พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 357

สีหน้านัทธีหม่นลงไป มองไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร

ผ่านไปสักพัก เหมือนว่าเขาจะคิดอะไรได้ ก็ออกคำสั่งว่า：“คุณไปที่โรงเรียนอนุบาลเดี๋ยวนี้ ไปรับอารัณกับไอริณมา”

“อ๋า？”มารุตตะลึงเล็กน้อย

รับเด็กสองคนมามีประโยชน์อะไร？

ถึงแม้ในใจจะสงสัยมาก แต่มารุตไม่กล้าขัดคำสั่งของนัทธี จึงตอบตกลง

พอเขาไป ปาจรีย์จึงมองไปที่นัทธี“ประธานนัทธี คุณจะให้อารัณมาปลดล็อกอุปกรณ์ติดตามเหรอ”

ตำรวจที่อยู่ข้างๆก็ตะลึง

ถ้าเขาฟังไม่ผิดล่ะก็ อารัณนั่นยังอยู่อนุบาลอยู่เลย

ให้เด็กชั้นอนุบาลมาทำเรื่องแบบนี้ โลกนี้เป็นแฟนตาซี หรือว่าหูมีปัญหา？

นัทธีไม่รู้ว่าในใจตำรวจกำลังคิดอะไรอยู่ พยักหน้าเล็กน้อย“ในเมื่ออุปกรณ์ติดตามเป็นอารัณที่ติดตั้ง งั้นไฟร์วอลล์นั่นก็น่าจะเป็นอารัณที่ทำ ให้อารัณมาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”

“คุณพูดก็ถูก”ปาจรีย์ถอนหายใจ

ประมาณครึ่งชั่วโมง เด็กทั้งสองคนก็ตามมารุตเข้ามา

“พ่อคะ เกิดอะไรกับหม่ามี๊ใช่ไหม？”ไอริณร้องไห้วิ่งถลาเข้าสู่นัทธี

นัทธีย่อตัวลงไป อุ้มลูกสาวมาไว้ในอ้อมแขน ลูบผมของลูกสาวเบาๆ“ไม่เป็นไร พ่อจะช่วย หม่ามี๊เอง”

พูดจบ เขาก็มองไปที่อารัณ“อารัณ ลูกรู้เรื่องหรือยัง？”

“รู้แล้ว คุณอามารุตบอกผมแล้ว”หน้าเล็กๆของอารัณพยักหน้าอย่างเย็นชา

นัทธีตกตะลึงแป๊บหนึ่ง

เด็กคนนี้ ไม่ใช่แค่หน้าตาเหมือนเขา แม้แต่การแสดงอาการ ท่าทาง การเคลื่อนไหวบางอย่าง หลายๆครั้งนั้นเหมือนเขามาก

แต่ทำไม ถึงไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขานะ

“งั้นก็ดี ลูกติดตามตำแหน่งของหม่ามี๊เลยสิ”นัทธีพูดไป ก็ลุกขึ้นจูงมือของอารัณ เดินไปทางตำรวจคนนั้น

ตำรวจแน่ใจว่าเขาจะให้เด็กคนหนึ่งมาทำอันนี้จริงๆ ก็ตกใจจนอ้าปากค้าง“ประธานนัทธี เด็กนี้จะทำได้เหรอ？”

มารุตก็สงสัยเล็กน้อย

นัทธียังไม่ตอบ ส่วนปาจรีย์ก็ไม่พอใจเล็กน้อย“ใครว่าลูกบุญธรรมของฉันทำไม่ได้ ลูกชายบุญธรรมของฉันเป็นแฮ็กเกอร์ชั้นยอด เขาทำไม่ได้ คุณเหรอ？”

ตำรวจสะอึกไปกับคำพูดนี้ของเธอ สักพักจึงไอออกมาเล็กน้อย“เอ่อ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ก็แค่เขายังเป็นเด็ก”

“เด็กไม่จำเป็นต้องอ่อนแอไปกว่าผู้ใหญ่เสมอไป คุณรีบหลีกทางเถอะ”ปาจรีย์พูดไป ก็เข้าไปลากตำรวจออกมา

ตำรวจยังอยากพูดอะไร ปาจรีย์ปิดปากเขาทันที“หุบปาก แล้วดูเงียบๆ”

ตำรวจพูดไม่ออก ตาจ้องมองนัทธีอุ้มอารัณมาที่เขานั่งเมื่อกี๊

จากนั้น แป๊บหนึ่งเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก

เห็นเด็กคนนั้นเอามือวางไว้บนแป้นพิมพ์ หลังจากชินกับแป้นพิมพ์แล้ว ก็กดไปด้วยความเร็ว ความเร็วในการกดลงนั้นไม่ช้าไปกว่าเขาเลย

แน่นอนว่า นี่ไม่ได้สำคัญที่สุด ที่สำคัญก็คือ หน้าจอคอมปรากฏข้อมูลออกมา เป็นรหัสต่างๆจริงๆ

และก็หมายความว่า เด็กคนนี้เป็นแฮ็กเกอร์ชั้นดีจริงๆ

พระเจ้า นี่มันอัจฉริยะปีศาจอะไรกันเนี่ย？

ตำรวจมองอารัณเหมือนกับมองของแปลก

แม้แต่มารุตก็เช่นกัน กลืนน้ำลายลง“ประธาน อารัณเขา......”

ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็เห็นใบหน้าของนัทธีไม่มีความตกใจใดๆ จึงหุบปากลงทันที

ดูเหมือนว่า ประธานจะรู้ถึงความสามารถนี้ของอารัณ ดังนั้นตอนนี้จึงไม่แปลกใจเลย ที่ให้เขาพาอารัณมา

สองสามนาทีถัดมา อารัณกดไปที่ปุ่มEnter“พ่อครับ หาตำแหน่งของหม่ามี๊เจอแล้ว”

รูม่านตานัทธีสั่นคลอน จ้องคอมพิวเตอร์เขม็ง ถามด้วยเสียงหดหู่“อยู่ที่ไหน？”

“อยู่ในโกดังร้างแห่งหนึ่งครับ”อารัณพูดไป ก็ซูมภาพดาวเทียม