พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 260

“ไม่เลย”นัทธีส่ายหน้า จากนั้นก็พูดไปอีกว่า“เหมาะสมมาก”

“งั้นก็ดี”วารุณีหัวเราะอย่างโล่งอก“นี่คือชุดสำเร็จผู้ชายที่ฉันตัดเป็นครั้งแรก กลัวว่าจะไม่เหมาะเสียอีก”

“ครั้งแรก？”นัทธีเลิกคิ้วขึ้น อารมณ์ก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข

วารุณีพยักหน้า“ใช่ เมื่อก่อนแค่ตัดแบบมาเฉยๆ ตัดชุดสำเร็จออกมาถือเป็นครั้งแรก ฉันนี่มีพรสวรรค์จริงๆ”

เธออดไม่ได้ที่จะชมตัวเอง

นัทธีมองท่าทางภูมิใจของเธอ สายตาก็มีรอยยิ้มแฝงไว้ จากนั้นเงยคางเธอขึ้นมา จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ “นี่คือรางวัลที่ให้กับคนมีพรสวรรค์”

หน้าเล็กๆของวารุณีแดงก่ำ ดวงตาโตๆทั้งสองข้างก็มองไปที่เขา น่ารักมาก

สายตาของนัทธีหม่นลงไป ลูกกระเดือกขยับไปมา จากนั้นก็จูบอีกครั้ง

ครั้งนี้ ไม่ใช่จูบที่แค่แตะไปอย่างเดียวแล้ว ลิ้นของเขาเปิดปากของเธอออก เข้าไปข้างใน เต้นรำไปมากับลิ้นของเธอ

“อื้อ......”วารุณีส่งเสียงในลำคอออกมาอย่างทนไม่ไหว จากนั้นท้ายทอยก็ถูกนัทธียกขึ้นมา จูบอย่างลึกซึ้ง

จากนั้น วารุณีก็ค่อยๆเกิดความรู้สึก มือทั้งสองข้างอดไม่ได้ที่จะโอบคอของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มรู้สึกถึงการตอบสนองของเธอ ดวงตาก็เป็นประกาย อุ้มเธอขึ้นมาทันที วางไว้ที่โต๊ะทำงาน

วารุณีรู้ว่าเขาจะทำอะไร พยายามดันเขาออก หน้าแดงก่ำนั้น พูดอย่างหอบเหนื่อยไปว่า“อย่าทำตรงนี้......กลับไปที่ห้อง！”

“โอเค！”นัทธีตอบกลับด้วยเสียงแหบแห้ง เอาขาทั้งสองข้างของเธอวางไว้ที่เอวเขา จากนั้นยันต้นขาของเธอไว้ อุ้มเธอออกไปจากห้องทำงาน เดินไปที่ห้อง

คืนนี้ ก็ผ่านไปอย่างสุขสม

วารุณีไม่รู้ว่าโดนชายหนุ่มต้องการไปนานแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะขอร้องอย่างไร ชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยเธอ และสุดท้าย เธอผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

ตอนที่ตื่นมาอีกครั้ง ก็สิบโมงกว่าของเช้าวันถัดมา

วารุณีหันหน้ามองไปด้านข้าง ตรงนั้นไม่มีคนอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าหมอนที่จมลงไปพิสูจน์ ก็เหมือนว่าตรงนั้นไม่เคยมีคนนอนมาก่อน

วารุณีอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไป ลูบตำแหน่งที่นัทธีเคยนอน

ตรงนั้นก็เย็นลงแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาออกไปนานแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

วารุณีอดทนต่อความเจ็บปวดทั้งตัวและนั่งลงมา เปิดผ้าห่มมาดู มองเห็นที่ตัวของตัวเองสะอาด และบางจุดก็รู้สึกเย็นสบาย จึงรู้ว่าหลังจากเธอหลับ นัทธีก็ทำความสะอาดให้เธอแล้ว

“ถือว่ายังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี！”วารุณีหยิบเสื้อผ้าที่หัวเตียงมา บ่นพึมพำอย่างเขินอาย ในใจก็ให้อภัยกับคำเรียกร้องที่ไม่สมเหตุสมผลในเมื่อคืนของนัทธีแล้ว

จากนั้น เธอสวมเสื้อผ้าแล้วทนความเจ็บลงมาจากเตียง เดินไปที่หน้าประตูห้องนอน

ออกมาจากห้องนอนมาที่ห้องรับแขก วารุณีก็มองเห็นอาหารเช้าบนโต๊ะอาหาร กับโพสต์อิทแผ่นหนึ่งที่ถูกนมวัวแก้วหนึ่งทับไว้

วารุณีเดินไป หยิบโพสต์อิทมาดู เห็นด้วยตัวหนังสือที่ดูทรงพลังผมส่งเด็กทั้งสองคนไปโรงเรียนอนุบาลก่อนนะ ทางสตูดิโอคุณก็บอกให้แล้ว ไม่ต้องรีบร้อน อาหารเช้าวางไว้ที่โต๊ะ กินด้วยล่ะ！

สุดท้ายก็เป็นลายเซ็นนัทธี

มองตัวหนังสือไม่กี่สิบตัวสั้นๆนี้ ในใจวารุณีก็รู้สึกอบอุ่น

จากนั้น เธอก็แกะโพสต์อิทวางไว้ข้างๆ ดึงเก้าอี้ออกมานั่ง หยิบอาหารเช้าแล้วเริ่มกิน

ตอนกินไปได้ครึ่งหนึ่ง จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

ทำอะไรไม่ได้ วารุณีจึงเอาขนมปังวางกลับไปในจานแล้วหยิบโทรศัพท์มาดู มองเห็นเป็นสถานีตำรวจโทรเข้ามา อาการที่ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม รีบกดรับ“ฮัลโหล หัวหน้าปริญเหรอคะ？”

“ผมเอง คุณวารุณี ไม่รบกวนคุณใช่ไหม”หัวหน้าปริญพยักหน้าแล้วสอบถาม