พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 313

นัทธีเดินเข้าไป

วารุณีก็เหมือนกับมีคนที่พึ่งได้ ทันใดนั้นก็เบะปาก ถลาเข้าสู่อ้อมแขนของเขาแล้วร้องไห้

นัทธีกอดเธอไว้ ตบหลังเธอเบาๆ“แม่เป็นอย่างไรบ้าง？”

ตอนที่เขามา ก็เจอกับพิชิตที่ประตูโรงพยาบาลแล้ว

พิชิตบอกเขาว่า วรยาเกิดเรื่อง

วารุณีร้องไห้สะอึกสะอื้น“ฉันไม่รู้ ฉันมาที่นี่หนึ่งชั่วโมงแล้ว แม่ยังไม่ออกมาเลย”

พอได้ยิน หัวใจของนัทธีก็หม่นลง“แม่เป็นอะไรกันแน่？”

“ตอนบ่าย คนที่สถานีตำรวจโทรมาหาฉัน บอกว่าแม่ตกลงมาจากบันไดคฤหาสน์ตระกูลศรีสุขคํา”วารุณีเอาหน้าซุกไปที่อ้อมแขนของเขา น้ำตาเปียกคอเสื้อสูทเขา

นัทธีหรี่ตาลง“คฤหาสน์ตระกูลศรีสุขคํา......”

“ใช่”วารุณีพยักหน้า

ริมฝีปากบางๆของนัทธีเม้มเป็นเส้นตรง“ทำไมแม่ถึงตกลงมาจากบันไดได้？”

“ฉันไม่รู้ คนที่สถานีตำรวจไม่ได้บอกฉัน ฉันก็ไม่ได้ถาม”สองมือของวารุณีคว้าแขนเสื้อของเขาไว้แน่น ส่ายหน้าร้องไห้

นัทธีผลักเธอออกเบาๆ“ผมจะโทรถามดู”

“โอเค”วารุณีตอบอือ แล้วใช้หลังมือเช็ดน้ำตา

ตอนนี้เธอเอาความคิดทั้งหมดไปไว้ที่วรยา ในหัวนั้นปั่นป่วน ไม่มีอารมณ์ไปถามพวกนั้นเลย

ส่งต่อให้เขา ถือเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว

นัทธีหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเดินไปอีกด้าน โทรออกไปเบอร์หนึ่ง

ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับปลายสาย โทรคุยได้สองนาทีก็วางสาย

วารุณีมองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ“เป็นไงบ้าง？”

นัทธีส่ายหน้าเบาๆ“ที่โรงพัก บอกว่าเดี๋ยวจะให้ตำรวจมา บอกรายละเอียดสถานการณ์กับพวกเรา”

“ค่ะ”มือทั้งสองข้างของวารุณีกุมเข้าหากัน ตอบรับออกไป

ผ่านไปไม่นานนัก คนที่โรงพักก็มา

“ใช่คุณนัทธีกับคุณวารุณีไหม？”ตำรวจมองทั้งสองคนแล้วถาม

วารุณีฟังน้ำเสียงของเขาออก ก็ประหลาดใจเล็กน้อย“คุณคือคนที่โทรหาฉันก่อนหน้านี้ แล้วบอกว่าแม่ฉันเกิดเรื่องใช่ไหมคะ？”

“ครับ”ตำรวจพยักหน้า

วารุณีเดินผ่านนัทธี เข้าไปจับแขนเสื้อของตำรวจ“ตำรวจ กรุณาบอกฉันที แม่ฉันเป็นอะไรกันแน่？”

“เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณหญิงของตระกูลศรีสุขคําบอกว่า แม่คุณไถลลื่น จึงตกลงมาจากบันไดครับ”ตำรวจตอบ

“จะเป็นไปได้ไง？”วารุณีบีบฝ่ามือ ไม่ยอมเชื่อกับคำตอบนี้

นัทธีเดินเข้าไป โอบไหล่ของเธอไว้ แล้วมองตำรวจ“ผมอยากถามว่า พวกคุณรู้ได้ไงว่าแม่ยายผมตกบันได？”

“เจ้าของบ้านตระกูลศรีสุขคําแจ้งความเองครับ”ตำรวจพูดอีก

“สุภัทร？”วารุณีกัดริมฝีปาก“งั้นตอนนี้สุภัทรกับขยานีล่ะคะ？”

“ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ที่โรงพัก ถึงแม้พวกเขาจะบอกว่าแม่ของคุณตกลงมาเอง แต่ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าพวกเขาพูดความจริง ดังนั้นพวกเราจึงพาพวกเขามาสืบหาที่โรงพักก่อน”ตำรวจพูด

วารุณีกำฝ่ามือไว้แน่น“ไม่ว่าอย่างไร ฉันไม่เชื่อแน่ว่าแม่ฉันตกลงมาเอง”

ถึงแม้แม่จะไม่ระวังตัวไถลลง แล้วตกลงมาจากบันไดเอง แต่ความน่าจะเป็นแบบนั้นก็น้อยมาก

ยิ่งไปกว่านั้น แม่เธอยังอยู่ที่ตระกูลศรีสุขคําแบบนั้นด้วย จะเป็นไปได้เหรอ？

เธอก็ยิ่งค่อนข้างเชื่อว่า แม่เธอถูกคนผลักลงไป

นัทธีมองออกว่าในใจของวารุณีคิดอะไรอยู่ มือที่วางไว้ตรงไหล่เธอ ก็บีบเบาๆ“วางใจเถอะ ความจริงจะเป็นอย่างไร ผมจะสืบออกมาให้ได้”