พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 162

ปาจรีย์เห็นเธอเข้าใจ ก็ไม่พูดอะไรมาก หยิบหนังสือออกแบบข้างๆขึ้นมาเตรียมไปที่แผนกตัดเย็บสักหน่อย

งานออกแบบในไตรมาสใหม่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว การตัดชุดจากแผนกตัดเย็บนั้น ยังต้องคอยจับตาดู

ปาจรีย์ไปแล้ว วารุณีก็นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน เริ่มทำงานของตัวเองขึ้นมา

ยุ่งอยู่ทั้งวัน จู่ๆก็มีโทรศัพท์โทรมา เลขาฯ เสกข์ผู้ติดตามคุณจรณ์ผู้ลึกลับคนนั้น“สวัสดีครับคุณวารุณี เกี่ยวกับเรื่องต้นฉบับ คุณจรณ์ของพวกเราดูแล้ว บอกว่าไม่มีปัญหา”

“เหรอคะ งั้นก็ดีจัง”ใบหน้าวารุณีมีรอยยิ้มปีติขึ้นมา จากนั้นถามอีกว่า“ฉันขอเจอคุณจรณ์ได้ไหมคะ เกี่ยวกับเรื่องออกแบบต่อไป ฉันมีหลายจุดที่อยากปรึกษาเขา อยากรู้สไตล์ที่เขาชอบ”

“ไม่ได้หรอกครับ ช่วงนี้ประธานจรณ์ของพวกเราอยู่ต่างประเทศ แต่ว่าประธานจรณ์บอกแล้วว่า ทุกอย่างให้เอาตามสไตล์ของคุณวารุณี”เลขาฯ เสกข์พูด

เชื่อใจเธอขนาดนี้เลย？

วารุณีเลิกคิ้วขึ้น“โอเคค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

“งั้นผมวางก่อนนะครับ”เลขาฯ เสกข์พูดจบ ก็ตัดการสื่อสาร

วารุณีวางโทรศัพท์ลงด้วยรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ได้ หยิบดินสอขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วทำงานต่อ

ตอนบ่าย วารุณีได้รับแจ้งเตือนข้อความของสมาคมว่า ต้องไปเอาเลขแข่งขัน

คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ที่ไป จะมีอีกหนึ่งข่าวดี นั่นก็เพราะว่าความสัมพันธ์ของBath fire rebirth เธอสามารถได้บายการแข่งขันเล็กน้อย โดยไปเริ่มการแข่งขันจากอันดับสิบหกได้เลย

ต้องบอกว่า สมาคมยอมรับเธอจริงๆ

วารุณีถือบัตรเข้าร่วมการแข่งขันหมายเลขสิบหกพลางหัวเราะออกมา แล้วก็เตรียมกลับไป

แต่ตอนนี้เอง จู่ๆในห้องประชุมก็เกิดน้ำเสียงสงสัยขึ้นมาอย่างกะทันหัน“นี่ไม่ยุติธรรมเลย！”

ทันใดนั้นในห้องประชุมก็เงียบลง ทุกคนต่างมองไปที่คนที่พูด

วารุณีเก็บรอยยิ้มที่ใบหน้า มองไปด้วยเช่นกัน มองพิชญาที่อยู่สามแถวข้างหน้าตรงกลาง แล้วหรี่ตาลง

เธอรู้ว่าแค่มีพิชญาอยู่ในที่นั้นด้วย ก็ไม่มีทางที่จะสงบสุขได้

“ไม่ยุติธรรมตรงไหน？”เลขาฯของประธานวรวีที่เป็นพิธีกรจับฉลาก มองพิชญาที่ก่อความวุ่นวายในพิธีจับฉลาก ใบหน้ามีความไม่พอใจนัก

สงสัยการจับฉลากที่ไม่ยุติธรรมของพวกเขาต่อที่สาธารณะแบบนี้ นี่ไม่ใช่ว่าตบหน้าสมาคมเหรอ？

“แน่นอนว่าระบบการแข่งขันของเธอไม่ยุติธรรม เรื่องอะไรที่พวกเราทุกคนต้องเริ่มแข่งจากรอบน็อคเอาท์แรกสุด ส่วนเธอเข้าไปติดสิบหกอันดับแรกเลยได้ล่ะ”พิชญาชี้วารุณีด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

มีคนส่วนหนึ่งที่รู้สึกไม่ยุติธรรมตั้งแต่ต้นแล้ว แต่ไม่ท้วงติงมาโดยตลอด พอเห็นพิชญาออกหน้า ก็ค่อยๆมองไปที่วารุณีอย่างไม่พอใจ เหมือนว่าวารุณีแย่งสิ่งของอะไรพวกเขาไปอย่างนั้น

วารุณียกมุมปากขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็นชา ไม่พูด

เพราะเธอรู้ว่า ยังไม่ต้องให้ตัวเองออกหน้า เลขาฯ ภูมิก็จะช่วยเธอโต้กลับ

อย่างที่คิดไว้ เลขาฯ ภูมิตบโต๊ะประชุมด้วยใบหน้าบูดบึ้ง“เสียงดังอะไรกัน？ผมไม่ได้บอกชัดเจนแล้วเหรอ เหตุผลของคุณวารุณีนั่นก็เพราะว่าBath fire rebirth ดังนั้นมือวางอันดับต้นๆ ถึงได้เข้าไปสิบหกอันดับแรก แล้วพวกคุณล่ะ？”

สายตาคมกริบของเขามองคนข้างล่างไปรอบหนึ่ง“พวกคุณมีความสำเร็จอะไร？งานออกแบบของพวกคุณเทียบกับBath fire rebirthของคุณวารุณีได้ไหม？ถ้าเทียบได้ก็หยิบออกมา ถ้าผมคิดว่าไม่แย่ ผมก็สามารถจัดได้บายให้พวกคุณได้ แต่ว่าพวกคุณมีไหม？”

ท่ามกลางคนส่วนหนึ่งที่รู้สึกไม่พอใจนั้น มีบางกลุ่มที่รู้ตัวเองดี ก็ก้มหน้าลงอย่างละอาย ไม่พูดจา

แต่ยังมีบางกลุ่มที่ยังไม่พอใจ แต่ก็ได้แค่กล้าพูดในใจ ไม่ส่งเสียงใดๆออกมาจากปาก

เห็นแบบนี้ สีหน้าของเลขาฯ ภูมิก็ดีขึ้นเยอะ กำลังเตรียมจะประกาศว่าจับฉลากต่อ พิชญาก็ถือไม้เท้ายืนขึ้น“ใครว่าไม่มี ฉันมี！”

ได้ยินคำนี้ วารุณีก็เลิกคิ้ว หัวเราะทันที

พิชญามี？ล้อลเนอะไรกัน คิดว่าเธอไม่เคยเห็นเหรอ？

พูดบางคำที่ฟังดูแย่หน่อย พิชญาไม่มีพรสวรรค์ในการออกแบบเลย ผลงานออกแบบของพิชญาที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง ทุกแผ่นที่พิชญาทำ ล้วนแต่อาศัยการลอกเลียนแบบจากดีไซเนอร์จำนวนมาก ทำไมถึงกล้ามีหน้ามาพูดว่ามีได้

“คุณมีเหรอ？”เลขาฯ ภูมิไม่ค่อยมั่นใจกับระดับที่แท้จริงของพิชญา มองท่าทางของเธอแล้ว ก็คิดว่าจริง กำจัดความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะออก ลงจากเวทีลงไปหาเธอ “งั้นคุณเอางานออกแบบมาให้ผมดูหน่อย”