พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 483

หลังจากที่เศร้าเสียใจ พิชิตก็กำลังจะกดวางสาย

แต่นวิยาก็ต้องตะลึง

เดิมทีที่เธอต่อว่าเขาว่าเป็นคนขี้ขลาดตาขาว ก็แค่อยากจะพูดยั่วยุกระตุ้นเขา ให้เขาตอบตกลงที่จะช่วยเหลือเธอ

ไม่คิดว่า เขาจะยอมรับมันเสียเองว่าตัวเองเป็นคนขี้ขลาด

เขายินยอมรับมัน แต่ไม่ยินยอมที่จะช่วยเหลือเธอ！

นวิยาเกลียดพิชิตที่สุด เกลียดที่ขนาดว่ายอมตัดขาดกับพิชิตเลยก็ได้

แต่เธอทำอย่างนั้นไม่ได้ เธอในตอนนี้ยังต้องพึ่งพาอาศัยเขา เธอจะด่าว่าเขา หรือจะขึ้นเสียงใส่เขายังไงก็ได้ แต่จะตัดขาดกับเขาไม่ได้โดยเด็ดขาด

เมื่อคิดได้ดังนั้น นวิยาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความกรุ่นโกรธที่มี ฝืนแสดงรอยยิ้มจางๆออกมาบนใบหน้า“พิชิต คุณจะใจดำ ไม่สนใจฉันจริงๆเหรอ ？”

เมื่อได้ฟังน้ำเสียงที่อ่อนลงของนวิยา พิชิตก็ถอนหายใจ “นวิยา ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้ คุณในตอนนี้ ใครก็เอาไม่อยู่ทั้งนั้น คุณเข้าใจไหม？”

“ฉันไม่เข้าใจ ฉันก็แค่คลั่งรัก มันจะผิดอะไรขนาดนั้น พิชิต คุณต้องช่วยฉัน หากฉันยังถูกขังเอาไว้แบบนี้ ฉันต้องเป็นบ้าแน่ๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวเองไม่มีสติยั้งคิด พิชิต ช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยฉันด้วยเถอะนะ ?” น้ำเสียงของนวิยาสะอึกสะอื้นและเต็มไปด้วยการวิงวอน

เดิมทีพิชิตก็เป็นคนใจอ่อนอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ ในใจก็ย่อมจะรู้สึกไม่สบายใจ“ผมจะช่วยคุณยังไง คุณทำผิด......”

“ฉันรู้ว่าตัวเองทำผิด ฉันจะปรับปรุงตัว แต่ฉันไม่อยากถูกขังและปรับปรุงตัวในที่แบบนี้ ให้ฉันได้ปรับปรุงตัวอยู่ข้างนอกเถอะนะ พิชิต ได้โปรด ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องบ้าตายแน่ๆ” นวิยาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าโศกและสิ้นหวัง

“แต่ว่า......”พิชิตยังคงลังเล

ใบหน้าของนวิยาเย็นชา“หากคุณไม่ต้องการที่จะเห็นฉันเป็นศพ คุณก็ตอบตกลงซะ คุณเองก็รู้ สำหรับคนที่คิดอยากจะตาย มีร้อยพันวิธีที่จะฆ่าตัวตายได้”

พิชิตก็ถึงกับตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเยาะออกมา“ บางทีผมอาจจะติดหนี้คุณในชาติที่แล้วก็ได้ ตกลง ผมจะช่วยคุณ”

นวิยายกยิ้มออกมา “พิชิต ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันที่สุด ขอบคุณนะ ”

พิชิตเหยียดยิ้มมุมปาก และไม่ได้พูดอะไรต่อ

นวิยาก็ไม่ได้สนใจ เมื่อได้รับความยินยอมจากเขา เธอก็กดวางสาย

เมื่อเห็นโทรศัพท์กลับเข้าสู่โหมดหน้าจอปรกติ พิชิตก็รู้สึกเหนื่อยล้ามากยิ่งขึ้น หัวสมองที่ผ่านการผ่าตัดมาร่วมสิบชั่วโมง ตอนนี้ก็รู้สึกปวดมากขึ้น

อันที่จริงแล้วเขารู้ดี ว่านวิยาไม่คิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่หากจะฆ่าตัวตาย เธอก็ทำมันได้

เขากลัวว่าหากเธอฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ เขาจะช่วยเธอเอาไว้ไม่ทัน แล้วเธอก็จะเสียชีวิต

และยังกลัวว่าตอนที่เธอฆ่าตัวตาย ไม่รู้หนักเบา แล้วตายไปเลยทันที

ดังนั้น เขาจึงตอบตกลงที่จะช่วยเธอ

หวังเพียงหลังจากที่นวิยาออกมาได้ จะทำตามอย่างที่พูดจริงๆ แก้ไขปรับปรุงตัวเอง ไม่คิดทำเรื่องโง่ๆอีก

หากทำได้อย่างนั้นจริงๆ เขาก็จะใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อชดใช้ความผิดนั้น แลกกับการที่เขาปล่อยตัวเธอออกมา

เมื่อคิดได้ดังนั้น พิชิตก็ทอดถอนใจ ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ตู้ยา เปิดประตูของตู้ยา แล้วหยิบขวดยาที่มีคำว่าอีเทอร์กำกับอยู่

ในต่างประเทศ วารุณีรู้ข่าวที่ขงเบ้งถูกจับกุมแล้ว นัทธีเป็นคนบอกเธอเอง และเธอเองก็รู้สึกยินดีกับนัทธีด้วย

เพราะเขาเองได้ล้างแค้นเอาคืนแทนพ่อแม่ตัวเองแล้ว

ก็แค่ไม่รู้ว่า นิรุตติ์จะปรากฏตัวหรือไม่

เชื่อว่านิรุตติ์ในตอนนี้ ก็คงจะรู้เรื่องที่ขงเบ้งถูกจับตัวแล้ว และรู้เรื่องที่นัทธีหาพินัยกรรมเจอแล้วด้วย

ไม่แน่ นิรุตติ์อาจจะปรากฏตัวก็ได้

ไม่ใช่เพื่อขงเบ้ง แต่เพื่อหนังสือโอนหุ้นในพินัยกรรม

จะว่าไป แม่ของนัทธี ยอมยกบริษัทที่เป็นสินสมรสของตัวเองให้กับนิรุตติ์ ไม่ใช่ให้กับลูกชายแท้ๆอย่างนัทธี ซึ่งมันก็น่าประหลาดใจมาก

คำตอบนี้ เธอกับนัทธีต่างก็อยากจะรู้เหมือนกัน