พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 495

ดังนั้น ตลอดห้าปีของเขา เขาถึงได้ยอมทนกับพิชญา ให้เธอได้ใช้ชื่อเสียงของเขาเพื่อหาผลประโยชน์ต่างๆ

ไม่เพียงเพราะคิดว่าพิชญาเป็นผู้มีพระคุณของเขา ไหนยังจะเรื่องหมั้นที่คุณปู่ได้หมั้นหมายเอาไว้ให้ แต่ใครจะรู้ ว่าคู่หมั้นตัวจริงนั้น ไม่ใช่พิชญา

แต่ก็ยังดีที่สุดท้าย ทุกอย่างก็กลับเข้าร่องเข้ารอยในแบบที่มันควรจะเป็น

นัทธีกุมมือวารุณี แล้วครุ่นคิด

วารุณีก้มมอง ยิ้มแล้วพูดว่า“อันที่จริงแล้วเรื่องนี้ ทุกอย่างล้วนถูกเตรียมการเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว คุณเองก็รู้เมื่อเจ็ดปีก่อน สุภัทรไล่พวกเราแม่ลูกและน้องชายออกจากบ้านไม่ใช่เหรอ ？”

นัทธีพยักหน้า “ผมรู้”

แต่เขาก็เพิ่งจะมารู้เรื่องเอาในปีที่เธอกลับมาจากต่างประเทศ

เมื่อก่อนรู้แค่ว่าสุภัทรกับวรยาหย่าร้างกัน คุณหนูใหญ่ของตระกูลศรีสุขคําเปลี่ยนชื่อมาเป็นพิชญา และคุณชายใหญ่ตระกูลศรีสุขคําไปพักรักษาตัวอยู่ที่ต่างประเทศ และไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาถูกไล่ออกจากบ้านต่างหาก

มารู้เอาความจริงก็ตอนที่สืบหาเรื่องของว่าที่คู่หมั้น ก็ถึงจะมารู้เรื่อง

“เพราะพวกเราไม่ได้มีสมบัติอะไรติดตัวออกมาด้วยเลย ไม่มีเงินกันเลยสักบาท ศรัณย์ก็เป็นโรคหัวใจมาแต่กำเนิด สองปีที่ถูกไล่ออกมาจากบ้าน โรคหัวใจของศรัณย์ก็มีปัญหามาโดยตลอด จนกระทั่งเมื่อห้าปีที่แล้ว โรคหัวใจของศรัณย์ก็ไม่สามารถจะยื้อต่อไปได้อีก จำต้องเข้าโรงพยาบาล และหมอบอกว่าเขาต้องได้รับการผ่าตัดบายพาส ไม่งั้นศรัณย์ไม่มีทางรอดแน่ ”

พูดมาถึงตรงนี้ วารุณีก็กำมือแน่น “ การผ่าตัดบายพาสหัวใจค่าใช้จ่ายสูงมาก ตอนนั้นฉันกับแม่ไม่มีปัญญาหาเงินจำนวนนี้มาได้ เราจึงได้พูดคุยปรึกษากัน ว่าให้ฉันกลับไปที่ตระกูลศรีสุขคําเพื่อหาสุภัทร เพราะยังไงเขาก็เป็นพ่อของศรัณย์เหมือนกัน คงน่าจะพอให้ความช่วยเหลือเราได้ แต่......”

“แต่อะไร？”นัทธีเหล่มอง

วารุณีเหยียดปาก “แต่ฉันถูกขยานีขวางเอาไว้ ไม่ให้เจอกับสุภัทร จากนั้นก็ถูกขยานีพูดดูถูกให้อับอายขายหน้า แล้วไล่ออกจากตระกูลศรีสุขคํา และในตอนนั้นเอง พิชญาก็มาหาฉัน ตอนนั้นพิชญากำลังเข้าร่วมการแข่งขันอะไรสักอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ เธอได้รู้จักกับหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่ง”

“พิชญายกเธอให้กับผู้บริหารคนนั้น？”ใบหน้าของนัทธีมืดมน รอบกายแผ่ซ่านไปด้วยไอเย็น

วารุณีพยักหน้า “ผู้บริหารคนนั้นได้ยื่นข้อเสนอให้พิชญาอยู่กับเขาหนึ่งคืน ก็จะการันตีชัยชนะให้พิชญาได้ ดังนั้นพิชญาก็เลยให้ฉันไปแทน คืนนั้น พวกเราไปที่โรงแรมของผู้บริหารคนนั้น พิชญาให้ฉันเข้าไปในห้อง แต่เพราะเกิดข้อผิดพลาดที่หมายเลขห้อง ห้องที่ฉันเข้าไปไม่ใช่ห้องของผู้บริหารคนนั้น แต่เป็นห้องของคุณ ”

พูดๆอยู่ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋า “นี่คือโรงแรมเมื่อห้าปีก่อน กล้องวงจรปิดที่ฉันเข้าผิดห้อง คุณดูเองแล้วคุณก็จะเข้าใจ”

เธอยื่นโทรศัพท์ให้

นัทธีรับมันมา แล้วก้มหน้าดู

เมื่อดูจบ ก็หัวเราะออกมา“ดูๆไปแล้ว เหมือนเราจะมีวาสนาต่อกันนะ ทั้งที่ก่อนหมั้นหมายจะไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน แต่โชคชะตาก็ทำให้มาเจอกันในรูปแบบต่างๆ ”

“ใช่ค่ะ”วารุณีหัวเราะ“เพราะฉะนั้นก่อนหน้านั้น ที่ผลตรวจของเด็กทั้งสองคนออกมาว่าไม่ใช่ลูกของคุณ ฉันกลัวมาก และกระวนกระวายใจไปหมด เพราะฉันไม่รู้ ว่าฉันเคยไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไหนมาก่อน ”

“ขอโทษ เพราะผมไม่ได้ตรวจเช็กมันให้ดี ”นัทธีกอดเธออย่างรู้สึกผิด

วารุณีส่ายหน้า“ไม่ใช่แค่คุณ ตัวฉันเองก็เสียรู้เหมือนกันนี่ ? คนพวกนั้น พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อขวางไม่ให้คุณกับเด็กๆได้รู้จักกัน กันจนไม่รู้จะกันยังไงแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว พวกเขาอยากจะขวาง ก็ขวางไม่ได้แล้ว”

“คุณพูดถูก”นัทธีหัวเราะออกมาเบาๆ

ในตอนนี้เอง ประตูห้องก็มีเสียงเคาะดังขึ้น

นัทธีปล่อยตัววารุณี “เข้ามา”

เมื่อประตูเปิดออก มารุตก็เดินเข้ามาพร้อมแฟลชไดรฟ์“ท่านประธาน คุณให้ผมไปตรวจดูกล้องวงจรปิด ผมเช็กมาเรียบร้อยแล้วครับ นี่คือของสองวันนั้นครับ”

เขายื่นแฟลชไดรฟ์มา

พอดีกับห้องพักผู้ป่วยนั้นเป็นห้องพิเศษ ด้านในห้องจึงมีคอมพิวเตอร์ไว้อำนวยความสะดวกด้วย

นัทธีเดินตรงไปที่คอมพิวเตอร์ เสียบแฟลชไดรฟ์ แล้วเปิดดูภาพของกล้องวงจรปิดที่มีอยู่สองคลิป

วารุณียืนอยู่ข้างๆเขา และดูมันพร้อมกับเขา

นัทธีกดเปิดตัวแรกที่มีเวลาระบุว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อน นั้นก็คือคลิปที่อยู่หน้าห้องทำงานเขา

วิดีโอเริ่มเล่น ภาพแรกที่ปรากฏออกมา คือภาพของทางเดินที่หนึ่ง นั้นก็คือภาพทางเดินหน้าห้องทำงานของเขา

ทางเดินในตอนนี้ไม่มีบุคคลใดเลย แต่ไม่นาน ก็มีเสียงของรองเท้าส้นสูงดังขึ้น จากนั้น ภาพที่คนทั้งสามต่างก็คุ้นเคยกันดีก็ปรากฏขึ้น นั้นก็คือพิชญา