พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 481

“นี่......”มารุตอึ้งไป

จริงด้วย หากเป็นการถ่ายเล่นๆ ยังไงก็ต้องลบทิ้ง

ทำไมต้องเก็บมันไว้ถึงสิบแปดปี แล้วสุดท้ายก็ส่งมาให้ท่านประธานกัน

“นายยังจำตอนที่เช็กคลิปวิดีโอแล้วแฮ็กเกอร์คนนั้นพูดได้ไหม？”นัทธีเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง

มารุตพยักหน้า “จำได้ครับ”

ริมฝีปากบางๆของนัทธีขยับ“ วิดีโอนั้นไม่มีการตัดต่อ เพราะเทคนิคการถ่ายภาพ ทำให้รถสีแดงสองคัน ดูแล้วเหมือนมีเพียงคันเดียว เพราะฉะนั้นเขาถึงได้คิดว่าวรยาเป็นคนชน แต่วิดีโอนี้มีเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนถ่าย เด็กผู้หญิงที่อายุราวๆสิบขวบ จะมีความสามารถขนาดนี้เชียวเหรอ ？”

มารุตเข้าใจได้ในทันที ดวงตาเบิกกว้าง “ท่านประธาน หมายความว่า เด็กผู้หญิงคนนี้ ก็เป็นหนึ่งในคนที่ขงเบ้งใช้เงินซื้อปิดปากคนที่ฆ่าคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงเหรอครับ ？”

นัทธีปิดปากเงียบไม่แสดงความคิดเห็นอะไร

“แล้วนี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร”มารุตมีท่าทีแปลก เห็นชัดว่าไม่อยากที่จะเชื่อ“เธออายุเท่าไรกัน ทำไมถึง......”

“นายเห็นปฏิกิริยาของวารุณีหรือเปล่า ?”นัทธีพูดขัดเขาขึ้นมา

มารุตตะลึง

นัทธีพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า“วารุณีเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็ถึงกับตกใจมาก นี่ถึงจะเป็นปฏิกิริยาที่เด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปควรจะเป็น แต่นายดูผู้หญิงคนที่ถ่ายคลิปนั่นสิ เมื่อเห็นเหตุการณ์แบบนี้ ไม่รู้สึกตกใจอะไรเลย หนำซ้ำยังถ่ายคลิปต่อด้วยท่าทีที่นิ่งสงบ นายคิดว่า เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงใสซื่อธรรมดาทั่วไปจริงๆเหรอ？”

“......”คราวนี้มารุตไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

นัทธีเม้มริมฝีปากบางจนมีไอเย็นแผ่ซ่าน“เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในคนที่ร่วมกันฆาตกรรมพ่อแม่ของฉัน แต่ไม่ใช่คนของขงเบ้ง ฉันเคยถามขงเบ้งแล้ว เขาไม่ได้ให้ใครไปถ่ายคลิปวิดีโอเอาไว้ สำหรับเขาแล้วมันไม่มีเหตุผลอะไร เพราะฉะนั้นเด็กผู้หญิงคนนี้......”

“ฆาตกรคนที่สอง”มารุตเข้าใจได้ในทันที

นัทธีพยักหน้า “ใช่ เป็นฆาตกรคนที่สอง แล้วคนที่ส่งวิดีโอนี้มาให้ฉัน ก็อาจจะเป็นฆาตกรคนที่สองก็ได้”

“เพราะฉะนั้นท่านประธาน ก็จึงต้องการที่จะตามหาตัวเด็กผู้หญิงคนนี้ จากนั้นก็หาตัวฆาตกรผู้อยู่เบื้องหลังของเธอ？” มารุตมองไปที่ชายหนุ่ม

นัทธีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง“ถูกต้อง”

“ผมทราบแล้วครับ ผมจะแวะไปที่บริษัทโทราครับ”มารุตพูดจบ ก็หันหลังแล้วเดินจากไป

นัทธีนั่งอยู่คนเดียวในห้องหนังสือ มองดูหลักฐานที่อยู่บนโต๊ะ สักพักก็ถึงได้ลุกขึ้น

กลับมาถึงที่ห้อง เขากดโทรไปหาวารุณี

วารุณีกดรับพร้อมเสียงหาว “ฮัลโหล”

“ทำคุณตื่นเหรอ？”ใบหน้าที่เย็นชาของนัทธี ทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ ก็ผ่อนคลายลงมาได้มาก

วารุณีส่ายหัว แล้วลุกขึ้นจากเตียง “ไม่ค่ะ ฉันกำลังจะตื่นแล้วเหมือนกัน คุณโทรมาหาฉันตอนนี้ ให้ฉันเดา คงเรื่องพินัยกรรมใช่ไหมคะ？”

นัทธียกยิ้ม “ใช่”

“หาพินัยกรรมเจอแล้วเหรอคะ？”วารุณีถาม

นัทธีเม้มปากและตอบว่า “หาเจอแล้ว”

“เป็นหลักฐานการกระทำความผิดของขงเบ้งหรือเปล่าคะ？”

“ใช่”นัทธีพยักหน้า

วารุณีดีใจจนกำโทรศัพท์แน่น “เยี่ยมไปเลย ยินดีด้วยนะนัทธี คุณกะจะยื่นหลักฐานนี้เมื่อไรคะ ？”

“พรุ่งนี้ ”นัทธีตอบ

เขาไม่ยอมให้ขงเบ้งต้องหลบหนีไปได้อีกแล้ว

วารุณีก็คอยสนับสนุนเขาเป็นอย่างมาก“ พรุ่งนี้ก็ดีค่ะ จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเร็วๆ ล้างแค้นให้พ่อกับแม่”

“ผมรู้”นัทธีตอบกลับ

วารุณีคุยเป็นเพื่อนเขาอยู่ราวๆหนึ่งชั่วโมงได้ ก็มีคนรับใช้มาเคาะประตู บอกว่าอาหารเช้าพร้อมแล้ว

นัทธีก็ได้ยิน จึงให้เธอไปกินข้าวเช้า และเขาก็กดวางสายไป

คืนนั้นทั้งคืน ชายหนุ่มไม่ได้นอนเลย

อาจจะเป็นเพราะหาหลักฐานเจอแล้ว ก็เลยตื่นเต้นมากเกินไป

หรืออาจจะเป็นเพราะยังมีฆาตกรคนที่สองที่ยังหาตัวไม่เจอ จึงนอนไม่หลับ

ดังนั้นในเช้าวันรุ่งขึ้น นัทธีก็เดินลงมาชั้นล่างด้วยท่าทีที่เหนื่อยล้า ใต้ขอบตาก็ขึ้นสีคล้ำอย่างชัดเจน

“ท่านประธาน”มารุตเดินมา