พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 43

พอคิดแบบนี้ วารุณีก็หรี่ตา ไปหาผู้จัดการธีภพอีกครั้ง แล้วพูดตรงๆว่า“ไม่ต้องตามผ้ากลับมาแล้ว”

ผู้จัดการธีภพตะลึง“คุณวารุณี นี่คุณหมายความว่าอะไร？”

“ความหมายคือฉันไม่เอาแล้ว！”วารุณีตอบไปเบาๆ

“ไม่เอาแล้ว？”ผู้จัดการธีภพตะลึงงัน แล้วตื่นตระหนกทันที“คุณวารุณี ผมให้คนไปตามแล้ว ทำไมคุณไม่เอาล่ะ？”

“คุณถามฉันทำไม？”วารุณียิ้มอย่างยั่วยุ“ผ้าพวกนี้เป็นผ้าที่งานแสดงเดือนหน้าบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปต้องใช้ และพวกคุณไม่ได้ขอความยินยอมจากบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป ก็เอาผ้าไปให้เจ้าอื่น เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นหัวของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปเลย”

“ไม่ใช่แบบนี้ พวกเราก็ฟังคำสั่งของคุณหนูใหญ่ ดังนั้น……”

“พอแล้ว！”วารุณียกมือขึ้น ตัดบทเขาอย่างทนไม่ไหว“ผู้จัดการธีภพ คุณไม่ต้องอธิบายพวกนี้ ฉันรู้การกระทำของพวกคุณ ว่ากำลังดูถูกบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป”

พูดจบ วารุณีก็ถือกระเป๋าตัวเอง หันกลับออกไป

เธอทำแบบนี้ นอกจากปกป้องศักดิ์ศรีของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปแล้ว ยังเป็นการสั่งสอนหลานสาวแทนนายท่านวัชระด้วย

จากนิสัยของนัทธีแล้ว ถ้ารู้เรื่องนี้ จะต้องยกเลิกความร่วมมือกับตระกูลแววสูงเนินแน่ และเมธาวีที่ทำให้ความร่วมมือของไชยรัตน์กับแววสูงเนินทั้งสองตระกูลต้องล้มเหลวนั้น จะต้องหนีบทเรียนไม่พ้นแน่

แต่หวังว่าบทเรียนนี้จะทำให้เมธาวีจำให้ได้ขึ้นใจ ต่อไปอย่ามาหาเรื่องเธออีก ถึงเธอไม้กลัว แต่รำคาญมาก

กลับไปที่บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป ก็สองโมงแล้ว

วารุณียังไม่วางกระเป๋า ก็ไปที่ห้องทำงานท่านประธานสูงสุด เอาทุกอย่างในวันนี้ บอกกับนัทธีตั้งแต่ต้นจนจบ

แต่ว่าปิดในส่วนของพิชญา เพราะว่าเธอไม่มีหลักฐาน พิสูจน์ว่าพิชญายุยงเมธาวีให้ทำ

“ผมเข้าใจแล้ว”นัทธีฟังจบ ริมฝีปากบางๆก็มีความเย็นชาขึ้นมา“คุณทำได้ดีมาก”

คิดไม่ถึงจริงว่า นายท่านวัชระที่ฉลาดมาตลอด จะเลี้ยงหลานสาวที่โง่ออกมาแบบนี้

น่าขันจริงๆ！

“งั้นประธานนัทธี พวกเราต้องเปลี่ยนไปใช้ซัพพลายเออร์ผ้ารายอื่นไหมคะ？”วารุณีมองชายหนุ่มที่แพร่ความเยือกเย็นออกมาทั้งตัว แล้วสอบถามเบาๆ

นัทธีเงยคางขึ้น“แน่นอนสิ แผนกจัดซื้อมีช่องทางติดต่อ โรงงานผ้าที่อื่นอยู่ คุณไปทำความเข้าใจดูได้”

“รับทราบค่ะ งั้นฉันออกไปก่อนนะคะ”วารุณีพยักหน้า

พอเธอไป นัทธีจึงเรียกมารุตเข้ามา กำชับด้วยเสียงเย็นชา“แจ้งไปว่า ตั้งแต่นี้ไป ตัดความร่วมมือทุกอย่างกับ ตระกูลแววสูงเนิน！”

“ครับ！”ถึงแม้มารุตจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้ถาม ทำตามคำสั่งไป

แป๊บเดียว บริษัทเครื่องแต่งกายกับโรงงานผ้าของตระกูลแววสูงเนิน ก็ได้รับการแจ้งเตือนยกเลิกสัญญาของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป

เวลานั้น ตลาดหุ้นของตระกูลแววสูงเนินก็ซบเซาลง

นายท่านวัชระรีบติดต่อนัทธีทันที อยากถามสาเหตุในการยุติความร่วมมือให้ชัดเจน

นัทธีแค่ตอบไปว่า‘ถามหลานสาวคุณสิครับ’แล้วก็วางสายทิ้ง

เวลานี้ นายท่านวัชระจะไม่เข้าใจว่าเป็นหลานสาวของตัวเองไปแตะต้องนัทธีได้อย่างไรกัน จึงรีบให้พ่อบ้านไปสืบว่าวันนี้เมธาวีทำอะไร

พ่อบ้านก็เจ๋งมาก ไม่นานนัก ก็สืบได้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับโรงงานผ้า

นายท่านวัชระโกรธจัดด้วยความเสียใจ ให้คนขังเมธาวีไว้ จากนั้นโทรหาวารุณี

วารุณีมองเห็นสายที่โทรมา ก็ไม่แปลกใจสักนิด

ตอนที่เธอตัดสินใจไม่เอาผ้าของตระกูลแววสูงเนิน เธอก็คิดไว้แล้วว่า นายท่านวัชระจะต้องโทรหาเธอ

“คุณปู่วัชระ”วารุณีเอาโทรศัพท์ใหม่ที่เพิ่งเปลี่ยนมาแนบไว้ที่ข้างหู แล้วพูดออกไปอย่างสนิทสนม

เสียงรู้สึกผิดของนายท่านวัชระก็เข้ามา“ยัยสาวน้อย เรื่องที่โรงงาน ผมรู้แล้วนะ ขอโทษจริงๆ หลานสาวผมคนนี้ถูกตามใจจนเสียนิสัย”

วารุณีมองต่ำลงไป“ฉันคิดซะอีกว่าคุณปู่วัชระจะมาตำหนิฉันค่ะ”

นายท่านวัชระหัวเราะเหอะเหอะ“โทษอะไรคุณล่ะ？ถึงผมจะอายุมากแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าแยกถูกผิดไม่ออก ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่ต้องการผ้าพวกนั้น ดังนั้นคุณไม่ได้ทำผิด นัทธีก็ไม่ผิด ที่ผิดคือหลานสาวผมเอง”

“งั้นเรื่องความร่วมมือ……”