พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 224

เห็นเขาไม่เหมือนว่ากำลังโกหก รูม่านตานัทธีก็สั่นคลอน ดูจริงจังขึ้นมา“คุณไม่ได้ให้คนลักพาตัวเธอจริงๆเหรอ？”

“ผมสาบาน ผมไม่ได้ทำแน่นอน ถึงแม้ผมจะไม่ชอบวารุณีลูกสาวคนนี้ แต่ผมก็ทำพฤติกรรมให้คนลักพาตัวเธอไม่ลง”สุภัทรยกนิ้วมือสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน

เขายังไม่เสียสติขนาดนั้น

“ประธาน ดูเหมือนว่าที่ลักพาตัวคุณวารุณี จะมีอีกคน”มารุตยืนอยู่หลังนัทธี น้ำเสียงดูหนักอึ้ง

นัทธีเข้าไป ดึงคอเสื้อของสุภัทรขึ้นมา“ไม่ว่าคุณจะให้คนลักพาตัวเธอหรือไม่ ผมก็ไม่ปล่อยคุณไปทั้งนั้น”

ใบหน้าแก่ๆของสุภัทรสั่นด้วยความกลัวเล็กน้อย“นัท......นัทธี คุณยังจะทำอะไรพวกเราตระกูลศรีสุขคําอีก？สามวันก่อนคุณลงมือกับบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ป ทำให้บริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปหายไปจากจัดอันดับบริษัทจดทะเบียน กลายเป็นบริษัทเล็กๆธรรมดา ผมยอมแล้ว เพราะว่าที่งานแถลงข่าวผมพูดคำพูดพวกนั้นไปแล้วดึงคุณเข้ามาเกี่ยวข้องจริงๆ แต่ครั้งนี้ล่ะ？”

เขามองนัทธีอย่างโมโห“ครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ นี่เป็นเครื่องครอบครัวของตระกูลศรีสุขคําของพวกเรา คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งด้วย！”

นัทธีสะบัดเขาออก“สิทธิ์อะไร？ก็สิทธิ์ที่วารุณีเป็นคนของผมไง เหตุผลนี้พอไหม？”

“คน......คนของคุณ？”สุภัทรไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง ดวงตาแก่ๆนั่นเบิกโต“พวกคุณคบกันแล้ว？”

สายตานัทธีสั่นคลอนเล็กน้อย ไม่ตอบ

ถึงแม้ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เขารู้สึกว่าน่าจะใกล้แล้ว

เห็นนัทธีไม่พูด สุภัทรคิดว่าเขายอมรับ ในใจก็ตื่นตระหนกอย่างมาก“คุณคบกับวารุณีแล้ว งั้นพิชญาล่ะทำไง？”

ใจเขาอยากให้พิชญาแต่งเข้าตระกูลไชยรัตน์ เพื่อให้ตระกูลศรีสุขคําพึ่งพาตระกูลไชยรัตน์ กลายเป็นหนึ่งตระกูลต้นๆของจังหวัดจันทร์ ถึงแม้นัทธีถอนหมั้นกับพิชญา เขาก็ไม่รีบร้อน เพราะเขารู้สึกว่าพิชญาจะต้องนัทธีคืนดีกันแน่นอน

แต่ตอนนี้นัทธีกำลังคบกับวารุณี พิชญาก็เป็นไปไม่ได้แล้วที่จะคืนดีกับนัทธี และจากความเกลียดชังของวารุณีที่มีต่อเขา แต่งเข้าตระกูลไชยรัตน์แล้วจะต้องไม่ช่วยตระกูลศรีสุขคําแน่ ไม่แน่ว่าอาจจะใช้อำนาจของตระกูลไชยรัตน์มากดขี่ตระกูลศรีสุขคําด้วย แล้วแบบนี้จะได้อย่างไรกัน！

“ผมคบกับวารุณี เกี่ยวอะไรกับพิชญา？”นัทธีหรี่ตาลง

สุภัทรกลืนน้ำลาย“ทำไมไม่เกี่ยวล่ะ นัทธี คุณอย่าลืมสิ ห้าปีก่อนพิชญาช่วยคุณไว้ ความปรารถนาสูงสุดของเธอคือแต่งงานกับคุณ......”

“แล้วทำไมเหรอ？”นัทธียกมือขึ้นตัดบทเขาอย่างไม่รักษาน้ำใจ“เธออยากแต่งกับผม ผมก็ต้องแต่งกับเธอหรือไง？ผมกับเธอหมั้นกันก็เพราะความเข้าใจผิด ผมคิดว่าเธอเป็นคู่หมั้นของผม ถ้าตอนนั้นตั้งแต่แรกผมรู้ว่าเธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม ถึงเธอเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยผมไว้ ผมก็ไม่หมั้นกับเธอ！”

ตอบแทนพระคุณมีเป็นพันหมื่นวิธี ไม่จำเป็นต้องแต่งงานเพื่อทดแทนพระคุณ

“ยิ่งไปกว่านั้น......”นัทธีมองสำรวจสุภัทรอย่างพิจารณา“ระยะนี้ผมสงสัยมาตลอด คนจิตใจคับแคบ เห็นแก่ตัวและชั่วร้ายอย่างพิชญานี้ จะเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยผมไว้จริงๆเหรอ？”

พอได้ยินอย่างนั้น รูม่านตาของสุภัทรก็หดลง ดวงตามีความตื่นตระหนก

และความตื่นตระหนกนี้ ก็ถูกนัทธีจับได้พอดี

หัวใจของนัทธีหม่นลง มือที่ล้วงกระเป๋ากำไว้แน่น“ดูเหมือนว่า พิชญาจะไม่ใช่ผู้มีพระคุณที่ช่วยผมไว้จริงๆ”

สุภัทรหันหน้าไป สายตามีประกายความร้อนตัว ไม่กล้ามองเขา“แน่......แน่นอนว่าเธอใช่ จะไม่ใช่ได้อย่างไรล่ะ ตอนนั้นตอนที่คุณตื่นมา ข้างกายก็มีแค่พิชญา ไม่ใช่พิชญาแล้วจะเป็นใครได้”

“จนตอนนี้คุณยังจะมาเล่นลิ้นอีก！”สีหน้านัทธีดูโหดเหี้ยมน่ากลัว“คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอว่าคุณโกหก？”

สุภัทรอ้าปาก พูดไม่ออกทันที

สองตานัทธีหรี่ลง ถามเสียงคมกริบ“ว่ามา คนที่มีพระคุณช่วยผมไว้เป็นใครกันแน่！”

“ผมไม่รู้！”สุภัทรละสายตาลง ปกปิดการหลบหลีกของสายตา

“ไม่รู้？”ริมฝีปากบางๆของนัทธีฉีกยิ้มอย่างเยือกเย็นออกไป“ไม่รู้หรือไม่อยากพูดกันแน่？”

“ผมไม่รู้จริงๆ”สุภัทรกำไม้เท้าแน่นแล้วถอนหายใจ“พิชญาบอกว่า ตอนนั้นเธอเข้าไปในห้องของคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ และตอนนั้นในห้องคุณไม่มีใครอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเราก็ไม่รู้ว่าคืนนั้นคุณนอนกับใครกันแน่”

เขาไม่มีทางที่จะพูดวารุณีออกมาได้ แบบนั้นมีแต่ทำให้พวกเขาแต่งงานกันไวขึ้น ยังไงการมีอยู่ของเด็กทั้งสองคน ก็ยังอยู่ที่นั่น

ตอนนี้ปิดบังไป เขากับพิชญาก็ยังมีโอกาสแยกพวกเขาออกจากกัน

มองออกว่าให้ตายยังไงสุภัทรก็ไม่พูด นัทธีก็โกรธจนหัวเราะออกมา“โอเค ไม่พูดใช่ไหม ผมจะสืบเอง ถ้าผมสืบได้ว่าคุณรู้แต่ไม่บอกผม คุณกับตระกูลศรีสุขคําของคุณจะต้องชดใช้เรื่องนี้ ผมจะให้พวกคุณรู้ว่าสวมรอยเป็นผู้มีพระคุณ จะมีผลที่ตามมาอย่างไร”