พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 511

ได้ยินดังนี้ นัยน์ตาวารุณีวูบไหว รีบมองกลางทะเลสาบ

พลันเห็นคนขับเรือปั่นหงส์ในชุดดำหลายคนเข้าใกล้เรือถีบหงส์ของอารัณกับไอริณ ก่อนจะล้อมรอบเรือของอารัณกับไอริณไว้ตรงกลาง

ภาพตรงหน้าทำให้สมองของวารุณีคล้ายกับระเบิดเป็นเสี่ยงๆ เธอรู้สึกเดือดดาลจนตัวสั่นเทิ้ม

ดวงตาแดงก่ำของเธอจับจ้องไปยังนิรุตติ์“คุณไร้ยางอายเหลือเกิน ถึงกับใช้ลูกมาขู่ฉัน！”

นิรุตต์ไม่สะทกสะท้านหรือโกรธเคืองถ้อยคำของเธอสักนิด เสียงต่ำที่เจือเสียงหัวเราะเอ่ยขึ้นมาว่า “ช่วยไม่ได้ ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ คุณก็คงไม่ยอมอยู่คุยกับผม”

“เรียกลูกน้องคุณกลับมา ปล่อยลูกฉันนะ” วารุณีกำสองมือไว้แน่นขนัด

นิรุตต์ยักไหล่ พลางเอ่ยว่า “คงไม่ได้ แต่ถ้าคุณนั่งลงมาคุยกับผมดีๆ คุยเสร็จผมจะปล่อยพวกเขา ว่าไงล่ะ”

“ได้” วารุณีขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน

ตาคนนี้ถึงกับใช้ลูกทั้งสองคนข่มขู่เธอ

ถ้าเกิดเธอไม่ทำตาม เธอก็ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าเขาจะทำอะไรลูกๆของเธอบ้าง

มารปีศาจคนนี้ทำได้ทุกอย่าง

“ในเมื่อรับปากแล้วก็มาสิ” นิรุตติ์ตบที่นั่งข้างกาย

วารุณีหลับตาพลันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็เดินเข้าไปนั่ง

ทว่าเธอไม่อยากเข้าใกล้เขา จึงเว้นระยะไว้ช่วงหนึ่ง

ซึ่งช่องว่างระหว่างเธอกับนิรุตติ์นั้นสามารถนั่งได้อีกสองคน

นิรุตติ์เห็นแล้วเข้าใจเจตนาของเธอ เขาหรี่ตาขึ้น ก่อนจะยกริมฝีปากบางโค้งขึ้น แล้วใช้แรงคว้าข้อมือเธอมาด้านข้างตน

“โอ๊ย！” วารุณีตกใจร้องเสียงหลง วินาทีต่อมา ตัวเธอก็นั่งบนตักนิรุตติ์เรียบร้อย

นิรุตติ์โอบกอดเธอไว้แนบแน่น พลางซุกหัวไว้ที่คอเธอ จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

คล้ายกับว่ากลิ่นกายเธอทำให้เขาเพลิดเพลินยิ่งนัก เขาถึงขั้นหลับตาดื่มด่ำสิ่งนี้

ซึ่งการกระทำของนิรุตติ์ทำให้วารุณีรู้สึกสะอิดสะเอียนจนเกือบอาเจียนออกมา

โดยเฉพาะตอนที่ศีรษะของเขาโน้มเข้ามาหา เธอราวกับเห็นงูพิษเข้าใกล้อย่างไรอย่างนั้น เธอดิ้นรนออกจากพันธนาการ “ปล่อยฉัน！”

นิรุตติ์ไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยวารุณี ซ้ำร้ายยังกอดแน่นกว่าเดิมอีก พลางมองเธอดิ้นอย่างมีความสุข

“ไม่มีประโยชน์หรอก คุณดิ้นไม่หลุดหรอก และไม่มีคนมาช่วยคุณด้วย เพราะบอดี้การ์ดสองคนของคุณโดนลูกน้องผมคุมตัวแล้ว” นิรุตติ์บีบคางวารุณีขึ้นพร้อมกับกล่าว

วารุณีกัดริมฝีปากตัวเองแน่น“คุณจะทำอะไรกันแน่？”

“อยู่กับผม ว่าไง？”นิรุตติ์มองเธอแล้วพูดออกมา

วารุณีตกตะลึงพรึงเพริด“คุณพูดอะไรนะ？”

นิรุตติ์เชิดคางเธอขึ้น“ผมบอกว่าเลิกกับนัทธีแล้วมาอยู่กับผม เป็นไง”

สาเหตุที่เขามาที่นี่ครั้งนี้ นอกจากจะมาจัดการนวิยาแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ อยากมาหาเธอ

วารุณีโมโหคำพูดของเขาจนแสดงเป็นเสียงหัวเราะออกมา“นิรุตติ์ คุณบ้าไปแล้วเหรอ ฉันเป็นน้องสะใภ้คุณนะ！”

“ผมรู้ ยุคโบราณฮ่องเต้ยังแย่งเมียกับลูกชายเลย พี่ชายของผัวแย่งน้องเมียจะเป็นไรไป”นิรุตติ์มองวารุณีอย่างจดจ่อ “วารุณี ผมจริงจังนะ ขอเพียงคุณอยู่กับผม ผมจะไม่โจมตีนัทธีอีก และผมก็จะไม่เอาวันเฮิร์ทด้วย”

วันเฮิร์ทคือสิ่งที่เขาใฝ่ฝันอยากครอบครองเสมอมา

ทว่าตอนนี้ เขาสามารถละทิ้งวันเฮิร์ทเพียงเพื่อให้เธอไปกับเขา