พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 402

ไม่ใช่ กลับไม่ใช่จริงๆ!

เป็นแบบนี้ได้ยังไง

มือที่วารุณีใช้ถือผลตรวจอยู่สั่นไม่หยุด ตัวก็สั่นอย่างแรงเช่นกัน ความไม่น่าเชื่อเขียนเต็มบนใบหน้า

ถึงแม้นัทธีกับอารัณเคยบอกแล้วว่าเขาสองคนไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ไม่ใช่พ่อลูกจริงๆ

แต่ในใจของเธอนั้นเชื่อมั่นว่าเขาสองคนเป็นพ่อลูกจริงๆ มาตลอด เพราะใบหน้าที่เหมือนกันไม่มีผิดของอารัณกับนัทธีนั้นก็คือข้อพิสูจน์ และยังมีกล้องวงจรปิดในตอนนั้นที่อยู่ในมือของเธอ ไม่มีจุดไหนที่บอกว่าคนที่ค้างคืนกับเธอด้วยกันไม่ใช่นัทธี

แต่ผลตรวจตอนนี้กลับทำให้เธอทั้งคนราวกับตกลงไปถ้ำน้ำแข็ง

ตกลงนี่คือเพราะอะไร

วารุณีกัดริมฝีปากล่างไว้แน่นๆ ตาเริ่มแดงขึ้นมา

นัทธีไม่ใช่พ่อของลูกสองคน แล้วตกลงผู้ชายในคืนนั้นเป็นใครกันแน่ หรือว่าจะเป็นลุงอายุเกือบห้าสิบปีที่พิชญาวางแผนหามาจริงๆ

วินาทีนี้ จิตใจของวารุณีแทบจะแตกสลายไปหมดแล้ว รู้สึกว่าทั้งโลกหมุนฟ้าดินไปรอบ

ตัวของเธอเซไปเซมา รู้สึกตรงหน้ามืดลง ตัวล้มลงไปข้างหน้า

ขณะที่ใกล้ล้มลงไปกับพื้นแล้ว เงาของคนหนึ่งที่สวมใส่เสื้อคลุมสีขาวเดินเข้ามาอย่างเร็ว จับข้อมือของเธอไว้และดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

"วารุณี คุณเป็นอะไรไหม"

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากบนหัว

วารุณีเงยหน้าขึ้นมาและดูไป เห็นเป็นพงศกรก็ตกใจขึ้นมา "พงศกร?"

หรือว่าเธอเห็นผิดหรือเปล่า

"คือผมเอง" พงศกรมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน "วารุณี คุณมาอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ได้ยังไง ป่วยเหรอ ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลของพิชิตล่ะ"

พูดตามตรงแล้ว เธอคือภรรยาของนัทธี ส่วนพิชิตก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของนัทธีด้วย

ถ้าเธอต้องการหาหมอ ควรจะไปพิชิตฝั่งนั้น แต่ไม่ใช่ที่นี่

วารุณีกัดริมฝีปากไว้พร้อมกับส่ายหัว "ฉันไม่อยากไปที่นั่น และฉันก็ไม่ได้ป่วยด้วย ก็แค่มา..."

วารุณีก้มหน้าดูผลตรวจที่อยู่ในมือ หลังจากนั้นไม่พูดต่อแล้ว

พงศกรกะพริบตา "ผมขอดูได้ไหม"

เขาอยากรู้ว่าตกลงเป็นอะไรที่ทำให้อารมณ์ของเธอใหญ่ขนาดนี้

วารุณีตอบอืมคำหนึ่ง ส่งผลตรวจไปให้เขา

หลังจากเขาได้รับมา พอก้มหน้าดูในตาก็แสดงความรู้สึกอึ้งขึ้นมา "ผลตรวจดีเอ็นเอ? กับประธานนัทธี?"

"อืม" วารุณีพยักหน้า "ฉันนึกมาตลอดว่าอารัณกับไอริณก็คือลูกของนัทธี แต่..."

"พวกเขาไม่ใช่" พงศกรพูดต่อจากเธอ "จริงๆ แล้วมีเรื่องหนึ่งผมไม่ได้บอกคุณ อารัณเคยให้ผมทำให้เขากับประธานนัทธีรอบหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมที่ออกมาก็เหมือนอันนี้"

คราวก่อนคือเขาจงใจสลับเส้นผมของนัทธี เพราะฉะนั้นผลการตรวจก็คือความสัมพันธ์ของอารัณกับนัทธีไม่ได้เป็นพ่อลูกกัน

แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ผลตรวจที่วารุณีไปทำมายังคงไม่ใช่อยู่ดี

สงสัยยังมีคนอื่นไม่อยากให้วารุณีกับนัทธีรู้ว่าอารัณกับไอริณเป็นลูกตริงๆ ของเขาสองคน

แต่ก็คือไม่รู้ว่าคนนี้คือใคร คือนวิยาหรือว่านิรุตติ์

"พงศกร คุณเป็นอะไรเหรอ" เห็นแว่นตาของพงศกรสะท้อนแสง เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ วารุณี ถามอย่างสงสัย

พงศกรดันแว่นตาและยิ้ม "ไม่มีอะไร"

เขาคืนผลตรวจกลับไป "ความเป็นจริงแล้วลูกสองคนเป็นของประธานนัทธีหรือไม่มันสำคัญอะไรเหรอ ประธานนัทธีรักพวกเขาไม่ใช่เหรอ"

มุมปากของวารุณีโค้งขึ้นอย่างเยาะตัวเอง "ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขารักอารัณกับไอริณจริงๆ แต่ตอนนี้..."

"ตอนนี้เป็นยังไงเหรอ" พงศกรถาม สายตาตกไปที่ใบหน้าของวารุณี ทีนี้จึงสังเกตเห็นสีหน้าของเธอทรุดโทรมมาก อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ไหว "วารุณี ช่วงนี้คุณพักผ่อนไม่เพียงพอหรือเปล่า ทำไมผอมขนาดนี้"

วารุณีส่ายหัว "ไม่เป็นไรหรอก ไม่คุยเรื่องพวกนี้แล้ว ใช่แล้ว พงศกร คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คุณกลับมาประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว"

พงศกรยิ้ม "กลับมาเมื่อสองวันก่อน กำลังปรับเวลาอยู่ตลอด วันนี้มารายงานตัวโรงพยาบาลแห่งนี้"

"รายงานตัว?" วารุณีอึ้ง "เพราะฉะนั้นตั้งแต่นี้ไปคุณก็คือคุณหมอของโรงพยาบาลแห่งนี้แล้วเหรอ"

"ใช่แล้ว อาจารย์ผมเป็นคนวางแผนจัดการให้ผมเอง" พงศกรพยักหน้า