พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 9

พิชญาไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้ ยังไงก็แค่เด็กตัวกะเปี๊ยกแค่นี้ จะมาเจ้าคิดเจ้าแค้นกับเธอได้หรือไงกันล่ะ？

“อือ ไม่โกรธ ฉันกับหม่ามี๊หนูเป็นเพื่อนรักกัน ทำไมไม่เห็นหม่ามี๊หนูเลยล่ะ？”พิชญาย่อตัวลงไป พูดกับอารัณในระดับสายตาเดียวกัน

“หม่ามี๊ไม่ได้มาครับ”อารัณไม่เชื่อว่าพิชญากับหม่ามี๊เป็นเพื่อนรักกัน

ได้ยินว่าตอนนี้วารุณีไม่อยู่ พิชญาก็รู้ว่าโอกาสของตัวเองมาแล้ว

“งั้นหนูมากับพ่อเหรอ？”พูดไป พิชญาก็อยากจะยื่นมือไปลูบหัวของอารัณ เธอคิดจะถือโอกาสดึงผมเส้นหนึ่ง เอากลับไปพิสูจน์

แต่เธอยื่นมือไป อารัณก็ถอยกลับไปสองสามก้าวอย่างระวังตัว

ทันใดนั้น มือของพิชญาก็สัมผัสอากาศ

“ใช่ ผมมากับพ่อครับ”อารัณมองออกว่าในใจพิชญามีจุดประสงค์อื่น ดังนั้นเลยพูดไปงั้นๆ

ที่จริงคำว่าพ่อเป็นคำถามหยั่งเชิง คิดไม่ถึงว่าอารัณจะมีพ่อจริงๆ ทำให้พิชญาประหลาดใจ

หรือว่าเธอสงสัยผิดไป？

เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป รีบถามว่า“พ่อหนูชื่ออะไรเหรอ？อยู่ที่ไหน？”

อารัณแอบสังเกตอาการของพิชญา เห็นเธอตื่นเต้นขนาดนี้ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ เลยลองเล่นอุบายกับเธอดีกว่า

“ป้าครับ ป้าไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทของหม่ามี๊ผมเหรอ？ทำไมไม่รู้จักพ่อผมล่ะ？”อารัณเอียงศีรษะ น้ำเสียงไร้เดียงสามาก

รอยยิ้มที่มุมปากพิชญาแข็งไปหน่อยๆ ลังเลอยู่ไม่กี่วินาที แล้วก็พูดแถไปว่า“อ้อ ตอนที่หม่ามี๊หนูแต่งงาน ป้าไม่ได้ไป”

โกหกอย่างเห็นได้ชัด อารัณมองทะลุทันที เพราะเขารู้ว่าหม่ามี๊ไม่เคยจัดงานแต่ง

แต่พอเห็นการตอบสนองของพิชญา อารัณก็แอบสงสัยว่า เธอรู้อะไร

แต่เห็นเวลาที่ตัวเองอยู่นี่เริ่มนานแล้ว ไม่แน่ว่าหม่ามี๊อาจจะเริ่มเป็นห่วงตัวเองแล้ว

ดังนั้น อารัณก็ใช้ความฉลาด พูดอย่างเป็นเด็กดีว่า“พ่อผมอยู่ด้านนอก เดี๋ยวผมไปเรียกเขาเข้ามา”