พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 523

“โอเค” นัทธีเห็นความเป็นห่วงเป็นใยในตาของวารุณี ในใจก็อบอุ่น เจตนาที่จะฆ่าก็ลดลงมาก จึงพยักหน้าตกลง

เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงเขา

เหมือนกับเขาเมื่อกี้ ที่เขาเป็นห่วงเธอเหมือนกัน

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ใช่แค่คู่รักที่รักกันเท่านั้น แต่ยังเป็นสองคนที่รักษาบาดแผลและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

“ไปกันเถอะ” นัทธีสวมแจ็กเกตเสร็จ ก็จูงมือวารุณีเดินออกจากออฟฟิศ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ถึงบ้านของตระกูลวัฒนะศักดา

ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาก็มาเปิดประตูต้อนรับด้วยตัวเอง พอเห็นทั้งสองคนก็ยิ้มและยื่นมือออกมา "

“ประธานนัทธี คุณหญิงถางยินดีต้อนรับทั้งสองท่าน มันทำให้ตระกูลวัฒนะศักดาของผมรู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างมาก"

“ถ่อมตัวเกินไปแล้ว” ’ นัทธียื่นมือออกไปจับมือ

วารุณีจูงแขนของเขาแล้วยิ้มให้ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาเป็นการตอบรับ

"เชิญ ทั้งสองท่านเชิญเข้ามาข้างในได้เลย" หลังจากจับมือกันเรียบร้อยแล้ว ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาก็ทำท่าทางให้ทั้งสองเข้าไปในบ้าน

นัทธีพยักหน้าและพาวารุณีเดินตามเขาเข้าไปในบ้านของตระกูลวัฒนะศักดา

ตระกูลวัฒนะศักดาเป็นตระกูลนักวิชาการที่มีชื่อเสียงในจังหวัดจันทร์ คฤหาสน์หลังนี้ยังเป็นลานเก่าแก่ที่แปลกตาซึ่งดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

วารุณีเดินไปและสังเกตอย่างละเอียด เขามีแรงบันดาลใจหลายอย่างเกี่ยวกับชุดกี่เพ้าในใจแล้ว อยากจะวาดมันหลังจากที่กลับไปในตอนเย็น

เดินตามผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาไปที่ห้องโถง

หลังจากนั่งลง ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาก็พึ่งจะถามว่า “ไม่รู้เลยว่าประธานนัทธีจะมาหาฉันกะทันหันแบบนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”

นัทไม่ได้ตอบ แต่เอารูปเบลอออกมายื่นให้ "ผู้ดูแลบ้านของ ตระกูลวัฒนะศักดารู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้ไหม"?

"เด็กผู้หญิง?" ผู้ดูแลบ้านของผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดารับรูปมาด้วยความสงสัย

ภาพถ่ายเป็นภาพที่พิมพ์มาใหม่ แต่คนในภาพเบลอมาก

มองก็รู้ว่ามันไม่ใช่ภาพที่พึ่งถ่าย แต่ตัดมาจากที่ใดที่หนึ่ง

ผู้ดูแลบ้านของผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาจ้องมองที่รูปอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงพยักหน้า “นี่มันลูกสาวของเดชาธรไม่ใช่เหรอ”

“ใครคือเดชาธร” วารุณีดึงแขนเสื้อของนัทธี ถามเบาๆ

นัทธีกำหมัด “พ่อของนวิยาประธานเดชาธร เดชาธร”

วารุณีพยักหน้า “สาวน้อยที่ถ่ายวิดีโอนั้นคือนวิยาจริงๆ”

นัทธีมองผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะ คุณแน่ใจใช่ไหมว่าเป็นลูกสาวของประธานเดชาธร?

"ทำไมจะไม่แน่ใจละ" ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดายิ้ม แล้ววางรูปลง “ฉันกับเดชาธรเป็นเพื่อนกัน มักจะจัดงานเลี้ยงด้วยกันเป็นประจำ ลูกสาวของเขาฉันเจอบ่อย ดังนั้นต้องใช่แน่นอน นี่คือนวิยาเด็กคนนั้นแน่นอน เสื้อผ้าของนวิยาในภาพนี้ ภรรยาของฉันเป็นคนมอบให้เธอ”

"เข้าใจแล้ว ขอบคุณผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดา" นัทธีหยิบรูปกลับคืน

ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาถามอย่างสงสัย “ประธานนัทธีถามคำถามพวกนี้ทำไมเหรอ?

“ไม่มีอะไร เพียงแค่พบว่าตระกูลแก้วสุทธิเกี่ยวเนื่องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ของพ่อแม่ฉันเลยมาถาม” นัทธีบีบรูป แล้วก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วยืดหลังขึ้นมา "ประธานนัทธีกำลังสงสัยว่าตระกูลแก้วสุทธิทำให้พ่อแม่ของคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เหรอ?"

นัทธีก้มหน้าไม่ตอบ แต่ความหมายนั้นชัดเจน

ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาโบกมือ"มันเป็นไปไม่ได้เดชาธรเป็นคนดี ไม่มีที่จะทำเรื่องแบบนั้นได้ อีกอย่างเดชาธรกับพ่อแม่ของคุณก็ไม่มีอะไรขัดแย้งกัน ทำไมพวกเขาถึงต้องทำเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นพวกเขา "

"ใช่หรือไม่ใช่พวกเขา เดี๋ยวผมไปตรวจสอบเอง โอเค ผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาได้เวลาที่พวกเราต้องบอกลากันแล้ว"

พอพูดจบ นัทธีก็ยืนขึ้น

วารุณีก็ลุกขึ้นตาม

ทั้งสองพยักหน้าเล็กน้อยไปทางผู้ดูแลบ้านของตระกูลวัฒนะศักดาแล้วเดินกลับออกไป