พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 409

ในฝัน เธอฝันถึงตัวเองใส่กระโปรงที่ดูดีมาก กำลังนั่งอยู่หลังเบาะของรถคันหนึ่งและเล่นตุ๊กตาหมีที่น่ารักมากอยู่

ส่วนแม่เธอกำลังนั่งขับรถอยู่เบาะคนขับและคุยโทรศัพท์กับใครสักคนอยู่

แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝั่งของสายนั้นเป็นใคร ยิ่งไม่รู้ว่าคนนั้นพูดเรื่องอะไร จากนั้นแม่ก็ทะเลาะกับคนนั้นขึ้นมาแล้ว สีหน้าดูแย่มาก ต่อไปสีหน้าของแม่เปลี่ยนไป เหยียบเบรกลงไปและจอดรถลงมา

จากนั้นแม่พาเธอลงจากรถ เห็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งที่ทั้งตัวเปื้อนเลือดอยู่หลังรถ ทันใดนั้นตกใจจนเสียขวัญ

"อ๊า!" วารุณีกรีดร้องขึ้นมาอย่างหวาดหวั่นและตกใจพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งบนเตียง สีหน้าซีดขาวมาก เหงื่อตรงหน้าผากไหลลงมาเป็นหยดใหญ่ๆ แม้กระทั่งบนตัวยังเหงื่อออกจนเปียกแล้วเช่นกัน เสื้อติดกับหลังรู้สึกเย็นมาก

วารุณีหอบเป็นคำใหญ่ๆ พยายามทำให้ตัวเองสงบลงจากความหวาดกลัวในใจ

ผ่านไปแล้วเนิ่นนานเธอถึงพอสงบสติลงได้เล็กน้อยแล้ว ยกน้ำที่อยู่บนหัวเตียงมาดื่มอย่างรวดเร็วจนหมดแก้ว จากนั้นพิงอยู่บนเตียงและนวดขมับขึ้นมา

"ทำไมฉันถึงฝันร้ายถึงเรื่องแบบนี้" วารุณีพูดพึมพำโดยในใจยังคงรู้สึกหวัดหวั่นจากเหตุการณ์เมื่อกี้อยู่

ฝันนี้ชัดเจนเกินไปแล้วจริงๆ

ชัดเจนจนเธอคิดว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงแล้ว

วารุณีก็นั่งอยู่บนเตียงแบบนี้ไปจนถึงฟ้าสว่าง จากนั้นถึงเปิดผ้าห่มออกและลงจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันและลงไปชั้นล่าง

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ลูกสองคนไม่ต้องไปโรงเรียน

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว วารุณีให้ลูกสองคนอยู่ในบ้านอย่างเชื่อฟัง ส่วนตัวเองขับรถไปที่บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป

วันนี้เธอได้นัดกับนัทธีไว้แล้ว จะไปดูหลักฐานอันที่เขานั้นบอก

ดังนั้นเธอจะต้องไปแน่นอน

วารุณีมาถึงบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป หลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้วก็เข้าไปในตึกเลย นั่งลิฟต์ที่เป็นของนัทธีโดยเฉพาะขึ้นไปชั้นบนสุด

มารุตกำลังออกมาจากออฟฟิศของนัทธีพอดี เมื่อเห็นเธอตาแอบกะพริบเล็กน้อย ยิ้มทักทายว่า "คุณหญิง"

ถึงแม้ท่าทีที่ประธานมีต่อเธอจะเย็นชาลง

แต่เขาก็ทำแบบนี้ไม่ได้ ควรเป็นท่าทียังไงยังคงต้องเป็นท่าทีอย่างนั้น

วารุณีพยักหน้าให้มารุตเล็กน้อย "เขาอยู่ข้างในไหม"

มารุตรู้ว่าเธอกำลังถามถึงนัทธีอยู่ ผลักแว่นตาและตอบว่า: "ประธานไม่อยู่ชั่วคราว กำลังประชุมอยู่ที่ห้องประชุมอยู่เลย คุณหญิงสามารถเข้าไปรอสักครู่ได้"

"ได้" วารุณีขยับมุมปากเล็กน้อย "งั้นถ้าเขาประชุมเสร็จแล้ว รบกวนคุณให้เขามาที่นี่เลย"

"ได้" มารุตตอบกลับคำหนึ่ง

วารุณีผลักประตูออฟฟิศประธานเข้าไป เดินไปนั่งลงตรงโซฟา

หลังจากนั่งลงแล้ว เธอมองรอบๆ ออฟฟิศของนัทธีรอบหนึ่งเล็กน้อย เห็นว่าออฟฟิศของเขาไม่เหมือนกับครั้งที่แล้วที่ได้เห็น

ในนออฟฟิศมีสิ่งของอย่างอื่นมาเพิ่ม โดยเฉพาะของเล่นฟิกเกอร์

วารุณีเห็นของเล่นฟิกเกอร์กับของกินเล่นที่วางอยู่บนโซฟาตรงข้าม ทันใดนั้นสีหน้าดูแย่ลงทันที

เธอแทบไม่พาอารัณกับไอริณมาที่นี่เลย เพราะฉะนั้นเขาที่นี่ไม่มีทางเอาสิ่งของที่อารัณกับไอริณชอบมาไว้ที่นี่แน่นอน

อีกอย่าง เธอเคยเห็นของเล่นฟิกเกอร์นั้น นั่นเป็นของนวิยา

ส่วนของกินเล่นนี้ก็น่าจะเป็นของนวิยาเหมือนกัน

วารุณีเม้มปากแดงไว้แน่น ในใจเปรี้ยวและฝาดมาก

นัทธีดีกับนวิยาจริงๆ เลย เอาออฟฟิศของตัวเองให้นวิยาทำเป็นห้องพักผ่อนแล้วใช่ไหม

ทันใดนั้นวารุณียังมีภาพที่ขณะที่นัทธีทำงานอยู่ ส่วนนวิยานอนเล่นของเล่นและกินของว่างอยู่บนโซฟาขึ้นมาในหัว ทำให้ในใจเธอมีไฟแห่งความโกรธเคืองลุกขึ้นมา