พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 475

วารุณีโกรธจนขำออกมา“ฉันทำลายเธอ？ไม่ใช่ตัวเธอเองเหรอที่ทำร้ายตัวเองน่ะ？เธอคัดลอกผลงานฉันสั่งให้เธอลอกเหรอ？เธอแอบเอาผลงานออกแบบคนอื่นไป ก็เป็นฉันที่สั่งให้เธอทำเหรอ？ไม่ใช่มั้ง ดังนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน แล้วมาบอกว่าฉันทำลายเธอ？”

“ถ้าไม่ใช่เธอรายงานตอนนั้น ฉันก็คงไม่......”

“อย่า！”วารุณีทำท่าหยุด“เธออย่ามาโยนความผิดให้ฉัน ถึงตอนนั้นฉันไม่ได้รายงานว่าเธอลอกผลงาน ก็ต้องมีคนอื่นที่รายงาน สรุปได้ว่า จุดจบของเธอ ล้วนแต่เหมือนกันทั้งนั้น”

“เธอ......”พิชญาพูดไม่ออก

วารุณีเข้าใกล้เธอ“ถึงฉันไม่รู้ว่าการแข่งขันสองสามครั้งนี้ เธอใช้วิธีอะไรได้การออกแบบมาจากอาจารย์ลินดากันแน่ แต่ว่าไม่เป็นไร ต่อไปเธอก็ไม่สามารถแข่งขันได้แล้ว”

“กรี๊ด！”พิชญาร้องเสียงดังอีกครั้ง จากนั้นมองวารุณีด้วยสายตาร้ายกาจ ยื่นมือออกไป บีบคอของวารุณีแรงๆ

“เธอรู้ตัวตนของฉันแล้วยังไง เธอให้ฉันไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้แล้วยังไงล่ะ เธอคิดว่าฉันจะยอมรับชะตากรรมดีๆเหรอ？ฉันบอกเธอให้นะ เป็นไปไม่ได้ ก่อนที่จุดจบของฉันจะมา ฉันจะฆ่าเธอก่อน！ดังนั้นเธอไปตายซะ ไปตายซะ！”

พิชญากดวารุณีไปที่พื้น มือทั้งสองข้างบีบคอของวารุณีอย่างแรง ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มบ้าคลั่ง

วารุณีก็คิดไม่ถึงว่าพิชญาจะเป็นหมาจนตรอก จะลงมือฆ่าตัวเองเลย เวลานั้นก็เสียใจหน่อยๆ

ที่น่าเสียใจก็คือไม่ควรบีบคนพรรค์นี้อย่างรุนแรงมากไป ไม่งั้นก็ไม่มีใครรู้ได้ว่าวินาทีต่อไปคนแบบนี้จะทำอะไร

เพราะว่าคอของวารุณีถูกบีบ หน้าจึงค่อยๆแดง ลมหายใจเริ่มติดขัด ตาก็แดง ต่อมน้ำตาไหลออกมาจากตา

เธอดิ้นรนสุดชีวิต ทั้งถีบทั้งตีพิชญา

แต่พิชญาก็เหมือนไม่รู้สึกเจ็บ ออกแรงที่มือต่อไป

ส่วนร่างของวารุณีก็ค่อยๆหมดแรง เพราะปัญหาที่หายใจไม่ออก แรงที่ดิ้นรนก็เริ่มน้อยลง

ดีที่สุดท้ายคนที่อยู่รอบๆได้สติคืนมา รีบเข้ามาดึงพิชญาออก วารุณีจึงได้รับการช่วยเหลือ

“แค่กๆ！”วารุณีจับคอ ไอไป หายใจเฮือกใหญ่ไปด้วย

พิชญายังจ้องเธอเขม็ง“ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน ฉันจะฆ่าเธอ！”

ดีไซเนอร์ผู้ชายสองสามคนที่จับพิชญาไม่คิดจะปล่อยเธอ กลับจับเธอแน่นขึ้น

ยังไงพิชญาในตอนนี้ ก็เหมือนกับสัตว์ป่าที่บ้าคลั่ง ถ้าพวกเขาปล่อยเธอ เธอจะต้องฆ่าวารุณีต่อแน่

“วารุณี เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมโสรยาต้องทำแบบนี้？”ตอนนี้ดีไซเนอร์สาวคนหนึ่งถาม

ความขัดแย้งของวารุณีกับพิชญาเมื่อครู่ พวกเขาต่างเห็นหมดแล้ว

ก็แค่ฟังภาษาไทยไม่ออก ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าระหว่างพวกเธอนั้นมีความขัดแย้งอะไรกัน รู้แค่ว่าวารุณีทำให้พิชญาโมโห ดังนั้นพิชญาจึงบีบคอเธอ

ตอนนี้ลมหายใจวารุณีก็สงบลง

เธอกลืนน้ำลาย

เพราะว่าพิชญาบีบไปอย่างแรง ตอนที่วารุณีกลืนน้ำลาย ในลำคอนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บ

“ทำไมเหรอ เพราะว่าฉันเปิดโปงการโกงการแข่งขันของเธอ”วารุณีทนความเจ็บช่วงคอ ตอบกลับเสียงแหบ

“โกง？”ดีไซเนอร์ทุกคนต่างตะลึง

พวกเขาอ่อนไหวมากกับคำหนึ่งคำนี้

“วารุณ เธอโกงจริงๆเหรอ？”มีดีไซเนอร์มองพิชญาอีกครั้ง แล้วถามวารุณี

วารุณีพยักหน้า“ใช่ค่ะ”

“โอเค ที่แท้ก็โกงนี่เอง”ดีไซเนอร์ทุกคนต่างโกรธสุดๆ

พิชญาโกง หมายความว่าความสามารถในการออกแบบของพิชญาสู้พวกเขาไม่ได้ แต่กลับใช้การโกงอยู่จนตอนนี้

ถ้าวารุณีไม่รู้ว่าโกงและไม่เปิดเผย นั่นไม่ใช่ว่าจะอยู่จนรอบชิงชนะเลิศเลยเหรอ？

แบบนั้น จึงไม่ยุติธรรมสำหรับพวกเขาเล็กน้อย

ตอนนั้น ดีไซเนอร์ทุกคนต่างรู้สึกไม่ชอบพิชญา

เพราะว่าพวกเขาพึ่งพาความแข็งแกร่ง ไม่สามารถทนต่อคนที่ใช้การโกงได้

และการโกงนี้ ก็ยังราบรื่นจนตอนนี้อีก ชัดเจนว่าเป็นการคุกคามพวกเขา พวกเขาจำเป็นต้องตัดภัยคุกคามนี้ออกไป

“เร็ว รีบพาเธอไปหาทางเจ้าภาพจัดงาน”ดีไซเนอร์ที่ถามก่อนหน้านี้พูดอย่างโกรธเคือง

ดีไซเนอร์คนอื่นๆก็เห็นด้วย

และก็เช่นนี้ กลุ่มคนยกโขยงไปหาเจ้าภาพจัดงานอย่างเดือดดาล

ตอนนี้พิชญาจึงกลัวจริงๆ กรีดร้องให้พวกเขาปล่อยเธอ

แต่ไม่มีใครฟังเธอ