พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 310

วารุณีฟังความไม่พอใจในน้ำเสียงของชายหนุ่มออก จึงได้สติคืนมาว่าชายหนุ่มไม่พอใจนักกับการมาผับของเธอ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อย

“วันนี้แม่ชนะสุภัทร ดังนั้นดีใจ ก็เลยลากฉันมาที่ผับเพื่อฉลองค่ะ”วารุณีลูบขมับแล้วพูดอธิบาย

นัทธีตะลึงเล็กน้อย

ที่แท้ก็แบบนี้เอง

เขาคิดว่า เธอไปเที่ยวที่ผับเองเสียอีก

“คุณอยู่ที่ผับไหน เดี๋ยวผมไปรับพวกคุณ”นัทธีปรับอารมณ์เสร็จ ริมฝีปากบางๆก็ขยับแล้วถามออกไป

วารุณีบอกชื่อและที่อยู่ของผับออกไป

นัทธีตอบอือ แล้ววางสาย

วารุณีมองกดกลับไปที่เมนูหลัก ปิดหน้าจอลง เตรียมเก็บใส่ในกระเป๋า

ทันใดนั้น เสียงที่ดูแปลกใจก็ดังเข้ามา“โหย นี่ไม่ใช่วารุณีเหรอ？”

นิรุตติ์？

วารุณียืดหลังตรง หันหน้าไปมอง ก็เห็นนิรุตติ์โอบผู้หญิงที่สวมชุดหว่านเสน่ห์คนหนึ่งยืนอยู่ตรงข้าม กำลังมองเธออย่างตกใจ

มุมปากของวารุณีกระตุก แปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ โลกนี้ช่างกลมเสยจริง เจอคนรู้จักที่นี่ได้

“ผู้อำนวยการนิรุตติ์ สวัสดีค่ะ”วารุณีเอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋า ทักทายนิรุตติ์อย่างราบเรียบ

นิรุตติ์ปล่อยหญิงสาวในอ้อมแขน โบกมือ แสดงออกว่าให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปก่อน

หญิงสาวไม่พอใจนัก

นิรุตติ์หรี่ตามองเธอด้วยสายตาเย็นชา

เธอตกใจ หน้าซีดขาว และรีบก้มหน้าออกไป

แต่ว่าก่อนออกไป เธอก็ไม่ลืมจ้องวารุณีเขม็ง

เพราะสำหรับผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็เป็นเพราะการปรากฏตัวของวารุณี ถึงทำให้พ่อคนรวยคนนี้ทิ้งตัวเอง

วารุณีพูดไม่ออก รู้สึกแค่ว่าตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์

นิรุตติ์จับหน้าผากหัวเราะเสียงดังอยู่ข้างๆ ด้วยสภาพอารมณ์ดี

วารุณีเหลือบมองเขา“ผู้อำนวยการนิรุตติ์ ขำพอยังคะ？”

นิรุตติ์ดันแว่นที่เอียงเล็กน้อย เก็บรอยยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างจริงจัง“พอแล้วๆ ได้ดูฉากเด็ด”

“ฉากเด็ด ไม่ใช่ว่าคุณพามาเหรอไง？”วารุณีแอบกลอกตาใส่ในใจ

นิรุตติ์ยักไหล่“ผมก็ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่ ทำไม เพิ่งแต่งงานไปก็มาดื่มเหล้าที่แบบนี้แล้ว ไม่กลัวนัทธีไปพอใจเหรอ？”

“คุณไม่ต้องมาสนใจหรอก”วารุณีเอากระเป๋าของวรยามาพาดไว้ที่ไหล่ตัวเอง

นิรุตติ์จึงสังเกตเห็นว่าที่โต๊ะมีคนอีกคน ก็อดไม่ได้ที่จะมองดู

แค่หัวนั้นซุกอยู่ที่โต๊ะ แล้วไฟที่โต๊ะนั่งก็มืด เขามองหน้าไม่ชัด ทำให้เขาเสียดายเล็กน้อย

“วารุณี เพื่อนคุณเหรอ？”นิรุตติ์ชี้ไปที่วรยาแล้วถาม

วารุณีไม่ได้ปิดบังเขา ตอบกลับว่า：“แม่คุณ”

“แม่คุณ？”นัทธีแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นจึงคิดอะไรได้ ดวงตากลอกไปมา“ใช่สิวารุณี ผมจำได้ว่าดูเหมือนแม่คุณจะเป็นลูกสาวบุญธรรมของคุณปู่ตระกูลพวกเรานะ？”

“คุณรู้ด้วย？”วารุณีตะลึงอย่างมาก

เรื่องที่แม่เป็นลูกบุญธรรมของคุณปู่บรรพต แม้แต่นัทธียังไม่รู้ เป็นแม่เธอที่บอกนัทธีเอง

คิดไม่ถึงว่า นิรุตติ์จะรู้ด้วย

แว่นตานิรุตติ์สะท้อน“เมื่อก่อนผมเคยได้ยินคุณปู่พูด ความรู้สึกของเขากับแม่คุณนั้นดีมาก มักจะพูดคุยกันบ่อยๆ”

“แบบนี้นี่เอง”วารุณีพยักหน้า กลับไม่สงสัย

นิรุตติ์ละสายตาลง มองวรยา“นี่คุณป้าเมาเหรอ？”

“ค่ะ”วารุณีตอบอือ

นิรุตติ์ถามยิ้มๆ“ต้องการให้ผมไปส่งพวกคุณไหม？”

“ไม่ต้อง！”วารุณียังไม่ตอบ จู่ๆนัทธีก็ปรากฎตัว ปฏิเสธแทนเขา

วารุณีเงยมองเขาอย่างแปลกใจ“คุณมาแล้ว”