ผัวที่ดีคือผัวใหม่ นิยาย บท 4

เจี่ยนมู่เหยี่ยหยิ่งในศักดิ์ศรีตัวเอง ไม่มีทางตามรังควานเธอต่อ

“อานหนานเซิง ทางที่ดีคุณอย่าให้ผมหาผู้ชายคนนี้เจอ ไม่งั้นผมจะทำให้เขาเสียใจที่แตะต้องตัวคุณ”

กล่าวจบก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินออกไป

ไม่คุยเรื่องงานต่อแม้แต่คำเดียว

เมื่อเสี้ยนหนามตำตากลับไปแล้ว อานหนานเซิงพลันอ้อนคุณแม่อานทันทีว่าหิวแล้ว

คุณแม่อานเป็นคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ย่อมรู้ว่ารอยจูบที่คอของเธอหมายถึงสิ่งใด

“หนานหนานมีแฟนแล้วเหรอ?”

“แฟน? ก็ไม่เชิง” เธอไม่อยากให้ผู้ใหญ่เป็นห่วงเรื่องส่วนตัวของเธอ จึงพูดเฉไฉว่า “คุณแม่ไม่ต้องสนใจเรื่องของหนูแล้วค่ะ หนูรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ และไม่เคยรู้ตัวเท่าตอนนี้มาก่อนด้วย”

คุณแม่อานยังคงนึกเสียดาย

“หนูกับมู่เจี่ยนคืนดีกันไม่ได้แล้วเหรอ? แม่เห็นเมื่อกี้เขายังคงแคร์ลูกเหมือนเดิมนะ”

คุณย่าอานที่นิ่งมาตลอดส่งเสียงฮึดฮัด

“คืนดีอะไรกัน? มีผู้ชายเยอะแยะ ทำไมต้องจมอยู่กับผู้ชายแบบนี้ด้วย?”

“หนานหนานทำถูก ผู้หญิงตระกูลอานของพวกเรากล้าได้กล้าเสีย ย่าสนับสนุนการตัดสินใจของหนูเต็มที่นะ”

อานหนานเซิงกอดคุณย่าแล้วหอมแก้ม

“คุณย่าฉลาดเลือกจริงๆค่ะ”

ฟางจั๋วเดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลอานด้วยความเดือดดาลก็รีบเปิดประตูรถ

เจี่ยนมู่เหยี่ยโน้มตัวขึ้นรถพร้อมกับสั่งการว่า

“รีบไปสืบข้อมูลผู้ชายที่ใกล้ชิดกับอานหนานเซิงมาให้ฉันโดยด่วน”

ฟางจั๋วชะงักงัน เจ้านายจะมาคุยเรื่องงานกับประธานอานไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมถึงสืบเรื่องผู้ชายล่ะ?

ฟางจั๋วเห็นเจ้านายโกรธจัดขนาดนี้ก็ไม่กล้าถาม รีบขานรับคำสั่งทันที

เพิ่งสตาร์ทรถ เย่ลั่วเอ๋อร์ก็โทรมา

“พี่มู่เหยี่ยน พี่อานยอมช่วยไหมคะ?”

เจี่ยนมู่เหยี่ยถึงรู้ตัวว่ามัวแต่โมโหจนลืมเรื่องงานไปเลย

อานหนานเซิงกินข้าวร่วมกับคุณแม่และคุณย่าก็เปลี่ยนเสื้อทำงานไปยังบริษัท

ตอนบ่ายมีประชุมทางออนไลน์ บริษัทในเครืออานซื่อกรุ๊ปเกิดปัญหาเล็กน้อย

อานหนานเซิงฟังพนักงานพวกนั้นเอาแต่โยนความผิดให้คนอื่นก็โบกมือ

“ปัญหาแค่นี้พวกคุณยังจัดการไม่ได้ งั้นก็คงไม่เหมาะที่จะทำงานในอานซื่อกรุ๊ปต่อ ไปยื่นใบลาออกเองแล้วกัน นอกจากค่าชดเชยตามกฎหมายแล้วฉันจะเพิ่มเงินตามจำนวนค่าแรงครึ่งปีให้ด้วย”

พนักงานในจอออนไลน์พากันอึ้ง

เศรษฐีนีนั้นมีให้เห็นเป็นประจำ ทว่าเศรษฐีนีที่ทั้งสาวทั้งสวยไม่ค่อยมีบ่อย ๆ

ทุกคนรู้ดีว่าอานหนานเซิงเพิ่งหย่า หากได้ครองหัวใจเธอ ชาตินี้ ไม่ใช่สิ ชาติต่อๆไปของซ่งสวี่ก็มีเงินเยอะจนใช้ไม่หมดแล้ว

อานหนานเซิงพักประจำที่คฤหาสน์อวี้ตู ไม่ชอบให้พาคนนอกกลับไป

เธอสั่งการว่า “ให้เขาไปพักที่คฤหาสน์มรกต”

ซ่งเคอ “ค่ะ”

จากนั้นอานหนานเซิงก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย

เธองานยุ่งมาก บินไปยังเมืองหลวงที่ภาคใต้ในคืนนั้นเลย เวลาผ่านไปสามวันถึงจะกลับมา

ตอนอาบน้ำเธอมองคอระหงของตัวเองจึงนึกขึ้นซ่งสวี่ขึ้นมา จึงไปที่คฤหาสน์มรกต

ในเวลาพลบค่ำ อานหนานเซิงเข้าไปถึงก็เห็นชายหนุ่มผอมสูงใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังรดน้ำดอกไม้ที่ลานบ้าน

เขาถือบัวรดน้ำแล้วค้อนตัวเล็กน้อย

รูปร่างค่อนข้างผอมบาง ข้อมือใหญ่กว่าอานหนานเซิงไม่มากนัก

ดวงตาคู่งามของอานหนานเซิงหรี่ลง

หุ่นแบบนี้...ทำเธอลอยกลางอากาศได้จริงๆเหรอ?

ถ้าเทียบกับผู้ชายหนุ่มสามเหลี่ยมกลับด้านแล้วรู้สึกผอมกว่าเล็กน้อย หรือว่าเวลาใส่เสื้อจะดูผอม แต่พอถอดแล้วมีแต่เนื้อล้วนๆ?