พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 270

นัทธีพยักหน้าเล็กน้อย วางนิตยสารลงแล้วยืนขึ้นมา

เขาไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายของเขาก็เป็นสีดำอยู่แล้ว ไม่ต้องเปลี่ยน แค่ติดดอกไม้สีขาวดอกหนึ่งไว้ที่หน้าอกก็พอ

เขาเอาดอกไม้สีขาวให้วารุณี วารุณีเข้าใจความหมายของเขาทันที รับมาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ติดไปที่หน้าอกเขา

“เสร็จแล้วค่ะ”วารุณีจัดคอเสื้อของนัทธี แล้วจะเอามือออก

อย่างไรก็ตามนัทธีกลับจับมือของเธอไว้ไม่ปล่อย

“ทำไมเหรอ？”วารุณีมองเขาอย่างสงสัย

นัทธีจับมือของเธอไว้ แล้วดึงเข้าสู่อ้อมแขนของตัวเอง

วารุณีตกใจ ถลาเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

จากนั้น นัทธีก็เริ่มจับคางของเธอขึ้นมา แล้วก้มหน้าลงจูบ

วารุณีตะลึงก่อน จากนั้นได้สติคืนมา ก็โอบคอของเขาไว้ แล้วเริ่มจูบตอบเขา

พอนัทธีเกิดความรู้สึก แววตาก็มีรอยยิ้มเข้ามา แล้วจูบไปอย่างออกแรงมากขึ้น จนวารุณีหอบหน่อยๆ เขาจึงปล่อยเธอออก

“ไปเถอะ”นัทธีเช็ดคราบน้ำที่มุมปากด้วยความพอใจ จูงมือของเธอ เดินไปที่ปากทางเข้าบ้านของคฤหาสน์

วารุณีมองท้ายทอยของเขาอย่างเซ็งๆ“ปากของฉันบวมแดงหมดแล้ว”

นัทธีมองริมฝีปากของเธอ“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย”

“หึ！”วารุณีเบะปาก ขี้เกียจที่จะสนเขา

ครึ่งชั่วโมงถัดมา ก็มาถึงตระกูลศรีสุขคํา

ลุงแดงพ่อบ้านของสุภัทร รอการมาถึงของนัทธีที่หน้าบ้านอยู่นานแล้ว

หลังจากเห็นรถของนัทธี ก็รีบมาต้อนรับ และเปิดประตูรถด้วยตัวเอง“ประธานนัทธี คุณมาแล้วเหรอ”

นัทธีไม่สนเขาสักนิด ลงจากรถแล้วปิดประตูรถ จากนั้นเดินไปตรงที่นั่งข้างคนขับ

ลุงแดงมองเขาอย่างสงสัย

หรือว่าในรถยังมีคนอื่นอีก？

ใครกันนะที่ใหญ่โตมากขนาดที่ว่า ให้ประธานนัทธีไปเปิดประตูรถเองกับตัว

กำลังคิดอยู่นั้น คนที่อยู่ในรถก็ลงมา

หลังจากลุงแดงเห็นหน้าของเธอชัดเจน ปากก็อ้าออกมากว้างอย่างตกใจ“คุณ......คุณหนูรอง？”

คนที่อยู่ในรถ เป็นวารุณี

ทำไมเธอคบกับประธานนัทธีได้ล่ะ？

วารุณีมองสภาพตกใจของลุงแดง ก็รู้ว่าในใจเขากำลังคิดอะไรอยู่ กำลังเดาความสัมพันธ์ของเธอกับนัทธีอย่างแน่นอน

“ลุงแดง ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”วารุณียิ้มให้บางๆ แล้วคล้องแขนของนัทธี

ลุงแดงเห็นการกระทำของเธอ จะไม่เข้าใจได้อย่างไรกัน

สองคนนี้ เป็นคู่รักกันชัดๆ！

ลุงแดงยิ้มฝืนออกไปอย่างสุดๆ“คุณหนูรองไม่เจอกันนานเลยนะครับ เชิญด้านในครับ”

นัทธีเงยคางขึ้น พาวารุณีเข้าไปในคฤหาสน์

ตอนที่วารุณีเดินไป ก็หันไปมองลุงแดง

ที่จริงเธอคิดว่าลุงแดงจะถามถึงความสัมพันธ์ของเธอกับนัทธีเสียอีก

คิดไม่ถึงว่าเธอจะคิดมากไปเอง

เข้าไปในคฤหาสน์ ในคฤหาสน์ก็มีแขกมาหลายคนแล้ว ทั้งชายหญิงคนแก่หรือว่าคนหนุ่มสาวก็มีหมด

คนพวกนี้ที่มา ถือว่าไว้หน้าพิชญา

“ประธานนัทธีกับคุณหนูรอง พวกคุณนั่งลงก่อนนะครับ ผมจะไปคุยกับคุณท่านหน่อย”ลุงแดงพาวารุณีกับนัทธีมาตรงที่นั่งที่มีไม่กี่ที่ แล้วให้ทั้งสองคนนั่งลงไปก่อน

วารุณีกับนัทธีก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป นั่งลงไป

ลุงแดงรีบขึ้นไป ไปแจ้งสุภัทรที่ห้องทำงานก่อน

แป๊บเดียว สุภัทรจึงลงมา มองเห็นทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกัน สายตาก็ดูซับซ้อนขึ้นมาทันที

แต่แป๊บเดียว ความซับซ้อนแบบนี้ก็เก็บคืนกลับไป เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร“นัทธี วารุณี พวกคุณมาแล้วเหรอ”