พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 28

“คุณพักที่ไหน ? ”พอขึ้นรถมาแล้ว นัทธีก็คาดเข็มขัดนิรภัยแล้วถามออกไป

“คอนโดอุดมสุข”วารุณีบอกที่อยู่ของเธอ

นัทธีเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

บังเอิญจัง ?

เขาเองก็มีคอนโดอยู่ที่นี่เหมือนกัน หนำซ้ำยังเป็นตึกเดียวกันอีกด้วย ดูจากเลขที่ห้องแล้ว ดูเหมือนจะเป็นห้องตรงข้ามกันด้วย

“มีอะไรหรือเปล่าคะประธานนัทธี ？”เมื่อวารุณีเห็นนัทธีเหม่อลอย อดไม่ได้ที่จะร้องทักเขาไป

“ไม่มีอะไร”ดวงตาของนัทธีไหววูบ จากนั้นก็สตาร์ทรถ

ระหว่างทาง ไอริณก็นอนหนุนตักของวารุณีจนหลับ แต่อารัณยังมีพลังงานที่ล้นเหลือ เขามองนัทธีที่กำลังขับรถอยู่ “คุณอานัทธี ผมถามอะไรคุณอย่างได้ไหมครับ ？”

“อารัณ จะถามอะไรคุณอานัทธีเขา ？”วารุณีเองก็อยากรู้ขึ้นมาเหมือนกัน

“หม่ามี๊ไม่ต้องยุ่ง”อารัณจับมือเธอที่วางอยู่บนศีรษะของเขาออก และก็ยังคงมองนัทธีไม่วางตา “ได้ไหมครับคุณอานัทธี ?”

นัทธีเองก็รู้สึกสนใจ “ได้ ถามมาสิ ”

“งั้นผมถามนะครับ คุณอานัทธีแต่งงานหรือยังครับ ? ”อารัณถามออกไปอย่างไม่เกรงใจ

วารุณีกับนัทธีต่างก็คิดไม่ถึง ว่าเขาจะถามเรื่องส่วนตัวแบบนี้ พากันตกตะลึงไปชั่วขณะ

หลังจากได้สติกลับคืนมา วารุณีก็ตีไปที่หลังของอารัณเบาๆ “อารัณ ไม่มีมารยาทเลย ถามคำถามแบบนี้กับคุณอานัทธีได้ยังไง ”

ขณะที่พูดอยู่ เธอก็มองไปยังนัทธีที่กำลังขับรถ แล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง“ขออภัยด้วยนะคะประธานนัทธี เขายังเด็กไม่รู้ความอะไร”

“ไม่เป็นไร”นัทธียกยิ้ม“ฉันยังไม่แต่งงาน”

เยี่ยม！

อารัณกุมมือทั้งสองแน่น ในใจโห่ร้อง จากนั้นก็ถามไปว่า “แล้วมีแฟนไหมครับ ？”

“อารัณ！”สีหน้าของวารุณีก็ดำคร่ำเครียดลง น้ำเสียงจริงจังขึ้นมา

เด็กคนนี้ จะยังไม่จบอีกใช่มั้ย ?

“หม่ามี๊ อย่าโกรธเลย ผมมีจุดประสงค์ของผม ”อารัณราวกับผู้ใหญ่ที่กำลังพูดปลอบวารุณี

วารุณีกระทุ้งไปที่หน้าผากเขา “เราจะมีจุดประสงค์อะไรได้? ”

อารัณแลบลิ้น “ผมยังไม่บอกตอนนี้”

เขาแค่อยากจะถามให้แน่ชัดว่าคุณอานัทธียังไม่มีครอบครัว หากมีแล้ว เขาก็จะยกเลิกความคิดที่จะเอา DNA ของคุณอานัทธีมา

แม้ว่าคุณอานัทธีจะมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นพ่อแท้ๆของเขากับไอริณ

หากพ่อแท้ๆของเขามีครอบครัวแล้ว เขาก็คงจะไม่ยอมรับเช่นกัน

“เรานี่จริงๆเลย！”วารุณีมองดูลูกชายที่เจ้าแผนการมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็ถอนหายใจอย่างจนใจ

เด็กน้อยฉลาดเกินไป และโตเกินวัย ทำให้เธอมีเวลาทำหน้าที่แม่อันแสนสนุกนั้นสั้นน้อยลง

“คุณอานัทธี คำถามสุดท้ายของผม คุณอายังไม่ได้ตอบเลย”อารัณยังไม่ยอมแพ้ เห็นได้ชัดว่าหากไม่รู้คำตอบก็คงจะไม่ปล่อยผ่านมันไปง่ายๆ

ดวงตาที่ลุ่มลึกของนัทธีมองไปที่วารุณีผ่านกระจกมองหลังของรถ “ฉันยังไม่มีแฟนเหมือนกัน”

แต่มีคู่หมั้น！

ตอนนี้ที่เขาอยากจะรู้มากกว่าคือ เมื่อหลายปีก่อนเกิดอะไรขึ้น

ทำไมคู่หมั้นของเขาที่ควรจะเป็นวารุณี แต่กลับเป็นพิชญาไปได้

อีกทั้งดูจากการเจอกันอยู่หลายครั้งของเรา วารุณีเองก็เหมือนจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคู่หมั้นของเธอ

“พอแล้วอารัณ พอแค่นี้ ห้ามถามคำถามอะไรพวกนี้กับคุณอานัทธีอีก หากยังถามอีกหม่ามี๊จะโกรธจริงๆแล้วนะ”วารุณีมองไปที่อารัณด้วยท่าทีที่จริงจัง

อารัณพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ครับได้ครับ ผมไม่ถามแล้ว หม่ามี๊อย่าโกรธนะ ”

ดีจริงๆ คุณอานัทธียังไม่ได้แต่งงาน และยังไม่มีแฟน งั้นเขาก็สามารถดำเนินการขั้นตอนต่อไป พิสูจน์ว่าเขาใช่พ่อหรือเปล่า

เมื่อคิดได้ดังนั้น ดวงตาของอารัณก็คอยแต่จ้องไปที่เส้นผมของนัทธี หาโอกาสที่จะดึงมันมาสักสองสามเส้น

ยังไม่ทันที่เด็กน้อยจะได้ลงมือปฏิบัติ วารุณีก็จับเขากดลงไปบนตัก แล้วสั่งให้เขานอน

อารัณขยับตัวไม่ได้ จึงได้แต่ถอนหายใจเงียบๆ

ดูแล้ว คงต้องหาโอกาสในครั้งต่อไปเสียแล้ว

หม่ามี๊ช่างเป็นตัวถ่วงเขาเสียจริง