พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 457

แม้วารุณีจะตกใจว่าทำไมนิรุตติ์ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แถมยังมาช่วยเธอได้ทันเวลาด้วย

แต่เธอก็ไม่ได้มีเวลามาคิดอะไรมากมาย เลยรีบตะโกนไปทางนิรุตติ์ด้วยความร้อนใจ “ระวัง！”

คนดำคนหนึ่งกำลังกำหมัด ก่อนจะต่อยไปทางหัวของนิรุตติ์ด้วยความรุนแรงร้ายกาจ

ถ้านิรุตติ์ถูกทำร้ายเข้าตรงๆ คงจะหมดสติไปตรงนั้นเลย

ดังนั้นวารุณีเลยรีบเตือนเขา

นิรุตติ์เองก็มีสติทันที เลยหลบหมัดของคนดำคนนั้นได้ จากนั้นก็ยื่นเท้าออกมาข้างหนึ่ง ก่อนจะกวาดไปทางด้านหน้า เมื่อเกิดท่าทีแบบนั้นขึ้น คนดำที่เหวี่ยงหมัดมาก็ล้มลงกับพื้น

คนดำหัวโขกพื้น ก่อนจะเจ็บจนปีนขึ้นมาไม่ได้

เมื่อคนดำอีกคนเห็นดังนั้น หลังจากที่ด่าออกไป ก็กำหมัดเข้ามา ก่อนจะต่อยไปที่นิรุตติ์

ครั้งนี้ นิรุตติ์ไม่มีทางจะรับมือแล้ว

เมื่อครู่เขาเพิ่งถูกต่อยที่ท้อง ตอนนี้ยังรู้สึกเจ็บที่ท้องอยู่ บวกกับเพิ่งเตะตัดขาคนไป เขาใช้แรงทั้งหมดไปแล้ว

ดังนั้นตอนนี้ ถึงเขาอยากหลบก็หลบไม่ได้แล้ว

เห็นเพียงนิรุตติ์กำลังจะถูกทำร้าย วารุณีก็หวั่นใจ พลางปรายตามองเห็นหินก้อนหนึ่งที่พื้น

เธอขบริมฝีปาก หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว ก็หยิบก้อนหินนั้นขึ้นมาพลางโยนไปที่คนดำคนนั้น

เสียงตุ้บดังขึ้น

มันไปโดนหัวของคนดำพอดี เลยล้มไม่ได้สติลงกับพื้น

วารุณีไม่ได้ทำเพียงเท่านั้น แต่ยังเดินเข้าไปหยิบก้อนหิน จากนั้นก็หันหัวไปมองไปทางคนดำที่ถูกนิรุตติ์เตะล้มไป หลังจากสูดหายใจเข้าแล้ว ก็โยนก้อนหินไปอีก

คนดำคนนั้นเองก็สลบไป

ฉากนี้ เห็นจนทำให้นิรุตติ์ตะลึงไป และตกใจความกล้าหาญของวารุณี และเด็ดขาดเป็นอย่างมาก

ไม่แปลกเลยที่จะเป็นหญิงที่เขาหลงรักน่ะ

“เหอะๆ” นิรุตติ์ยิ้มมุมปากขึ้น ก่อนจะหัวเราะเสียงเบา

หลังจากที่วารุณีได้ยิน ก็หันหัวไปมอง ก่อนจะขยับริมฝีปากเล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ขาก็อ่อนลง ก่อนจะล้มลงไปที่พื้น

นิรุตติ์เห็นดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เลยไม่มีเวลาสนใจความเจ็บปวดที่ท้องของตัวเอง ก่อนจะลุกไปรับเธอ “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า？”

วารุณีกะพริบตาปริบๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นหัวก็เอียงก่อนจะสลบไป

นิรุตติ์ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะโอบเอวของเธอเอาไว้ พลางรีบเดินไปที่รถของตัวเอง ก่อนจะวางเธอบนรถ จากนั้นก็โทรหาผู้ช่วยของตัวเอง เพื่อให้จัดการคนดำสองคน ตัวเองก็ไปส่งวารุณีที่โรงพยาบาล

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ในห้องพักผู้ป่วย

นิรุตติ์ถามคุณหมอ” เธอไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“ไม่มีอะไร แค่ตั้งท้อง เลยขาดเลือด บวกกับการตกใจอย่างมาก ค่าไตก็สูงมาก ดังนั้นเลยหมดสติไป เดี๋ยวฟื้นขึ้นมาก็โอเคแล้ว” คุณหมอตอบ

นิรุตติ์โล่งอก ในใจก็อดไม่ได้ที่จะหนักใจขึ้นมา

ตั้งท้องแล้วเหรอ！

นี่ เธอท้องลูกของนัทธีเหรอ？

นิรุตติ์มองไปที่ท้องของวารุณี ก่อนจะหรี่ตามองด้วยความอันตราย

มันยังไม่ป่องขึ้นมา แต่กลับทำให้พวกเขารู้สึกขัดตาเป็นอย่างมาก

“คุณหมอ ไม่เอาเด็กคนนี้ได้ไหม？” จู่ๆ นิรุตติ์ก็ถามขึ้นมา

คุณหมออึ้งไป “คุณผู้ชาย คุณไม่อยากเก็บเด็กในท้องของภรรยาคุณไว้เหรอ？”

นิรุตติ์พยักหน้ารับ “ฉันกับภรรยายังไม่คิดจะมีลูกน่ะ แต่ลูกมาเร็วเกินไปหน่อย ดังนั้น......”

คุณหมอเข้าใจแล้ว หลังจากที่เงียบไปสักพักก็ตอบ” ตอนนี้ลูกของภรรยาคุณยังไม่ถึงสองเดือนเลย ทำแท้งได้ แต่เรื่องนี้ คุณปรึกษากับภรรยาคุณก่อนเถอะ”

“ไม่ต้องปรึกษาอะไรหรอก ฉันเพิ่งพูดไป เรายังไม่อยากมีลูกตอนนี้ ดังนั้นคุณหมอ รบกวนคุณ......”

นิรุตติ์กำลังจะรบกวนให้คุณหมอพาวารุณีเข้าไปในห้องผ่าตัด แล้วทำแท้ง จู่ๆ วารุณีก็พึมพำขึ้นมา ขนตาก็ขยับ เหมือนกำลังจะฟื้นขึ้นมา

นิรุตติ์มีแววตามืดดำไป ก่อนจะหายวับไป พลางยิ้มให้คุณหมอแล้วพูด” ภรรยาของฉันฟื้นแล้ว คุณออกไปก่อนเถอะ”

“ได้เลย” คุณหมอพยักหน้า ก่อนจะหันตัวเดินไป

เขาเพิ่งจะก้าวเท้าหน้าไปเท่านั้น วารุณีก็ตื่นขึ้นทันที

วารุณีนวดขมับ ก่อนจะลืมตาขึ้นมา สิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกคือเพดานสีขาว

ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงถามอย่างเป็นห่วงมาจากบนหัว “ฟื้นแล้วเหรอ”

วารุณีหันหัวไปมอง ก่อนจะเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นตา