พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 237

สถานีตำรวจให้นามบัตรเธอใบหนึ่ง

วารุณีรับมาดู บอกขอบคุณ จากนั้นจึงออกไป ขับรถไปที่โรงพยาบาลประสาทที่พิชญาอยู่

เธอกลับอยากดูว่า เธอจะบ้าจริงหรือแกล้งบ้ากันแน่！

แป๊บเดียว ก็ถึงโรงพยาบาลประสาท

หลังจากวารุณีสอบถามชั้นที่พิชญาอยู่กับแผนกต้อนรับ ก็เดินไปที่ลิฟต์

สองนาทีถัดมา วารุณีหาห้องที่พิชญาอยู่เจอ

ประตูห้องเปิดอยู่ พิชญานั่งอยู่ที่พื้น พยาบาลคนหนึ่งกำลังก้มเอว พยายามดึงเธอขึ้นมา

แต่พิชญากลับทั้งถีบทั้งเตะ ไม่ลุกขึ้นมา แล้วส่งใส่อารมณ์ไปที่พยาบาลอีก

วารุณีมองสภาพพิชญาที่ดูโง่เง่า เหมือนบ้าเล็กน้อยจริงๆ

“แค่กแค่ก！！”วารุณีเคาะประตูห้อง ไอเบาๆ

พยาบาลยืนขึ้นมา มองมาที่เธอ“คุณคือ？”

“ฉันเป็นญาติเธอค่ะ ได้ยินว่าตรงนี้เธอมีปัญหา ก็เลยมาดูเธอค่ะ”วารุณีชี้ไปที่หัวแล้วพูด

พยาบาลก็ไม่ได้สงสัยตัวตนของเธอ ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม：“งั้นฉันไม่รบกวนคุณผู้หญิงแล้วนะคะ”

“ค่ะ”วารุณีพยักหน้า

พยาบาลเดินออกไป

วารุณีก้าวเท้าเข้าไปในห้อง เดินไปรอบๆพิชญาที่อยู่ที่พื้น จากนั้นหยุดลงตรงหน้าเธอ“เสแสร้งได้เหมือนมากเลยนะ！”

พิชญาเหมือนไม่ได้ยิน ในปากพึมพำอะไร พร้อมกับดึงผมของตุ๊กตาบาร์บี้ที่มือ

“ไม่ต้องแสดงละครแล้ว เธอไม่ได้บ้าเลยสักนิด！”วารุณียองตัวลงไป เงยคางของพิชญาขึ้นมา

พิชญายังไม่ได้สติคืนมา เลอะเลือน สายตาดูเลื่อนลอย

วารุณีขมวดคิ้ว

เสแสร้งเก่งจริงๆด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอแตะต้องพิชญาขนาดนี้ พิชญาระเบิดออกมานานแล้ว แต่ตอนนี้เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงคุก ไม่ใช่แค่แกล้งทำเป็นคนบ้า แต่ยังอดทนกับการกระทำของเธอ น่านับถือจริงๆ

แต่เธออยากจะเห็นนักว่า พิชญาจะเสแสร้งได้นานแค่ไหน จะเสแสร้งต่อไปได้ตลอดไหม！

คิดแบบนี้ สายตาวารุณีก็กลอกไปมา แล้วจึงผลักพิชญาทันที

พิชญาล้มลงพื้น ตุ๊กตาบาร์บี้ที่อยู่ในมือก็ปลิวออกไป จนเธอตะลึงงัน

ผ่านไปไม่กี่นาที จู่ๆเธอก็เบะปาก มือสองข้างไปไว้ที่ตาเหมือนกับเด็ก แล้วร้องไห้ออกมา“แม่ แม่ มีคนนิสัยไม่ดีรังแกฉัน ฮือฮือฮือมีคนนิสัยไม่ดีตีฉัน......”

แป๊บเดียวด้านนอกประตูก็มีเสียงฝีเท้าเข้ามา

แป๊บเดียว ขยานีถือกระบอกเก็บความร้อนอันหนึ่งเข้ามาจากด้านนอก

เห็นสภาพของพิชญา ขยานีรีบเอากระบอกเก็บความร้อนไปวางข้างๆ เข้ามาดึงพิชญาขึ้น ตบหลังปลอบพิชญา“โอ๋ๆ ไม่ร้องไห้นะๆ พิชญาไม่ร้องไห้ๆ”

วารุณียืนอยู่ข้างๆด้วยใบหน้านิ่งเฉย มองเห็นฉากนี้ ก็เลิกคิวขึ้นมา

ขยานีโอ๋พิชญาเป็นเด็กน้อยเหรอ？

แต่ว่าการแสดงออกของพิชญา เกินความคาดหมายของเธอจริงๆ ที่จริงเธอคิดว่าตัวเองผลักไปนี้ จะทำให้พิชญาเผยข้อบกพร่องออกมา จากนั้นเธอก็จะแน่ใจได้ว่าพิชญาเสแสร้งทำเป็นบ้าหรือไม่

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า พิชญาจะทนได้มากกว่าที่เธอคิดไว้ แบบนี้ยังไม่มีข้อบกพร่องออกมา

ผ่านไปสักพัก พิชญาก็ค่อยๆร้องไห้เบาลงไป สุดท้ายก็เอนหลับไปในอ้อมแขนของขยานี

ขยานีวางเธอลงไปที่เตียง ห่มผ้าเสร็จ จึงหันหน้ามา มองไปที่วารุณีอย่างร้ายกาจ“ยัยคนเหลาะแหละ เธอมาทำอะไรที่นี่ พิชญาถูกเธอส่งเข้าคุกจนบ้า ตอนนี้เธอก็ยังมารังแกเธออีก เธอจะต้องให้พิชญาตายใช่ไหมถึงจะพอใจ？”