พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 455

“ใช่สิ แต่ทางฝ่ายนิตยสารจ่ายไปมาก เพื่อเชิญนักร้องเหล่านี้ หนึ่งในนั้นคือเรื่องเสื้อผ้า ทางฝ่ายนิตยสารเหมาหมดเลย ดังนั้นทางฝ่ายนิตยสารเลยอยากหานักออกแบบ มาเพื่อออกแบบเสื้อผ้าให้นักร้องถ่ายนิตยสารโดยเฉพาะ ตอนแรกพวกเขาจะเลือกนักออกแบบที่โด่งดังระดับสูง แต่......”

“ถูกปฏิเสธเหรอ？” วารุณีถาม

เชอรีนพยักหน้า “ก็ประมาณนั้นล่ะ เพราะมีการรวมตัวของเหล่านักออกแบบชั้นยอด เลยไม่มีเวลามาออกแบบเสื้อผ้าให้ทางฝ่ายนิตยสารแน่นอน ดังนั้นเลยปฏิเสธกันหมดเลย”

“ฉันรู้ ทุกปีจะมีการรวมตัวแลกเปลี่ยนกันของนักออกแบบชั้นยอด พูดได้เพียงว่าครั้งนี้ทางฝ่ายนิตยสารบังเอิญชนกันพอดีจริงๆ ” วารุณีพูดอย่างยิ้มแย้ม

เชอรีนดื่มน้ำ “ดังนั้นทางฝ่ายนิตยสารเลยเลือกเอาอันดับสอง คือการอยากหานักออกแบบที่มีความสามารถไม่เลย ตอนที่พวกเขามาหาฉัน ฉันกำลังใส่เสื้อผ้าแฟชั่นโชว์ของคุณ ดังนั้นพอฉันถ่ายนิตยสารเสร็จ พวกเขาเลยติดต่อฉัน แล้วอยากให้ฉันช่วยติดต่อคุณกับพวกเขาให้หน่อย”

“เดี๋ยวก่อน” วารุณียกมือขึ้น “ดังนั้นกำลังจะบอกว่า พวกเขาเลือกฉัน แล้วอยากให้ฉันไปออกแบบเสื้อผ้างั้นเหรอ？”

“ใช่สิ พวกเขาบอกว่าการออกแบบในการแข่งขันของคุณสองครั้งนี้ไม่เลวเลย เลยอยากจะลองมาหาคุณ วารุณี คุณคิดว่าอย่างไรล่ะ？” เชอรีนมองเธอ

วารุณีอดไม่ได้ที่จะใจเต้นรัว

เชอรีนมองออก เลยจับมือของเธอ “วารุณี ลองดูก็ได้ การออกแบบเสื้อผ้าให้นักร้องดังๆ ครั้งเดียวแบบนี้ มันแทบจะไม่มีโอกาสเลย คุณจะต้องเอามันมาให้ได้”

เมื่อได้ยินคำให้กำลังใจของเธอ หลังจากที่วารุณีหายใจเข้าลึกๆ ก็พยักหน้า “โอเค งั้นฉันจะลองดู”

“ดีจริงๆ เลย ฉันจะตอบกลับทางฝ่ายนิตยสารทันทีเลย” พูดไป เชอรีนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะโทรออก

วารุณีดื่มชาอย่างเงียบๆ

เมื่อผ่านไปสองสามนาที เชอรีนก็คุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว

“ทางฝ่ายนิตยสาร บอกให้ฉันพาคุณไปคุยเรื่องสัญญาการร่วมงานกัน” เชอรีนพูดขึ้น

วารุณียิ้มพลางตอบ” ได้สิ พรุ่งนี้คุณมาเรียกฉันได้เลย”

“อือๆ ” เชอรีนพยักหน้าหงึกๆ

วารุณีวางถ้วยน้ำชาลงก่อนจะลุกขึ้น “เอาล่ะ ฉันขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”

“เถอะๆ” เชอรีนโบกมือ

วารุณียิ้มพลางเดินไปด้านบน

เด็กๆ ทั้งเล่นอยู่ในห้องของตัวเอง หลังจากที่วารุณีมองพวกเขาแล้ว ก็ไม่ได้รบกวนอีก เลยปิดประตูห้องของพวกเขาเบาๆ ก่อนจะกลับเข้าไปในห้องนอนหลัก

“กลับมาแล้วเหรอ？” เมื่อเดินเข้ามา ก็มีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นมา

วารุณีพยักหน้า “กลับมาแล้ว”

“คุยอะไรกันเหรอ？” นัทธีเดินเข้ามา

วารุณียืดเส้นยืดสาย ก่อนจะบอกเรื่องที่คุยกัน

นัทธีเลิกคิ้วขึ้น “นิตยสารนี้ไม่เลวเลย เป็นหนึ่งในนิตยสารที่มีอิทธิพลระดับโลก คุณออกแบบเสื้อผ้าให้นักร้องเหล่านั้น ถือเป็นการออกจากคอมฟอร์ดโซนและโดดเด่นในวงการออกมา แล้วจากนี้ก็จะมีนักแสดงและนักร้องคนอื่นจะมาให้คุณออกแบบเสื้อผ้าให้อีก”

“ฉันรู้ ดังนั้นฉันเลยรับมาแล้ว” วารุณีตอบ

นัทธีถามอีก “ไปเมื่อไหร่？”

“พรุ่งนี้”

นัทธีขมวดคิ้ว “พรุ่งนี้ฉันกับเด็กๆ ทั้งสองจะกลับประเทศแล้ว”

“ฉันรู้แล้วล่ะ มะรืนนี้ก็วันจันทร์แล้วล่ะ” วารุณีเอาหัวซุกในอกของเขา

นัทธีลูบผมของเธอ “ฉันให้มารุตจองตั๋วเครื่องบินแล้ว แล้วตอนเช้าฉันจะไปกับคุณ”

เมื่อใกล้เวลาจะกลับประเทศ เขาเองก็อยากอยู่กับเธออยู่จนถึงท้ายที่สุด

เพราะครั้งนี้ จะไม่ได้เจอกันนานเลยล่ะ

วารุณีเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ พลางตอบรับเบาๆ

วันที่สอง นัทธีกับวารุณีให้เด็กๆ ทั้งสองอยู่ที่คฤหาสน์ต่อ แล้วอยู่กับเชอรีน ก่อนจะขับรถไปที่ทางฝ่ายนิตยสาร

เมื่อได้พูดคุยกันแล้ว วารุณีก็ทำสัญญาร่วมงานกับทางฝ่ายนิตยสารอย่างผ่านฉลุย

เพราะเธอยังต้องเข้าแข่งขัน ดังนั้นทางฝ่ายนิตยสารก็เข้าใจเป็นอย่างมาก เลยให้เวลาวารุณีครึ่งเดือน เพื่อให้เธอวาดออกแบบออกมา

ส่วนด้านการจัดทำเสื้อผ้า ทางฝ่ายนิตยสารก็ไม่รบกวนวารุณีแล้ว เลยจะเอารูปแบบไปหาคนตัดเย็บ