พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 332

“เท่าไหร่？”วารุณีวางกระเป๋าสะพายลงแล้วนำไปแขวนไว้

ปาจรีย์เดินตามเธอ แล้วพลิกเอกสารที่อยู่ในมือดู “รวมๆแล้วก็สามล้าน”

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ ขาของวารุณีก็ชะงักงันไป จากนั้นก็หัวเราะออกมา อย่างโกรธจัด

“ยื่นอุทธรณ์ ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องยื่นอุทธรณ์！”เธอดึงเก้าอี้ในห้องทำงานออกแล้วนั่งลง “ขโมยเงินสองพันบาทก็แจ้งความได้แล้ว นี่มันสามล้านเชียวนะ ในเมื่อพวกเขาสองคนกล้าทำอะไรแบบนี้ ฉันก็จะให้พวกเขาไปใช้ชีวิตอยู่ในคุกซะ！”

ปาจรีย์ปิดแฟ้มเอกสารลงแล้วหัวเราะออกมา “เธอพูดถูก เราไม่เพียงจะแจ้งความจับพวกเขาเข้าคุก แต่เราจะเอาเงินพวกนั้นกลับคืนมาด้วย”

วารุณีเปิดคอมพิวเตอร์“ใช่ แต่ผู้หญิงคนนั้น......”

“ฉันได้กำชับกับทางตำรวจแล้ว พวกเขาก็กำลังตามหาตัวอยู่ เชื่อว่าอีกไม่นาน ก็น่าจะได้ความคืบหน้า” ปาจรีย์กล่าว

นี่คือสิ่งที่วารุณีอยากจะได้ยิน เธอตอบอืมกลับมาคำหนึ่งแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

“งั้นฉันไปก่อนนะ？”ปาจรีย์ชี้ไปทางประตู

วารุณียิ้มให้ “ไปเถอะ”

หลังจากที่เธอไปแล้ววารุณีก็เริ่มวุ่นอยู่กับการทำงานขึ้นมาเช่นกัน

ทำงานจวบจนเวลาล่วงเลยมาบ่ายสองโมง ประธานวรวีของสมาคมออกแบบก็โทรมาหา ว่าให้เธอแวะไปที่สมาคมหน่อย

เมื่อมาถึงสมาคมก็เกือบจะสามโมงแล้ว

วารุณีเปิดประตูห้องทำงานของประธานวรวีแล้วเดินเข้าไป หลังจากที่เข้ามาได้ ก็เห็นว่าภายในห้องนั้นไม่ได้มีแค่ประธานวรวีคนเดียว ยังมีหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งอยู่ด้วย

ตอนที่เธอมองไปที่หญิงสาวคนนั้น หญิงสาวคนนั้นก็มองมาที่เธอเช่นกัน ยังส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรกลับมาด้วย

เมื่อวารุณีเห็นดังนั้น ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ส่งยิ้มกลับไป แล้วจึงเอ่ยเรียก “ประธานวรวี”

ประธานวรวีที่กำลังนั่งดูเอกสารอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียก ก็เงยหน้าขึ้น “ มาแล้วเหรอคุณวารุณี ”

วารุณีตอบกลับ “ค่ะ ไม่ทราบว่าที่ให้มาหา มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ? ”

ประธานวรวีปิดเอกสารที่อยู่ในมือลง“ มีสองเรื่องครับ เรื่องแรกการแข่งขันระดับนานาชาติยังเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือน กฎระเบียบของการแข่งขันออกมาแล้ว คุณเอากลับไปดูนะ”

ในขณะที่พูด เขาก็ยื่นเอกสารนั้นส่งมาให้กับวารุณี

วารุณีรีบรับมันมา เปิดดูผ่านๆแล้วแนบเอาไว้กับอก “ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปดูมันอย่างละเอียด แล้วเรื่องที่สองล่ะคะ？”

“เรื่องที่สอง เกี่ยวข้องกับคุณลีน่าคนนี้” ประธานวรวีชี้ไปที่หญิงสาวคนนั้นแล้วแนะนำ“คุณลีน่าคนนี้เป็นตัวแทนคนรุ่นใหม่ในประเทศของเรา เธอคือนักออกแบบเครื่องประดับชื่อดัง ”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลีน่า หรือเรียกฉันว่านาน่าก็ได้ค่ะ” ผู้หญิงคนนั้น ยิ้มแล้วยื่นมือมาหาวารุณี

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อวารุณีค่ะ ” วารุณีก็รีบยื่นมือออกมาด้วยเช่นกัน

เธอมีความรู้สึกดีๆกับลีน่าคนนี้

เมื่อครู่ในตอนที่เธอเดินเข้ามา ลีน่าก็ส่งยิ้มมาให้เธอ แล้วยิ้มนั้นก็ดูจะเป็นมิตรมาก คนแบบนี้ เธอสบายใจที่จะคบหาด้วย

“ฉันรู้จักคุณค่ะ ” ลีน่าเก็บมือเข้าที่ “ คุณก็เป็นนักออกแบบเสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงในประเทศของเราเหมือนกัน”

คำชมแบบนี้ ทำให้วารุณีรู้สึกเขินอายเล็กน้อย จึงยิ้มออกมา“คุณลีน่าพูดเกินไปแล้ว ชื่อเสียงของฉันยังไม่ถือว่าเป็นนักออกแบบที่ขึ้นชื่ออะไรในประเทศหรอกค่ะ ”

ลีน่าเอามือลูบไปที่คางแล้วครุ่นคิด “หากคุณวารุณีใช้ชื่อนี้ ก็ยังคงจะพอถูไถไปได้ แต่หากเพิ่มสถานะของMinaเข้าไปด้วย ในแวดวงนักออกแบบของกลุ่มคนรุ่นหลัง สถานะของคุณนั้นก็ถือว่าอยู่ในจุดสูงสุดแล้ว ”

“นี่คุณ......”วารุณีถึงกับประหลาดใจจนเบิกตากว้าง

ลีน่ายิ้มแล้วพูดว่า“แปลกใจเหรอคะว่าฉันรู้ได้ยังไงว่าคุณคือMina ？”

วารุณีพยักหน้าให้อย่างงุนงง