พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 226

ตัววารุณีกำลังสั่น

นัทธีเห็นแบบนี้ จึงลุกขึ้นเดินมา กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เอาหัวของเธอกดลงไปที่หน้าอกของตัวเองเบาๆ“อย่าบุ่มบ่าม ผมจะสืบหาคนนั้นแน่นอน”

วารุณีเงยหน้ามองเขา ริมฝีปากซีดขาวขยับ เหมือนอยากจะพูดอะไร จู่ๆประตูห้องคนไข้ก็ถูกคนเคาะดังขึ้นมา

“ใครน่ะ？”วารุณีรีบผลักนัทธีออก ออกมาจากอ้อมกอดของเขา มองประตูห้องคนไข้แล้วถาม

นัทธีมองอ้อมกอดตัวเองที่ว่างเปล่า สีหน้าก็อดไม่ได้ที่จะหม่นลงไป

เสียงดังเอี๊ยดขึ้นมา

ประตูห้องคนไข้ถูกคนผลักออก ชายหนุ่มที่สวมชุดตำรวจคนหนึ่งเข้ามาจากด้านนอก“คุณวารุณีหรือเปล่า？”

“ฉันเองค่ะ”วารุณีพยักหน้าแล้วปรับอารมณ์ให้ดี

“ผมเป็นตำรวจของสถานี หน่วยSWATส่งต่อสอบสวนติดตามผลของเรื่องลักพาตัว มาให้พวกเราแล้ว ดังนั้นผมจึงมาพูดสถานการณ์กับคุณวารุณีสักหน่อย”ตำรวจหยิบสมุดบันทึกมาที่ข้างเตียง

นัทธีเงยมองเขา“สถานการณ์อะไรครับ？”

“คือแบบนี้ครับ ผมเพิ่งมาจากＩＣＵ ผู้ร้ายลักพาตัวที่ยังรอดอยู่นั้นถูกช่วยไว้สำเร็จแล้ว และก็ฟื้นแล้วครับ จากการสอบถามเขาแล้ว พวกเขามีคนว่าจ้างทั้งหมดสองคน คนหนึ่งเป็นคุณสุภัทร พ่อของคุณวารุณี ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงที่ใช้รหัสลับว่าN”ตำรวจเปิดสมุดบันทึกในมือแล้วตอบกลับไป

“ผู้หญิงที่เรียกว่าN？”วารุณีขมวดคิ้ว

“ครับ”ตำรวจพยักหน้า

วารุณีมองไปที่นัทธี“ดูเหมือนนางสาวNคนนี้ จะเป็นคนนั้นที่พวกเราเดา”

นัทธีพยักหน้าเล็กน้อย ถามตำรวจ：“รหัสลับนี้ เป็นตัวย่อของคำหรือชื่ออะไรหรือเปล่า？”

ตำรวจส่ายหน้า“ตรงนี้พวกเรายังไม่แน่ใจนัก แต่พวกเราจะสืบ”

นัทธีขมวดคิ้ว ไม่พูด

กลับเป็นวารุณีที่ก้มหน้า เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

Nตัวอักษรนี้ ทำให้ในหัวของเธอปรากฏร่างหนึ่งขึ้นมาทันที นั้นก็คือนวิยา ชื่อของนวิยาก็ขึ้นต้นด้วยN สอดคล้องกันอย่างมาก

ก็แค่จะเป็นไปได้เหรอว่าเป็นนวิยา？นวิยาแค่คุณหนูที่ตกอับ จะมีอำนาจใหญ่โตขนาดไหนเชียว ที่จะปกปิดเรื่องพวกนี้กับนัทธีได้？

คิดไป วารุณีก็มองไปที่นัทธีอย่างครุ่นคิด

นัทธีสังเกตสายตาของเธอได้ ริมฝีปากบางๆขยับเบาๆ“เป็นอะไรไป？”

วารุณีอ้าปาก หลังจากอ้ำๆอึ้งๆจะพูดก็ไม่พูดนั้น สุดท้ายก็ส่ายหน้า สื่อว่าไม่มีอะไร

ช่างเถอะ ไม่พูดละกัน

ยังไงนวิยาก็เป็นเขาที่เขารัก เธอสงสัยคนรักของเขา จะทำให้เขาไม่พอใจได้

เห็นวารุณีจะพูดแต่ก็ไม่พูด ถึงแม้นัทธีจะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ไม่บังคับเธอ ยืนขึ้นมาถามว่า：“ผมอยากรู้ว่า ผู้ร้ายที่ลักพาตัวได้สารภาพหรือไหม จุดประสงค์ที่พวกเขาลักพาตัววารุณี？”

“มีครับ คนที่ลักพาตัวบอกว่านางสาวNให้พวกเราจับคุณวารุณี......ไปที่ภูเขารกร้างและขายไปซะ ไม่ต้องกลับมาตลอดชีวิต”พูดถึงตรงนี้ ตำรวจจึงมองวารุณีอย่างเห็นใจ

วารุณีกำผ้าห่มที่ตัวแน่น หน้าเล็กๆนั้นหม่นลง

จับไปที่ภูเขาแล้วขายทิ้ง เป็นวิธีการที่อำมหิตมาก！

เธอรู้ว่าคนที่หาภรรยาแต่งงานไม่ได้ในหลายๆที่ของภูเขานั้น ภรรยาล้วนแต่ซื้อมาจากข้างนอกทั้งนั้น ซื้อมาแล้วก็ขังไว้แต่ในบ้านมาเป็นเครื่องผลิตลูก ใช้ชีวิตอนาถายิ่งกว่า Nนั่น อยากจะทำลายเธออย่างสิ้นเชิง！

ที่หน้าหม่นลงไปเหมือนกันก็มีนัทธี

นัทธีกำฝ่ามือไว้แน่น“N......”

เขาท่องตัวอักษรนี้อย่างเย็นชาไปรอบหนึ่ง ในดวงตามีความอาฆาตอย่างรุนแรง

วารุณีรู้สึกได้ มองเขาอย่างแปลกใจเล็กน้อย

ไม่เข้าใจว่าทั้งที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเธอ ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้

เวลาถัดมา หลังจากตำรวจพูดเรื่องบางอย่างอีก ก็บอกลาออกไป

วารุณีดูเวลา ฟ้ามืดลงแล้ว ตกใจจนเธอนั่งขึ้นมาจากเตียงทันที“แย่แล้ว ยังไม่ไปรับลูกเลย！”