พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 131

“เธอพูดอะไรน่ะ ลูกสาวฉันฆ่าคนโดยเจตนาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน！”อารมณ์ของขยานีก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ตะโกนใส่วารุณีอย่างตาถลนออกมา

วารุณีไม่มองเธอสักนิด ได้แต่เอาสายตามองไปที่ตำรวจ

ตำรวจจึงถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า“ที่คุณพูดจริงเหรอ？”

“ค่ะ เมื่อวานลูกสาวเธอจงใจเทน้ำมันด้านนอกห้องน้ำ เพื่อให้ฉันล้ม แต่ฉันโชคดี แค่ข้อเท้าแพลง แต่ถ้าฉันโชคไม่ดีล่ะก็ ก็เป็นไปได้ที่จะตายตรงนั้นได้ หรือว่าอาจจะพิการ ดังนั้นคุณตำรวจคะ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการฆ่าคนโดยเจตนาเหรอคะ？”วารุณีทัดผม พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เธอจะให้พิชญายึดติดกับความผิดในฐานฆ่าคนโดยเจตนา

“ฆ่าคนโดยเจตนาอะไรกัน เธอก็ไม่ใช่ว่ายังมีชีวิตอยู่ดีเหรอ？”ขยานีชี้ไปที่วารุณี ไม่เห็นด้วยกับที่เธอพูดอย่างมาก

วรยาหัวเราะอย่างเยือกเย็น“งั้นถ้าเอาตามที่เธอพูด ถ้าลูกสาวฉันตาย พิชญาถึงจะฆ่าคนโดยเจตนาเหรอ？ฉันบอกเธอให้นะ ผิดถนัดเลย แค่ทำร้ายคนโดยเจตนา พวกเราก็สามารถใช้ข้อกล่าวหาในฐานฆ่าคนโดยเจตนาไปฟ้องเธอได้แล้ว”

“ถูกครับ ด้านกฎหมายสามารถทำแบบนี้ได้จริงๆ”ตำรวจพยักหน้า

ขยานีก็งุนงงทันที เธอไม่เข้าใจกฎหมาย ดังนั้นเลยไม่รู้เรื่องพวกนี้

งั้นพูดแบบนี้ เธอแจ้งความก็ไม่ใช่ว่าเป็นการทำร้ายพิชญาเหรอ？

ไม่ เธอจะให้พิชญาแบกรับข้อกล่าวหาแบบนี้ไม่ได้！

คิดดังนี้ ขยานีก็กำหมัด มองไปที่วารุณีกับวรยาด้วยดวงตาแดงก่ำ“พวกคุณก็เอาแต่พูดว่าลูกสาวฉันฆ่าคนโดยเจตนา เก่งจริงก็เอาหลักฐานออกมาสิ！”

พิชญาบอกแล้ว เธอทำร้ายวารุณีที่หน้าประตูห้องน้ำ

หน้าห้องน้ำไม่มีกล้องวงจรปิด พวกเธอเลยพิสูจน์อะไรไม่ได้

เหมือนจะมองออกว่าขยานีกำลังคิดอะไรอยู่ วารุณีเลยยกมุมปากขึ้นยิ้ม“คุณน้าขยานี ฉันมีหลักฐานจริงๆ ฉันไม่ใช่แค่มีพยาน แต่ยังมีพยานวัตถุ น้ำมันที่พิชญาราดอยู่ที่มือฉัน ด้านบนมีรอยนิ้วมือของเธอ และน้ำมันด้านนอกห้องน้ำ ถึงจะทำความสะอาดแต่ก็ยังทิ้งร่องรอยไว้ แค่ใช้อุปกรณ์เฉพาะก็ตรวจสอบออกมาได้ พวกนี้เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าพิชญาทำร้ายฉันค่ะ”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกคุณก็ไปที่โรงพักกับผมเถอะ”ตำรวจพูด

“ค่ะ”วารุณีไม่มีความเห็นใดๆ จึงพยักหน้าเห็นด้วย

แต่ขยานีกลับส่ายหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความคัดค้าน“ฉันไม่ไป ทำไมฉันต้องไปโรงพัก！”

“เพราะว่าเป็นคุณที่แจ้งความ”ตำรวจตอบเธออย่างเย็นชา“ดังนั้นคุณต้องไป ถ้าคุณไม่ไป ผมก็จะทำการบังคับจับกุมคุณไป！”

พูดไป เขาก็หยิบกุญแจมือที่ส่องแสงออกมาจากช่วงเอว

ขยานีมองกุญแจมือคู่นั้น แล้วก็สั่นระริก อ้าปากออกมา พูดไม่ออก

วรยาเห็นเธอกลัวแบบนี้ ก็หัวเราะเหน็บแนมอย่างไม่ไว้หน้า

จากนั้น หลังจากวารุณีฝากอารัณไว้ที่พยาบาล ก็ขึ้นรถตำรวจไปกับวรยา ไปที่โรงพัก

ถึงโรงพัก คนในโรงพักรับรู้สถานการณ์แล้ว ก็ส่งคนฝ่ายชันสูตร ไปสถานที่ประมูลเมื่อวานเพื่อตรวจสอบน้ำมันระเหยที่หลงเหลือ ขณะเดียวกันก็ส่งคนอีกกลุ่ม ไปโรงพยาบาลของพิชิต หาพิชญาเพื่อเข้าใจสถานการณ์

แต่เพราะว่าพิชญาขาหัก หลังจากคนในโรงพักเข้าใจสถานการณ์แล้ว ก็ไม่ได้พาเธอมา มาแค่สุภัทรมา

สุภัทรเข้าไปในห้องไต่สวน ก็ตบหน้าขยานีไปฉาดหนึ่งอย่างโมโห

ขยานีถูกตบก็งง จับหน้าไว้แล้วทรุดลงที่พื้น มองเขาอย่างตะลึง“สามี......”

“คุณอย่ามาเรียกผมว่าสามี ผมเคยบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับพวกเธอ คุณก็ไม่ฟัง ตอนนี้ดูสิ ทำเรื่องใหญ่โตแค่ไหน！”สุภัทรโกรธจนหน้าแดง นิ้วมือสั่น

ขยานีก้มหน้าลงอย่างหวาดกลัว ไม่กล้าโต้แย้ง

วรยาประคองวารุณีไปยืนอยู่ที่มุมของห้องไต่สวน มองฉากนี้อย่างเย็นชา และก็ไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้เอง ประตูห้องไต่สวนก็เปิดออก ตำรวจสองคนเดินเข้ามา“คุณวารุณี ตามที่ตรวจสอบจากฝ่ายชันสูตร ที่คุณพูดเป็นความจริง คุณพิชญาท่านนั้นทำความผิดฆ่าคนโดยเจตนาจริงๆ แต่เนื่องจากคุณบาดเจ็บไม่หนัก ความผิดฆ่าคนโดยเจตนาจะเปลี่ยนเป็นทำร้ายคนโดยเจตนาครับ”

วารุณีหัวเราะ“ไม่เป็นไรค่ะ ผลลัพธ์นี้ฉันก็คิดไว้อยู่แล้ว แต่ฉันอยากรู้ว่า ความผิดทำร้ายคนโดยเจตนาของพิชญา จะลงโทษนานแค่ไหน？”