พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 307

วารุณีหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา ปิดโทรศัพท์ต่อหน้าเขา“พวกเราปิดโทรศัพท์กันเถอะ แบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครโทรหาพวกเราแล้ว เป็นไง？”

นัทธียกมุมปากขึ้นมายิ้มบางๆ“โอเค”

พูดตบ เขาก็วางผ้าเช็ดปากลง และหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วย ปิดโทรศัพท์แล้ววางไว้ด้านข้าง“ตอนนี้ล่ะได้ยัง？”

วารุณีพยักหน้า“ได้แล้ว กินข้าวเถอะ”

แล้วทั้งสองก็เริ่มทานข้าว

แต่ทานไปได้ครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้นไฟในห้องชุดก็ดับลงหมด

ถ้าไม่ใช่ว่าด้านนอกกำแพงจรดพื้นมีแสงไฟนีออนส่องเข้ามา ตอนนี้พวกเขาก็มองไม่เห็นอะไร

“เกิดอะไรขึ้น？ไฟดับเหรอ？”วารุณีวางส้อมกับมีดลง ถามด้วยความสงสัย

นัทธีก็ไม่เข้าใจเล็กน้อย นัยน์ตาทรงหงส์ที่เรียวยาวอันสวยงามหรี่ลงเล็กน้อย“น่าจะไม่ใช่ นี่เป็นโรงแรมเจ็ดดาว ไม่มีทางที่จะไฟดับแบบนี้ได้”

“งั้นตอนนี้......”

วารุณียังพูดไม่จบ จู่ๆด้านนอกกำแพงจรดพื้นก็มีเสียงดังปัง มีอะไรที่ส่องแสงมาจากพื้นไปยันบนฟ้าด้วยความเร็วสุดๆ จากนั้นก็ระเบิดไปที่ท้องฟ้า เป็นดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งสวยงาม

เป็นดอกไม้ไฟ！

ดวงตาของวารุณีเป็นประกายขึ้นมาทันที รีบเดินไปตรงกำแพงจรดพื้นนั้น

เดินไปถึงกำแพง เธอก็ชูมือทั้งสองข้างยันไปที่กระจกตรงกำแพงนั้น มองวิวอันสวยงามของดอกไม้ไฟที่มากขึ้นเรื่อยๆจากด้านนอกด้วยท่าทางประหลาดใจ“นัทธี คุณรีบมาดูด้วยกันสิ คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าฉันจะเห็นดอกไม้ไฟแบบนี้ในเมือง”

“ในเมืองทำไม่ได้หรอก แต่แค่ได้รับการอนุญาต ก็สามารถทำได้”นัทธีก็ลุกขึ้นเดินไป ยืนอยู่ข้างกายเธอ

ดวงตาของวารุณีกะพริบแล้วมอง“สวยมากเลย ใครจ่ายเงินมากขนาดนี้ เพื่อจุดดอกไม้ไฟที่นี่เนี่ย”

นัทธีเอามือยัดใส่ในกระเป๋ากางเกง ในใจกลับมีคำตอบอยู่แล้ว

ทันใดนั้นไฟในห้องก็ดับลง ด้านนอกที่มีจุดดอกไม้ไฟ นอกจากพิชิตแล้วจะมีใครได้

ดอกไม้ไฟด้านนอกยังมีต่อไป นอกจากดอกไม้ไฟแล้ว ก็มีภาพอย่างหนึ่งที่ทำให้คนอุทานออกมา

นั่นก็คือลูกโป่ง และป้ายแบนเนอร์ที่แขวนอยู่ด้านล่างลูกโป่ง เยอะมากๆ มองไปแล้ว มีลูกโป่งอย่างน้อยเป็นร้อยขึ้นไป และป้ายแบนเนอร์หลายสิบอัน

แต่นี่ไม่ได้ทำให้วารุณีตกใจ ที่ทำให้เธอตกใจ ก็คือเนื้อหาบนป้ายแบนเนอร์ ประโยคทั้งหมดนั้น นั่นก็คือ：สุขสันต์วันแต่งงานของคุณนัทธีกับคุณวารุณี！

“คุณนัทธี คุณวารุณี？”ริมฝีปากของวารุณีขยับ ท่องสองชื่อนี้ออกมาเสียงเบา จากนั้นแป๊บเดียวก็ตระหนักอะไรได้ มองไปที่นัทธี“พูดถึงพวกเรา！”

นัทธีตอบอือ ไม่พูดใดๆ

วารุณีกลืนน้ำลาย เดาไปอย่างกล้าหาญ“ดังนั้น ทั้งหมดนี้คุณเตรียมมาเหรอ？”

“ไม่ใช่”นัทธีส่ายหน้าเล็กน้อย

“หมายความว่าไง？”วารุณีกะพริบตาปริบๆ

นัทธีมองวิวด้านนอกที่แสนโรแมนติก ก็อธิบายด้วยเสียงอ่อนโยน“เพราะเรื่องเมื่อคืน ผมเคยถามว่าพิชิตจะชดเชยให้คุณอย่างไร พิชิตบอกว่าเขาจะจัดการเอง ดังนั้นพวกนี้เป็นเขาที่ทำหมด”

ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้เลยว่านอกจากพิชิตจะจองห้องชุดโรงแรมแล้ว ก็ยังทำเรื่องดอกไม้ไฟกับแบนเนอร์ลูกโป่งด้วย

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”วารุณีพยักหน้า แสดงออกว่าเข้าใจแล้ว“เขาตั้งใจจังเลย”

“ชอบไหม？”นัทธีหันไปมองเธอ

เธอเงยหน้าขึ้น ยิ้มอย่างสดใสให้เขา ดวงตาเป็นสระอิ“ชอบ ฉันมีความสุขมากเลย ขอบคุณนะสามี”

พูดจบ วารุณีก็เดินหน้าเข้าไป กอดนัทธีไว้

ภรรยาคนสวยเข้ามาในอ้อมกอด สายตาของนัทธีก็หม่นลง แล้วจึงกอดรัดร่างอันสวยงามในอ้อมแขนนั้นไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว ลูกกระเดือกขยับ พูดด้วยน้ำเสียงแหบเล็กน้อย：“เรียกอีกครั้ง”

“หือ？”วารุณีตะลึงเล็กน้อย