พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 366

ภรรยา......

สายตานิรุตติ์ตะลึง จากนั้นส่ายหน้า“ไม่ใช่”

“ไม่ใช่เหรอ ฉันเห็นคุณใกล้ชิดกันขนาดนั้น คิดว่าเป็นภรรยาเสียอีก”หญิงวัยกลางคนพูดอย่างเขินอาย

นิรุตติ์มองใบหน้าเล็กๆที่ขาวซีดของวารุณี แววตานั้นมีความอ่อนโยน“พี่สาว รบกวนพี่ดูแลเธอด้วย ผมต้องออกไปก่อน ไม่อาจอยู่กับเธอได้ เดี๋ยวเธอจะมีคนมารับเธอ”

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”หญิงวัยกลางคนพยักหน้า

สองคนนี้เป็นเทพแห่งความร่ำรวย เธอต้องดูแลเธออย่างดี

“งั้นพี่สาว พี่เรียกคนไปส่งผมที่เมืองก่อนเถอะ พอถึงเมืองแล้ว ผมจะโอนเงินให้พวกคุณ”นิรุตติ์พูด

หญิงวัยกลางคนตอบรับไปมา จากนั้นจึงเรียกคนมา

ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าถัดมา นิรุตติ์ไปถึงเมือง พอโอนเงินให้สามีของหญิงวัยกลางคนแล้ว ก็แล้วซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ โทรเบอร์หนึ่งออกไป

แป๊บเดียวก็รับสาย“ใครครับ？”

“มารุต ผมเอง”นิรุตติ์ละสายตาลงตอบไป

เขารู้ว่าโทรศัพท์ของนัทธี ตั้งค่าให้เบอร์แปลกโทรติดต่อไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่โทรหามารุต

ดีที่มารุตกดรับ

มารุตได้ยินเสียงของนิรุตติ์ ก็ตะลึงงัน“ผู้อำนวยการนิรุตติ์！”

นัทธีที่เดินอยู่หน้าสุดได้ยินสามคำนี้ หยุดฝีเท้าลงทันที หันกลับเดินเข้าไป แย่งโทรศัพท์ไป“วารุณีอยู่ไหน？”

“แกนี่เป็นห่วงเธอจริงๆนะ”นิรุตติ์คืนกลับสู่สภาพเจ้าเล่ห์เหมือนอย่างปกติ หัวเราะออกมา“ทำไมแกต้องถามด้วยว่าเธออยู่ไหน ทำไมแกไม่คิดล่ะว่า เธอตายแล้ว”

“เธอยังไม่ตาย！”นัทธีกำโทรศัพท์แน่น พูดเสียงเย็นชา：“ฉันหาถ้ำที่พวกแกเคยเข้าไปเจอ ก็มองเห็นรอยเท้าที่พวกแกออกไป เธอยังมีชีวิตอยู่”

ความตกใจแวบผ่านสายตานิรุตติ์

คิดไม่ถึงว่านัทธีจะหาสถานที่ที่เขากับวารุณีอยู่ได้ไวขนาดนี้

ดีที่เขาแยกกับวารุณีไปก่อน ไม่งั้นตอนนี้เขาจะต้องถูกจับแน่

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”นิรุตติ์หัวเราะอีกครั้ง“แกพูดถูก เธอไม่ตายจริงๆ”

“เธออยู่ที่ไหน？！”นัทธีถามไปอีกรอบ

นิรุตติ์หัวเราะเหอะๆ“แกวางใจเถอะ เธอดีมาก เธออยู่ในบ้านชาวนาหลังหนึ่ง เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ไปให้แก โอเค ฉันวางสายก่อนนะ”

พูดจบ นิรุตติ์ก็ให้บอดี้การ์ดที่จ้างใหม่หยิบโทรศัพท์ออกไปจากหูตัวเอง จากนั้นสายก็หลุดไป แล้วจึงให้บอดี้การ์ดส่งที่อยู่ของวารุณีไป

ทำพวกนี้เสร็จ นิรุตติ์ก็นั่งรถเข็น ให้บอดี้การ์ดเข็นไปที่สถานีรถ

ส่วนอีกด้าน นัทธีมองที่อยู่บนโทรศัพท์ สายตานั้นหม่นลง

มารุตยืนอยู่ข้างเขา“ประธาน นิรุตติ์คงไม่โทรมาเฉพาะ เพื่อบอกที่อยู่ของคุณผู้หญิงให้คุณหรอกนะ？”

นัทธีพยักหน้า

มารุตดันแว่นอย่างตะลึง“นี่ไม่เหมาะสมกับสไตล์เขาเลย เขาลักพาตัวคุณผู้หญิงไป แล้วยังจี้คุณผู้หญิงกระโดดหน้าผา ตอนนี้กลับส่งตำแหน่งของคุณผู้หญิงมาให้คุณ คงไม่ได้วางกับดักใช่ไหม？”

“ไม่ว่าจะกับดักหรือไม่ ผมจะไปดู”นัทธีเอาโทรศัพท์คืนเขา

ไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะช่วยวารุณีออกมา

มารุตรู้ว่าตัวเองโน้มน้าวนัทธีไม่ได้ และก็ไม่คิดจะโน้มน้าว จึงได้แต่ให้คนของทีมค้นหาและช่วยเหลือเตรียมตัวให้พร้อม เดี๋ยวจะคว้าโอกาสจับกุมนิรุตติ์แล้วช่วยเหลือวารุณี

กลุ่มคนรีบไปสถานที่ที่นิรุตติ์บอก

แป๊บเดียว ก็มาถึงที่นั่น

หญิงวัยกลางคนมองเห็นกลุ่มคน ก็กลัวเล็กน้อย แต่ก็ยังเข้าไปถามอย่างกล้าหาญว่า“พวกคุณคือคนที่มาหาคุณวารุณีเหรอ？”

“คุณผู้หญิงอยู่นี่จริงเหรอ？”มารุตตกใจ

นัทธีกำฝ่ามือขึ้นมา“เธอล่ะครับ？”

“อยู่ในห้อง”หญิงวัยกลางคนชี้ไปในห้อง

นัทธีไม่สนใจว่าจะเป็นกับดักหรือไม่ ก็เดินไปในห้องโดยตรง