พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 259

“ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีคนกำลังมองฉันค่ะ”วารุณีขมวดคิ้วแน่นแล้วถาม

“มีคนมองคุณ？”นัทธีได้ยินคำนี้ ก็ลดกระจกรถลงมาหมด ยื่นหัวมองไปทางที่เธอมอง

อย่างไรก็ตามทางนั้นนอกจากจะมีถังขยะสองอันแล้ว ก็มีแค่หมาจรจัดสองตัว ไม่มีใคร

วารุณีละสายตากลับ เอาหน้าหันกลับมา“บางทีฉันอาจจะรู้สึกไปเอง”

“โอเค รีบขึ้นรถเถอะ”นัทธีก็หันหัวกลับไป

วารุณีตอบอือ ไม่คิดอะไรมาก แล้วขึ้นรถ

กลับไปถึงคอนโด ป้าส้มก็ทำอาหารเสร็จแล้ว

วารุณีพาลูกทั้งสองคนเข้าไปคอนโดของนัทธี

ตอนนี้เธอคบกับนัทธีแล้ว ความเกรงใจหน่อยๆ ก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึงแล้ว

บนโต๊ะอาหาร หลังจากป้าส้มตักซุปให้เด็กทั้งสองคนแล้ว จู่ๆก็มองไปที่นัทธีแล้วพูดว่า“คุณผู้ชาย ตอนนี้คุณกับคุณวารุณีคบกันแล้ว แต่ทั้งสองไปๆมาๆดูลำบาก ไม่งั้นพวกเรากับพวกคุณวารุณีย้ายกลับคฤหาสน์ด้วยกันเถอะค่ะ”

“คฤหาสน์？”ไอริณกะพริบตาอย่างงงงวย

“ผมรู้”อารัณชูมือขึ้น“เป็นสถานที่ที่เมื่อก่อนคุณอานัทธีเคยอยู่ ผมเคยไปครั้งหนึ่ง ทั้งใหญ่ทั้งสวย”

“จริงเหรอคะ？”ดวงตาของไอริณเป็นประกาย

อารัณพยักหน้าเล็กๆนั้นลง“จริงๆ มีสวนดอกไม้กับสระว่ายน้ำด้วย”

“ดีจัง พ่อคะ ไอริณไปได้ไหม？”ไอริณปีนลงจากเก้าอี้ วิ่งไปที่ข้างเก้าอี้นัทธี ดึงแขนของนัทธี

นัทธีวางตะเกียบลง ลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน“ได้สิ งั้นก็ย้ายกลับไปด้วยกันเถอะ”

พูดไป เขาก็มองวารุณีที่อยู่ตรงข้าม

วารุณีหน้าแดงก่ำ

ย้ายเข้าไป？

นั่นไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือไง？เร็วเกินไปหรือเปล่านะ？

“หม่ามี๊......”เห็นวารุณีไม่แสดงอาการ ไอริณจึงวิ่งตึกๆๆไปข้างวารุณีอีกครั้ง เขย่าแขนของวารุณีอย่างออดอ้อน

วารุณีไอออกมาเบาๆอย่างอึดอัด พูดกับนัทธีว่า“เอ่อคือ ฉันเคยได้ยินป้าส้มบอกว่า คฤหาสน์คุณกำลังตกแต่งภายในใหม่ อีกนานถึงจะย้ายกลับไปได้ไม่ใช่เหรอคะ？”

“ผมก็จำได้”อารัณพูดอย่างไม่ยอมน้อยหน้า

ป้าส้มละสายตามองไปทางอื่นอย่างร้อนตัว“เอ่อ......ป้าเคยพูดเหรอคะ？”

ดวงตาวารุณีเบิกโตไม่อยากจะเชื่อ“ป้าส้มลืมแล้วเหรอคะ？”

ป้าส้มหัวเราะอย่างเขินๆ“น่าจะลืมแล้วค่ะ”

“พอเถอะ”นัทธีกดไปที่คิ้ว“ที่จริงคฤหาสน์ไม่ได้ตกแต่งภายในอะไรหรอก นั่นก็แค่ข้ออ้างที่ผมจะย้ายมานี่”

“ข้ออ้าง？”วารุณีตะลึง เอียงหน้าอย่างงุนงง“คุณย้ายมาที่นี่ทำไมต้องมีข้ออ้างล่ะ？”

“เพราะว่าคุณ”ริมฝีปากบางๆของนัทธีขยับเบาๆ

วารุณีชี้ไปที่ตัวเอง“ฉันเหรอ？”

“เฮ้อคุณวารุณี คือแบบนี้ค่ะ”ป้าส้มดูต่อไปไม่ไหว เลยอธิบายแทนนัทธี“ตั้งแต่ทารีนาถูกจับไป คุณผู้ชายก็ตัดสินใจจีบคุณวารุณีแล้วค่ะ ขั้นตอนแรกก็อยู่ใกล้คุณก่อน แต่จู่ๆย้ายมาก็ดูกะทันหันไป ก็เลยหาข้ออ้างอย่างนั้น”

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”ฟังคำพูดของป้าส้มแล้ว วารุณีก็มองนัทธีอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ จู่ๆเขาก็มีมุมที่เด็กน้อยแบบนี้ด้วย

นัทธีถูกวารุณีมองก็รู้สึกอึดอัด ริมฝีปากบางๆเม้มลง เปลี่ยนหัวข้อไปว่า“คิดดีหรือยังว่าจะย้ายไหม？”

อารัณกับไอริณก็รีบจ้องไปที่วารุณี

วารุณีก้มหน้าลงอย่างครุ่นคิด

เห็นแบบนี้ ป้าส้มก็กลอกตาไปมา โน้มน้าวไปว่า“คุณวารุณี คุณย้ายไปเถอะค่ะ ยังไงคุณก็คบกับคุณผู้ชายแล้ว ต่อไปแต่งงานแล้วก็ต้องย้ายไป ตอนนี้ก็ไปล่วงหน้าไงคะ อีกอย่างที่นั่นก็มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดี ปกติตอนที่พวกคุณไม่อยู่ ก็ไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของเด็กทั้งสองคน”