เหยี่ยระงับความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะบอกเจตนาการมาเยือน

“โปรเจคที่พวกเราร่วมมือกันเกิดปัญหา เดี๋ยวคุณไปจัดการหน่อย...”

ไม่รอให้เขาพูดจบอานหนานเซิงก็หัวเราะเยาะ

“ให้ฉันจัดการ? ประธานเจี่ยน สมองยังดีอยู่ไหม?”

“แฟนของคุณเป็นคนรับผิดชอบโปรเจคนี้ แต่พอมีปัญหาก็ให้เมียเก่าไปสะสาง คุณคิดว่าเหมาะสมแล้วเหรอ?”

อานหนานเซิงพูดแล้วก็รู้สึกหงุดหงิด

เธอนำทีมเตรียมการจนคว้าโปรเจคนี้มาด้วยความยากลำบาก แต่สุดท้ายเจี่ยนมู่เหยี่ยกลับแย่งไปให้แฟนสาวตัวเอง

เรื่องนี้ทำให้อานหนานเซิงเสียความรู้สึกมาก ตัดสินใจหย่ากับเขาในท้ายที่สุด จะไม่อยู่กับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเธออีกต่อไป

พองานมีปัญหา เขาก็มาขอความช่วยเหลือจากเมียเก่าอย่างหน้าด้านหน้าทน

ทั้งยังจัดอยู่ในเชิงเจ้ายศเจ้าอย่างราวกับเธอควรทำตามอย่างไรอย่างนั้น

คิดว่าเธอยังเป็นอานหนานเซิงที่หายใจเข้าออกก็เป็นเจี่ยนมู่เหยี่ยอยู่หรือ?

อานหนานเซิงหมุนกายเดิน

เวลานี้มีกลุ่มพนักงานใส่เครื่องแบบเปิดประตูเข้ามากะทันหัน ด้านหลังยังมีสามีภรรยาวัยกลางคนตามเข้ามาด้วยหนึ่งคู่

เจี่ยนมู่เหยี่ยเห็นคนแปลกหน้าพากันเข้ามาเป็นโขยง ใบหน้าหล่อพลันเคร่งขรึม

“พวกคุณเป็นใคร ทำไมถึงมีกุญแจบ้านผม?”

อานหนานเซิงถึงนึกขึ้นได้ “พวกเขาเป็นเอเจนซี่ ฉันประกาศขายบ้านหลังนี้แล้ว”

เจี่ยนมู่เหยี่ยไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลย

“อานหนานเซิง คุณจะขายเรือนหอของพวกเราเหรอ?”

อานหนานเซิงเลิกคิ้ว

“แล้วจะทำไม? หย่ากันแล้ว ฉันจะเก็บไว้ซ้ำเติมตัวเองหรือไง?”

“รีวิวห้าดาว?”

ผ่านไปสองวินาที แขนอันทรงพลังก็โผล่ขึ้นมาในความทรงจำ

เธอถามซ่งเคอที่อยู่ด้านข้าง

“คนเมื่อคืนชื่ออะไรน่ะ? ซ่ง...”

เป็นเพราะใช้นามสกุลเดียวกับซ่งเคอ เธอจึงจำได้ว่าคนนั้นแซ่ซ่ง

“ประธานอานคะ ชื่อซ่งสวี่ค่ะ คุณยังชมเขาว่าหล่อสมคำร่ำลือด้วยค่ะ”

ดวงตาคู่งามของอานหนานเซิงหรี่ลง

“เหรอ? จำไม่ได้แล้ว”

เมื่อคืนมู่เจิงฉลองในโอกาสที่เธอยอมหย่าเสียที จึงพาเธอไปที่เมืองฮ่วน แล้วเรียกหนุ่มไซด์ไลน์มาเป็นแถว

สุดท้ายอานหนานเซิงให้ซ่งสวี่อยู่ต่อ ซ่งสวี่เป็นเด็กมหาลัยที่เพิ่งรับงาน หน้าตาหล่อเหลาหมดจด มองปราดเดียวก็รู้ว่ายังไม่โดนสังคมอันซับซ้อนทำให้เปรอะเปื้อน

ต่อมาดื่มจนเมาแอ๋ ไม่คิดว่าเธอจะไปนอนกับอีกฝ่ายจริงๆ

ได้กันก็ได้กันสิ เพราะเธอก็ไม่คิดจะแต่งงานใหม่อีก เจี่ยนมู่เหยี่ยทำเธอเข็ดกับความรักและชีวิตแต่งงานแล้ว

งั้นก็หาคู่นอนที่คอยเอาใจเธอ หากไม่เชื่อฟังก็เปลี่ยนใหม่ ชีวิตแบบนี้ดีจะตาย?

ว่าแล้วก็สั่งการซ่งเคอว่า

“พรุ่งนี้เธอไปบอกซ่งสวี่ว่าฉันจะเลี้ยงดูเขา ให้เขาไปตรวจสุขภาพทั้งร่างกาย แล้วบอกให้เขาเลิกบุหรี่ด้วย”