พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 469

ตอนที่วารุณีตื่นมา ก็เที่ยงคืนแล้ว

นัทธีเฝ้าเธออยู่ข้างเตียงตลอด

เห็นเธอตื่นมา ก็ถือแก้วน้ำเข้าไป

วารุณีกระหายน้ำพอดี เห็นน้ำที่เขาถือมา วารุณีจึงพูดออกมาจากใจ“ขอบคุณนะ”

เธอรับมาด้วยรอยยิ้ม ดื่มไปหนึ่งคำ ก็หวานเล็กน้อย “ข้างในใส่น้ำตาลเหรอ？”

“ใส่น้ำผึ้ง”นัทธีตอบ

วารุณีรับแก้วน้ำมา“ดีจัง”

“หิวยัง？”นัทธีลูบผมที่ยุ่งของเธอ แล้วถามไปอีก

วารุณีพยักหน้า“นิดหน่อย”

ก่อนผ่าตัดกินอะไรไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงท้องว่างมายันตอนนี้ หิวตั้งนานแล้ว

“รอก่อน”นัทธีพูดไปสองคำ ก็ลุกขึ้น แล้วไปชั้นล่าง

แป๊บเดียว เขากลับมา ก็ถือถาดมาด้วย

ในถาดวางบะหมี่ชามหนึ่งร้อนๆ ด้านบนใส่ผักกาดขาวกับต้นหอมซอยสีเขียวๆเล็กน้อย เห็นแล้วทำให้อยากอาหาร

วารุณีพูดขำๆ：“คนใช้ด้านล่างทำบะหมี่ของประเทศเราเป็นด้วยเหรอ？”

คิดไม่ถึงจริงๆ

เธอคิดว่า คนใช้ทำเป็นแค่อาหารฝรั่ง

“ผมทำเอง”คำพูดนัทธีทำให้เธอตกใจ

วารุณีตะลึง มองเขาอย่างตกใจ“คุณทำเหรอ？”

“อือ”นัทธีพยักหน้า

วารุณีทั้งตกใจและดีใจ ยิ้มออกไป“คุณทำอาหารเป็น？”

“ไม่”นัทธีส่ายหน้า

วารุณีกะพริบตา“งั้นบะหมี่นี่......”

“ก็ค้นวิธีทำในเน็ต ง่ายมาก”นัทธีตอบกลับนิ่งๆ

มุมปากของวารุณีกระตุก ทันใดนั้นก็เงียบไป

โอเค บนโลกนี้ มีพรสวรรค์เช่นนี้ด้วย แค่มองก็ทำเป็น

อารัณก็เป็นแบบนี้นี่？

“กินเถอะ ชิมว่ารสชาติเป็นไง？”นัทธีเอาตะเกียบยื่นให้เธอ

วารุณีรับมา ที่จริงอยากจะถือชามไว้

แต่นัทธีกลับเอาแต่พูดว่าเธอไม่มีแรง เขาถือก็ได้

และก็เป็นเช่นนี้ นัทธีถือชาม วารุณีหยิบตะเกียบ คีบเส้นสองสามเส้นเข้าปาก

“เป็นไงบ้าง？”นัทธีมองเธอ ดวงตามีความกังวลที่สังเกตเห็นยาก

วารุณีเลียริมฝีปาก พยักหน้าด้วยดวงตาที่เป็นประกาย“อร่อย”

นัทธียิ้มขึ้นมาเล็กน้อย“งั้นก็ดี กินเถอะ”

วารุณีตอบอือ คีบบะหมี่ต่อ บะหมี่ร้อนเล็กน้อย เธอคีบขึ้นมาแล้วเป่า จู่ๆก็คิดอะไรได้ มองเขาแล้วถามว่า “คุณกินหรือยัง？”

นัทธีกำลังอยากจะตอบว่าตัวเองกินแล้ว สุดท้ายท้องกลับร้อง

สีหน้านัทธีแย่ลงทันที ตอนนี้รู้สึกว่าเสียหน้าหน่อยๆ

“ฮึ”วารุณีหัวเราะ “สามี คุณน่ารักจริงๆ ฉันคิดว่าคุณเป็นเทพแล้วจริงๆนะ อะไรก็เพอร์เฟคไปหมด ที่แท้ก็มีด้านที่น่าอายด้วย แบบนี้น่ะดี มีความเข้ากับฝูงชน ไม่เหมือนปกติที่ทำให้คนยากจะเข้าใกล้อย่างนั้น”

สำหรับเธอแล้ว นัทธีแบบนี้ ถึงจะเป็นคนที่มีชีวิตที่แท้จริง คนที่มีเลือดมีเนื้อ

“พอเถอะ รีบกินซะ”นัทธีมองสภาพวารุณีที่หัวเราะอย่างสวยงาม สายตานั้นดูทำอะไรไม่ถูก

วารุณีเอาบะหมี่บนตะเกียบวางไว้บนช้อน จากนั้นยื่นไปที่ปากเขา “กินด้วยกันเถอะ ถ้าคุณไม่รังเกียจที่ตะเกียบนี้ถูกฉันใช้ไปแล้ว”

เธอมองเขา รอเขาอ้าปาก

นัทธีละสายตามองบะหมี่ในช้อน แล้วเงยหน้ามองหญิงสาวที่ดูคาดหวัง สุดท้ายจึงอ้าปาก กินบะหมี่ไป