พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 47

“ผมมาหานัทธีครับ”พิชิตทำปากยื่นไปทางนัทธีแล้วตอบกลับ

วารุณีพยักหน้าอย่างฉับพลัน ในใจกลับสงสัย เขารู้ได้อย่างไรว่านัทธีอยู่ที่นี่

เหมือนว่าจะมองความคิดของเธอออก พิชิตจึงหัวเราะแล้วอธิบายว่า“นี่เป็นโรงพยาบาลที่อยู่ภายใต้ตระกูลจรูญอุดมสุข มีหมอเห็นนัทธี ก็เลยบอกผมครับ”

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”วารุณีเข้าใจแล้ว

“คุณมาหาผมมีอะไร？”นัทธีหันไปมองพิชิต

พิชิตเก็บอาการบนใบหน้า แล้วเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาหน่อย“ครั้งที่แล้วที่คุณให้ผมไปหาศัลยแพทย์สมอง ผมหาคนที่เหมาะสมได้แล้ว”

“ใคร？”สายตานัทธีมีความสงสัย

“เขาชื่อพงศกร！”

เขาเองเหรอ？

สายตานัทธีหม่นลง ริมฝีปากบางๆก็เม้มเข้า

พิชิตไม่พบความผิดปกติของเขา จึงพูดช้าๆต่อไปว่า“คุณหมอพงศกรท่านนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำด้านศัลยกรรมสมอง มีชื่อเสียงที่ต่างประเทศมาก การผ่าตัดที่รับมาไม่เคยล้มเหลว ผมว่าการผ่าตัดของนวิยาถ้าเขามาทำจะต้องประสบความสำเร็จแน่”

“หม่ามี๊ พวกคุณอานัทธีกำลังพูดถึงพ่อบุญธรรม”อารัณพูดเบาๆ

วารุณีลูบหัวของเขา“ใช่จ้ะ”

ถึงแม้สองแม่ลูกจะพูดคุยเสียงเบา แต่ก็ยังดึงดูดความสนใจของพิชิต

เขามองไปที่สองคนแม่ลูกอย่างตกใจ“ทำไม พวกคุณรู้จักพงศกรเหรอ？”

“รู้จักครับ”อารัณพยักหน้าเล็กๆ

วารุณีก็หัวเราะ“ใช่ค่ะ เขาเป็นคน……”

พูดถึงตรงนี้ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จิตใต้สำนึกก็มองไปที่นัทธี เปลี่ยนคำตอบ“เป็นสามีฉัน”

สีหน้านัทธีหม่นลงไป ในใจไม่พอใจหน่อยๆ

เธอชอบใช้พงศกรผู้ชายที่จอมปลอมแบบนั้นมาเป็นเกราะป้องกันมากขนาดนี้เลยเหรอ？

“อะไรนะ？พงศกรเป็นสามีคุณ？ในตอนนั้นเป็นเขาเองที่หนี ……”

“หุบปาก！”คำพูดน่าตกใจของพิชิตยังพูดไม่จบ ก็ถูกเสียงคมกริบของนัทธีตัดบท

จิตใต้สำนึกพิชิตหุบปากทันที จึงได้สติคืนมา ตัวเองเพิ่งเกือบจะพูดต่อหน้าเจ้าตัวว่า ตอนนั้นเธอหนีตามไปกับคนรัก

“ขอโทษขอโทษ ผมเพิ่งตกใจมากไปหน่อย คุณไม่ตกใจใช่ไหมครับ？”พิชิตหัวเราะให้วารุณีอย่างรู้สึกผิด

วารุณีส่ายหน้าเล็กน้ยอ“ไม่ค่ะ แต่ว่าคุณเพิ่งพูดหนีอะไรเหรอคะ？”

“เอ่อ……ผมพูดเหรอ？”พิชิตมองเพดาน เริ่มแสร้งทำเป็นมึนๆ

“พูดแล้วครับ！”อารัณมองเขาแล้วก็หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

มุมปากพิชิตยกขึ้น

ไอ้เด็กนี่สมควรตาย จู่ๆจะมาโค่นล้มเขา！

หน้าตาเหมือนกับนัทธีล้วนแต่ไม่น่ารักทั้งนั้นเลยจริงๆ！

“พอแล้ว คุณตามผมมา！”นัทธีลุกขึ้น เดินออกไปนอกห้องคนไข้

หลังจากพิชิตขยิบตาให้อารัณ ตามออกไป

ทั้งสองเดินมาที่บันไดหนีไฟ

พิชิตหยิบบุหรี่ซองหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อกาวน์ ยื่นให้นัทธีมวนหนึ่ง

นัทธีรับไปเสร็จ ก็คีบไว้ที่มือ“เปลี่ยนหมอ พงศกรไม่ได้！”

“ทำไมล่ะ？”พิชิตที่จุดบุหรี่ก็ชะงัก“ผมติดต่อคนได้แล้ว ช่วงนี้เขาก็จะมารายงานตัวที่โรงพยาบาล เปลี่ยนคนตอนนี้สายไปแล้ว

“เขาไม่ธรรมดา เอานวิยาส่งต่อให้เขา ผมไม่วางใจ！”นัทธีรับไฟแช็กที่เขาโยนมา แต่ไม่ได้จุดบุหรี่