พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 535

“ความหมายก็คือ ก่อนที่คุณสุภัทรจะรู้เรื่องระหว่างเธอกับปวิช เขาได้ร่างพินัยกรรมเอาไว้แล้ว พินัยกรรมระบุไว้อย่างชัดเจนว่า เธอได้รับมรดกของเขาเจ็ดส่วน ฉันกับศรัณย์ได้รับสามส่วน เวลาที่เขียนคือวันที่เขาเข้าโรงพยาบาลวันที่สอง” วารุณีตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง

ขยานีเบิกตากว้าง “เป็นไปไม่ได้!”

สุภัทรได้ร่างพินัยกรรมเอาไว้แต่แรกแล้ว แถมยังยกให้เธอตั้งเจ็ดส่วน?

จะเป็นไปได้ยังไง

ไอ้แก่สุภัทรนั่นเห็นสมบัติของตัวเองสำคัญที่สุดตลอดมา ไม่เคยบอกเธอเลยว่าอยู่ที่ไหนและมีเท่าไหร่ แถมตอนที่เธอขอเงินจากเขา เขายังเจียดให้เธอนิดๆ หน่อยๆ

แล้วเขาจะเขียนพินัยกรรมเอาไว้แล้วได้ยังไง แถมยังให้เธอเยอะขนาดนั้น

อย่าว่าแต่ขยานีเลย แม้แต่ปาจรีย์เองก็ประหลาดใจมากเช่นกัน “เรื่องจริงเหรอ”

“จริงสิ” วารุณีหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดอัลบั้มรูป เธอค้นหารูปภาพ จากนั้นจึงยื่นมือถือเข้าไปชิดกระจก “รูปนี้คือพินัยกรรมฉบับนั้น มีวันที่ระบุไว้ชัดเจนว่าเป็นวันหลังจากที่คุณสุภัทรล้ม ตรงกับวันที่สองที่เขาอยู่โรงพยาบาลพอดี ตอนนั้นเขาเองคงรู้ตัวว่าตัวเองคงอยู่ต่อได้อีกไม่นานนัก ดังนั้นจึงร่างพินัยกรรมขึ้นมา”

ตอนนั้นที่เธอขอพินัยกรรมฉบับนั้นจากทนายพิศาลเอาไว้ ก็เพื่อช่วงเวลานี้

เธอรู้ว่าขยานีจะต้องขอพบเธอ เธอเลยตั้งใจถ่ายรูปเก็บเอาไว้ ตอนนี้ถึงเวลาได้ใช้งานแล้ว

ขยานีจ้องมองโทรศัพท์ของวารุณี เธอเห็นวันที่ รวมทั้งการแบ่งสมบัติที่ระบุอยู่ในพินัยกรรมนั้น ร่างกายของเธอจึงด้านชาไร้ความรู้สึก

นี่คือเรื่องจริง!

บนนั้นยังมีลายเซ็นที่สุภัทรเซ็นเอาไว้เองอีกด้วย ลายมือของสุภัทรเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ของจริงหรือปลอมเธอมองเพียงแว็บเดียวก็มองออก

ดังนั้นตอนนั้นสุภัทรตั้งใจยกสมบัติให้เธอมากขนาดนี้จริงๆ

เมื่อเห็นท่าทางเหลือเชื่อของขยานี วารุณีก็ดึงมือถือกลับอย่างเรียบเฉย “ตอนนั้นคุณสุภัทรยังไม่รู้เรื่องราวระหว่างเธอก็ปวิช และไม่รู้ด้วยว่าเธอวางยาเขาทำให้เขามีอายุสั้น ดังนั้นตอนที่เขายังไม่เป็นอัมพาต เขาได้เซ็นลายเซ็นบนพินัยกรรมฉบับนี้ด้วยตัวเอง ทนายพิศาลได้อัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานด้วย ตอนนั้นขอแค่เธออดทนอีกหน่อยไม่โทรหาปวิชต่อหน้าเขา ตอนนี้เธอคงเป็นผู้รับมรดกต่อจากเขาไปแล้ว”

ริมฝีปากของขยานีสั่นระริก เธอพูดไม่ออก เธอเสียใจจนลำไส้ปั่นป่วน

ใช่แล้ว ตอนนั้นถ้าเธออดทนอีกหน่อย ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ตอนนี้เธอคงไม่ต้องติดคุกและไม่ต้องโดนโทษประหาร

และเธอคงเอาสมบัติไปใช้ชีวิตอยู่กับปวิชและทวิตอย่างมีความสุขไปแล้ว

วารุณีไม่รู้ความคิดของขยานี หากเธอรู้คงจะบอกว่าขยานีกำลังฝันหวานอยู่ เพราะต่อให้คุณสุภัทรไม่รู้เรื่องที่ขยานีทำ แต่เธอรู้

เธอไม่มีทางปล่อยขยานีไปอย่างแน่นอน ดังนั้นถ้าจะพูดให้ถูก จุดจบของขยานีอย่างไรก็เหมือนเดิม

“นอกจากมรดกแล้ว คุณสุภัทรยังเป็นห่วงที่วันข้างหน้าเธอไม่มีลูกคอยดูแล เลยจัดการจองบ้านพักผู้สูงอายุให้เธอเพื่อให้เธอได้ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบ ที่จริงแล้วคุณสุภัทรเป็นห่วงเธอมากนะ” วารุณีทิ้งระเบิดลูกใหญ่อีกครั้ง

ปาจรีย์พูดไม่ออกเช่นกัน “พ่อไม่เอาไหนของเธอคิดรอบคอบเหมือนกันนะ”

“ใช่แล้ว” วารุณีพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์

น้ำตาของขยานีไหลพราก

สุภัทรจัดการเรื่องราวพวกนี้เพื่อเธอ?

เรื่องสมบัติเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอเสียใจต่อสุภัทร แต่เมื่อรวมเรื่องนี้เข้าไปแล้ว เธอรู้สึกเสียใจมาก

ใช่แล้ว สุภัทรคือคนที่เอาผู้ชายเป็นใหญ่ อารมณ์ร้อน ขี้งก แต่ไม่ว่าเธออยากได้อะไรแค่เข้าไปบีบนวดสักหน่อย เธอก็มักจะได้ทุกอย่าง

จุดนี้เป็นจุดที่ปวิชทำให้เธอไม่ได้ แม้ว่าปวิชจะเป็นคนอ่อนโยน ปลอบโยนเธอได้ แต่สิ่งที่เธออยากได้ ปวิชไม่เคยหามาให้เธอได้ มีแต่เธอที่หามาให้เขา

เมื่อก่อนเธอไม่เคยเอาสุภัทรกับปวิชมาเปรียบเทียบกัน เธอคิดว่าปวิชเป็นผู้ชายที่เข้าอกเข้าใจเธอ อ่อนโยนกับเธอ เขาคือคนที่เธอต้องการ ส่วนสุภัทรไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของเธอ เทียบอะไรกับปวิชไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยแล้วว่า อันที่จริงปวิชรักเธอจริงๆ หรือ

ถ้าเธอไม่มีเงินให้ปวิช เขาจะยังอ่อนโยนกับเธอและปลอบโยนเธออยู่เหมือนเดิมไหม

เธอเกรงว่าคงจะไม่เป็นอย่างนั้น

บางทีปวิชอาจจะไม่ได้รักเธอ เพราะถ้าเขารักเธอ เมื่อยี่สิบปีก่อน ทำไมเขาถึงยอมให้เธอไปหลอกผู้ชายมีเงินล่ะ จากนั้นยังปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายเลี้ยงดูมาตลอด ไม่เคยพยายามทำตัวให้ดีขึ้น

ในตอนนั้น เรื่องราวในอดีตที่เธอไม่เคยมองเห็นก็ปรากฏชัดอยู่ตรงหน้า

เธอเสียใจ