พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 225

“น่าจะเป็นเพราะว่าคุณผู้หญิงคนนั้นสงสัยว่าตอนนั้นตัวเองเข้าผิดห้อง ดังนั้นเลยมาเช็กครับ”ผู้จัดการตอบ

“เข้าห้องผิด หมายความว่าไง？”นัทธีหรี่ตาลงทันที

ผู้จัดการเกาหัว“คือแบบนี้ครับ ตอนนั้นห้องของคุณผู้หญิงท่านนั้น เลขท้ายคือเลข６ ส่วนเลขท้ายห้องของประธานนัทธีคือเลข９ แต่ว่าเลข９ตอนนั้นหลวม จึงกลายเป็น６ ดังนั้นคุณผู้หญิงท่านนั้นดูผิด เลยเข้าห้องของคุณครับ”

มารุตกลับประหลาดใจคาดไม่ถึง“แต่ก็ไม่ถูกนะ ในเมื่อเข้าห้องผิด เป็นผู้มีพระคุณที่แท้จริงของประธาน งั้นทำไมต่อมาคุณตื่นขึ้นมาแล้วถึงมองเห็นเป็นพิชญา？คงไม่ใช่ว่าพิชญาก็เข้าผิดห้องหรอกนะ？”

“สุภัทรบอกว่าพิชญาเข้าผิดห้อง แต่เป็นอย่างไรกันแน่นนั้น ต้องเห็นเท่านั้นถึงจะรู้ ไปห้องวงจรปิด！”นัทธีเงยคางไปที่ผู้จัดการ

ผู้จัดการรีบนำทางไป

ทั้งสามคนมาที่ห้องวงจรปิด ผู้จัดการให้คนเปิดกล้องในตอนนั้น

อย่างไรก็ตามหลังจากเจ้าหน้าที่พิมพ์ค้นดู สีหน้าก็ดูสงสัยขึ้นมา“ผู้จัดการ กล้องวงจรปิดในตอนนั้นถูกลบไปครับ！”

“อะไรนะ？”ผู้จัดการเบิกตาโตขึ้นมาอย่างตะลึง“ถูกคนลบไป？”

“ครับ ถูกคนลงไปจริงๆ และลบทำลายทิ้งเลย ไม่สามารถเอาคืนกลับมาได้ น่าจะเป็นแฮกเกอร์ที่ลงมือ”เจ้าหน้าที่พยักหน้าตอบ

สีหน้าผู้จัดการมองไปที่นัทธีอย่างดูแย่“ประธานนัทธี เอ่อ......”

นัทธียิ้มกลับด้วยความโกรธ“ดีมาก ดูเหมือนจะมีคนไม่อยากให้ผม สืบถึงคนที่ช่วยผมอย่างแท้จริงในตอนนั้นได้”

“ผมก็คิดแบบนี้ แต่ว่าทำไมกันนะ ก็แค่คนที่มีพระคุณเท่านั้น สืบหาได้แล้วจะไปเป็นอุปสรรคกับใครกัน？หรือว่าข้างในนี้ ยังเกี่ยวโยงไปถึงอย่างอื่นที่เราไม่รู้？”มารุตลูบคางแล้วเดา

นัทธีได้ยินคำพูดของเขานี้ ดวงตามีประกายแวบมา เม้มริมฝีปากบางๆพูดว่า：“อาจจะเป็นอย่างที่คุณพูด ข้างในนี้ยังมีเรื่องที่พวกเราไม่รู้เกิดขึ้นจริงๆ ยิ่งคนในความลับนั้นอยากปกปิดเรื่องทั้งหมดนี้ ผมก็จะยิ่งสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน คุณให้พนักงานต้อนรับค้นบันทึกการเข้าพักของห้อง３６０６ในตอนนั้นหน่อย ดูว่ายังอยู่ไหม？”

นัทธีมองไปที่ผู้จัดการ

ผู้จัดการตอบรับ หยิบวิทยุสื่อสารออกมาเรียกพนักงานเต้อนรับ

ประมาณสองสามนาทีถัดมา คำตอบของพนักงานต้อนรับก็เข้ามา พูดไปว่า：ไม่อยู่แล้ว！

ถูกคนลบเหมือนกัน

สำหรับสิ่งนี้ นัทธีไม่แปลกใจมากนัก เขาเดาได้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้

กระทั่งว่าสองเดือนก่อน ร่องรอยของหญิงสาวที่ปรากฏในโรงแรม ที่มาดูกล้องวงจรปิดเหมือนกัน และสงสัยผู้มีพระคุณของเขา ก็เป็นไปได้ว่าจะถูกลบไปแล้ว

“ประธาน ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไร ร่องรอยทั้งหมดถูกทำลายหมดแล้ว”มารุตถอนหายใจถามออกมา

ลูกกระเดือกของนัทธีขยับไปมา“ไม่ถูกทำลายไปหมดหรอก ตอนนั้นที่วางยาผมคือนิรุตติ์ ตอนตื่นมาข้างกายเป็นพิชญา และยังมีสุภัทรที่เป็นคนรู้ สามคนนี้จะต้องมีคนรู้เรื่องในตอนนั้นแน่ ไม่แน่ว่าที่ลบล้างทั้งหมดนี้อาจจะเป็นหนึ่งในสามคนนี้ก็เป็นได้ คุณส่งคนไปจับตาดูดีๆ มีข่าวอะไรก็ส่งมาบอกผมได้ตลอดเวลา”

“เข้าใจแล้ว”มารุตพยักหน้า

นัทธีถูคิ้วอย่างเหนื่อยล้า

ตอนนี้เอง จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

นัทธีวางมือลง หยิบโทรศัพท์ออกมาดู แล้วกดรับ“มีอะไร？”

“นัทธี วารุณีฟื้นแล้ว แกจะมาดูหน่อยไหม？”เสียงหัวเราะอย่างร่าเริงของพิชิตดังขึ้นมา

คิ้วของนัทธีคลายลงทันที เสียงก็ไม่เย็นชามากขนาดนั้นแล้ว“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

พูดจบ เขาก็ตัดสายไป ยกเท้าก้าวออกไปจากโรงแรม ส่วนตัวเองขับรถไปโรงพยาบาล

ส่วนมารุต หัวเราะเรียกรถกลับไปบริษัทอย่างขมขื่น จัดแจงให้คนไปเฝ้าดูพวกนิรุตติ์

มาถึงโรงพยาบาล ก็หนึ่งชั่วโมงต่อมา

นัทธีผลักประตูห้องคนไข้เข้ามา สองคนในห้องที่นอนและนั่งอยู่นั้น มองไปที่หน้าประตูทันที

“ไง มาแล้วเหรอ”พิชิตเห็นเขาเข้ามา ก็ยืนขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างไม่รีบร้อน ทักทายไปว่า

วารุณีก็ยันตัว นั่งขึ้นมาจากเตียง เรียกออกไปว่า“ประธานนัทธี”

นัทธีพยักหน้าเบาๆให้เธอ มองสำรวจเธอ