พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 484

“พวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ในเรื่องปิดประตูขังฉันกับเรื่องทำร้ายเธอ แต่กับเรื่องอื่นนั้นไม่ใช่ เมื่อก่อนทิฟฟานี่เคยแย่งชิงตำแหน่งการเป็นตัวแทนเดินแบบ โดยใช้น้ำมันทาไปยังรองเท้าส้นสูงของนางแบบอีกคน ทำให้นางแบบคนนั้นล้มจนขาหัก ทำลายอาชีพนางแบบของเขาไปตลอดชีวิต ”

“อะไรนะ？”เชอรีนตกใจจนอ้าปากค้าง “มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ ”

วารุณีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง“ ทางผู้จัดการแข่งขันบอกว่า นอกจากทิฟฟานี่แล้ว เอมี่ก็เอาแบบของผู้ช่วยมาเป็นของตัวเอง ใส่ชื่อตัวเองลงไปและถูกตรวจสอบพบ ดังนั้นสำหรับคนสองคนที่มีพฤติกรรมที่ไม่ดี ทางผู้จัด ก็จึงตัดสิทธิ์การแข่งขัน ไม่ให้พวกเขาเข้าร่วมอีก แล้วให้ติดคุกต่อไป”

“แบบนี้นี่เอง งั้นก็สมควรแล้ว”เชอรีนเบะปาก

“พอแล้ว ฉันจะขึ้นไปข้างบนก่อน ขอไปคุยโทรศัพท์หน่อย ”วารุณีวางแก้วในมือลงแล้วลุกขึ้นยืน

เชอรีนหัวเราะแหะๆ “คุยกับประธานนัทธีล่ะสิ ？”

วารุณีกลอกตาใส่ ไม่ตอบว่าที่พูดนั้นถูกหรือไม่

ภายในห้อง เธอกดโทรไปหานัทธี บอกเล่าเรื่องราวที่ประชุมมาให้เขาได้ฟัง

หลังจากที่นัทธีฟังจบ ก็พยักหน้าให้เล็กน้อย “ผลเป็นแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน”

ขอแค่พิชญาถูกควบคุมอยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขา จุดจบคนอื่นจะเป็นยังไง เขาก็ไม่สนใจอะไรมากนัก

“อีกเรื่อง เส้นผมของพิชญาได้มาแล้วนะ” จู่ๆนัทธีก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ จึงพูดขึ้นมา

วารุณีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง“ ฉันรู้ ฉันเห็นมีคนเซ็นรับแล้ว เอาไปตรวจแล้วหรือยังคะ ？”

“เอาไปแล้ว สามวันก็รู้ผล ”นัทธีพยักหน้าให้

วารุณีหัวเราะออกมา“เรื่องนี้ไม่ต้องรีบ ต่อให้รู้ผลในตอนนี้ ฉันก็ยังไม่คิดจะบอกสุภัทร มันยังไม่ถึงเวลา”

แม้นัทธีจะสงสัยว่าเวลาที่เธอพูดนั้นมันคือตอนไหน แต่เธอไม่บอก เขาก็ไม่อยากถาม

เพราะถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ ก็คงจะรู้เอง

“อีกเรื่อง เมื่อวานสุภัทรเขามาหาผม”นัทธีกล่าว

วารุณีขมวดคิ้ว “เขามาหาคุณทำไม ? เรื่องของพิชญาเหรอคะ ？”

“ใช่ เขาอยากให้ผมปล่อยพิชญาไป แต่ผมไม่ได้เจอตัวเขานะ มารุตเป็นคนรับหน้า ”นัทธีตอบกลับ

วารุณีพยักหน้า“ ทำถูกแล้วค่ะ”

“นอกจากเรื่องนี้ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมคิดๆดูแล้ว ยังไงก็ต้องบอกคุณ เพราะมันเกี่ยวกับสุภัทร ยังไงเขาก็เป็นพ่อของคุณ”นัทธีเม้มปาก

วารุณีเอียงคอด้วยความสงสัย“เรื่องอะไรคะ？”

“เมื่อวานตอนที่มารุตรับหน้าสุภัทรอยู่ จู่ๆสุภัทรก็เป็นลมหมดสติ มารุตนำตัวเขาส่งโรงพยาบาล ตรวจแล้วพบว่าร่างกายของสุภัทรมีปัญหา”นัทธีกล่าว

วารุณีหรี่ตาลง“ เขาป่วยหนักเหรอ？”

“ไม่ใช่ เขาถูกวางยาพิษ” นัทธีส่ายหัว

วารุณีประหลาดใจ “อะไรนะ ? วางยาพิษ？”

“ใช่ หมอตรวจเจอว่าร่างกายของเขามีพิษเรื้อรังสะสม ซึ่งจะทำลายเส้นประสาทและร่างกายของเขาให้อ่อนแอลงอย่างช้าๆ และสุดท้ายก็จะตายไปอย่างเงียบๆในที่สุด”นัทธีกล่าวเสียงเข้ม

วารุณีอ้าปากค้าง “เขาถูกวางยาพิษแบบนี้ได้ยังไงคะ ？”

“ผมให้มารุตไปเช็กมาแล้ว เป็นฝีมือของขยานี ”

ขยานีเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา แม้จะอำมหิต แต่ก็โง่เขลามาก

สิ่งที่เขาทำ ไม่ได้ปิดบังอำพรางอะไรเลย แค่เช็กก็เจอแล้วว่าเป็นฝีมือเขา

“ขยานี？”วารุณีเลิกคิ้ว

นัทธีพยักหน้าให้“ ใช่ ตามที่มารุตได้ไปตรวจเช็กมา เขาอยากจะฆ่าสุภัทร และฮุบเอาสมบัติของสุภัทร ยาแบบนั้น ปวิชเป็นคนหามาให้เขา และคิดวางแผนการให้เขาด้วย เพราะวิธีนี้ปลอดภัยที่สุด ”

ยาชนิดนี้ จะค่อยๆกัดกร่อนระบบประสาทและร่างกายของสุภัทร ทำให้ร่างกายของสุภัทรทรุดโทรมลงไปเรื่อยๆ จากนั้นในสายตาของคนภายนอก ก็จะคิดว่าเขาป่วยหนัก ไม่มีใครคิดว่าเขาถูกวางยา

แม้แต่สุภัทรเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองถูกวางยา ต่อให้เสียชีวิตไปแล้ว เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองถูกวางยาจนตาย คิดแค่ว่าตัวเองป่วยหนักจนตายจริงๆ

“เหอะ ดูแล้วขยานีกับปวิช คงจะทนรอไม่ไหวที่จะได้ใช้ชีวิตกันอย่างเปิดเผยแล้วละซิ”วารุณียิ้มเยาะ

นัทธคลึงไปที่ขมับ“เรื่องนี้ คุณจะบอกสุภัทรหรือเปล่า ？”

“ทำไมต้องบอก ? ฉันเกลียดสุภัทร เชื่อว่าถ้าศรัณย์รู้ ก็คงคิดแบบฉัน และฉันก็ไม่เคยเชื่อสาเหตุการตายของแม่ด้วย ฉันคิดมาตลอด ว่าการตายของแม่ มันต้องเกี่ยวข้องกับสุภัทรและขยานี แต่แค่ไม่มีหลักฐานก็เท่านั้น”วารุณีพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา

นัทธีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง“ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร ผมก็สนับสนุนคุณ”