พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 322

นอกจากนี้แล้ว สองวันนี้ วารุณีก็ไม่ค่อยพอใจกับนัทธีเท่าไหร่นัก

นั่นก็คือ เขามักจะไปโรงพยาบาล เวลาที่ไปก็ยาวนานมาก และก็ไม่รู้ว่าเขาไปเยี่ยมนวิยาหรือไม่

คิดถึงตรงนี้แล้ว มือที่วารุณีวางอยู่บนระเบียง ก็อดไม่ได้ที่จะกำแน่นขึ้นมา

“วารุณี”ตอนนี้เอง ด้านหลังก็มีเสียงของปาจรีย์ดังขึ้นมา

วารุณีสูดหายใจเข้า จัดการอารมณ์เรียบร้อย ก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“ทำไมเหรอ？”

“มีข่าวดี”ปาจรีย์ส่ายเอกสารในมือไปมา

“ข่าวดีอะไร？”เห็นความตื่นเต้นที่ใบหน้าเธอที่เก็บไม่อยู่ วารุณีก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น เดินไปที่ห้องทำงาน

ปาจรีย์เอกเอกสารยื่นให้เธอ“แน่นอนว่าการสนับสนุนจากประเทศ พวกเราได้รับโควตา！”

“อะไรนะ？”วารุณีตกใจ จากนั้นรีบเปิดเอกสารในมือมาตรวจดู ก็พบเช่นนั้น ทั้งดีใจและสงสัย“ไม่ใช่ว่าโควตาถูกกำหนดแล้วเหรอ ว่าเป็นบริษัท เครื่องแต่งกายละอองดาว กรุ๊ปที่ได้ ทำไมพวกเราถึงมีด้วยล่ะ？ปาจรีย์ เธอไม่ได้ถูกหรอกใช่ไหม？”

ปาจรีย์กลอกตา“อะไรกันเนี่ย นี่มันตราประทับนูนของประเทศเชียวนะ ฉันจะถูกหรอกได้อย่างไรกัน”

“งั้นโควตามาได้อย่างไร？”วารุณีชี้ไปที่เอกสารแล้วถาม

“แน่นอนว่าเป็นโควตาเพิ่มเติมสิ”ปาจรีย์เทกาแฟให้ตัวเองแก้วหนึ่งแล้วอธิบาย“ที่จริงมีแค่หนึ่งโควตาถูกแล้ว แต่เนื่องจากสองงานโชว์ที่เธอกลับประเทศมา ทำให้เบื้องบนเปลี่ยนใจ ตัดสินใจเพิ่มอีกหนึ่งโควตา จึงให้พวกเรามา”

“เดี๋ยวก่อน สองงานโชว์？”วารุณีขมวดคิ้วที่สวยงามนั่น“สางงานโชว์จากไหน？ไม่ใช่งานเดียวเหรอ？Bath fire rebirth ไง”

“อ้อ ฉันลืมบอกเธอ”ปาจรีย์เหมือนจะนึกอะไรได้ ตบหน้าผาก“อีกงานก็ Glory of the sun and the moon ก็เสื้อผ้าพวกนั้นที่เธอออกแบบให้ประธานจรณ์”

“เสื้อผ้าพวกนั้นขึ้นโชว์แล้วเหรอ？”วารุณีถามอย่างตกใจ

ปาจรีย์พยักหน้า“ถูกต้อง สองวันก่อน เลขาฯ เสกข์โทรมาหาฉัน ให้เธอไปร่วม Curtain call ดีไซเนอร์คนสุดท้าย แต่เพราะเรื่องของคุณป้า ดังนั้นฉันจึงช่วยเธอปฏิเสธไปแล้ว แต่โชว์ใหญ่นั้นสำเร็จไปด้วยดี ไม่เชื่อเธอลองค้นวิดีโอในเน็ตสิ”

“อือ ฉันเชื่อที่เธอพูด เดี๋ยวคลิปนั้นค่อยดู พูดเรื่องโควตาก่อน”วารุณีดีงเก้าอี้ออกมานั่งลง

“พูดถึงแล้ว พวกเราได้รับโควตาเพิ่มเติมนี้ ต้องขอบคุณประธานจรณ์นะ”ปาจรีย์ก็นั่งลงด้วย

วารุณีกะพริบตา“ยังไง？”

“เพราะว่าโชว์Glory of the sun and the moon นี้ ประธานจรณ์เชิญพวกเบื้องบน และยังแนะนำพวกเราแก่คนเบื้องบนโดยเฉพาะ ดังนั้นพวกคนเบื้องบนจึงให้โควตานี้แก่พวกเรา”ปาจรีย์ตอบ

วารุณีพยักหน้า เข้าใจ“พูดแบบนี้แล้ว พวกเราติดหนี้บุญคุณประธานจรณ์อีกแล้ว”

“ก็ใช่ ตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทมา ก็ติดหนี้หลายครั้งแล้ว”ปาจรีย์จับหัวแล้วถอนหายใจ“แบบนี้ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าจะคืนยังไงไหว”

ได้ยินคำนี้ วารุณีก็เงียบลง“แบบนี้ละกัน เธอติดต่อเลขาฯ เสกข์หน่อย ว่าพวกเราจะเลี้ยงข้าวประธานจรณ์ จากนั้นคุยเรื่องออกแบบหน่อย ฉันจะออกแบบเสื้อผ้าให้เขาฟรีหนึ่งซีรี่ส์ ถือเป็นการตอบแทนกับโควตานี้เป็นไง？”

“ได้ ฉันจะไปติดต่อ”ปาจรีย์ยืนขึ้นมา หยิบโทรศัพท์ไปคุยข้างๆ

วารุณีจึงเปิดคอม แล้วหาวิดีโอของโชว์ครั้งใหญ่เมื่อสองสามวันก่อน

ดูไปพอประมาณ ปาจรีย์ก็กลับมา ด้วยท่าทางเศร้าๆ“วารุณี......”

เห็นเธอแบบนี้ ในใจของวารุณีก็พอจะเข้าใจ ถือกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาจิบ“ถูกปฏิเสธเหรอ？”

ปาจรีย์เบะปากพยักหน้า“เลขาฯ เสกข์บอกว่าประธานจรณ์ไม่ต้องการให้พวกเราตอบแทน กินข้าวก็ไม่จำเป็น ไม่รู้จริงๆเลยว่าประธานจรณ์คนนี้คิดยังไง เธอว่าเขาไม่ต้องการอะไรเลยแบบนี้ แล้วมาช่วยพวกเราขนาดนี้เพื่ออะไร？”

วารุณียักไหล่

เธอก็ไม่รู้ว่าประธานจรณ์ต้องการอะไร

“งั้นพวกเราจะทำอย่างไร？”ปาจรีย์จับผมแล้วมองเธอ

วารุณีหัวเราะ“ไม่เป็นไร เขาปฏิเสธก็เรื่องของเขา พวกเราตอบแทนก็เรื่องของพวกเรา เขาไม่ต้องการให้เราตอบแทน แต่พวกเราจะไม่แสดงออกอะไรไม่ได้ กินข้าวก็ช่างมันเถอะ ภาพออกแบบฉันก็จะวาดตามนั้น ยึดตามระดับของ Glory of the sun and the moonมาวาด ถึงตอนนั้นส่งให้เลขาฯ เสกข์ก็พอ”

“ก็ได้แต่แบบนี้แหละ”ปาจรีย์ผายมือออก

จากนั้น เธอก็ออกไปทำงานของตัวเอง

วารุณีดูเดินแบบต่อ ดูเสร็จ ก็ปิดหน้าเว็บแล้วหยิบสมุดออกแบบออกมา แล้วจึงเริ่มวาดภาพออกแบบ

พอถึงเวลาเลิกงาน เธอก็ได้รับข้อความจากนัทธี：เดี๋ยวผมยังมีประชุมอีก ให้มารุตมารับคุณกับเด็กๆกลับไปนะ