พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 560

หลังจากเข้าไปแล้ว วารุณีก็เห็นนัทธีในแวบแรก

เขากำลังทำอะไรบางอย่างอยู่หลังโต๊ะทำงาน และบนโซฟาตรงหน้าของเขา มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

ผู้หญิงคนนั้นใช้ผมผิดหน้า มองไม่ชัดว่าหน้าตายังไง ทว่ากลับสูงมาก สามารถเทียบกับเชอรีนได้เลย

เชอรีนถึงขั้นพูดอย่างตกใจว่า “ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนี้เป็นนางแบบ”

นางแบบ?

วารุณีขมวดคิ้ว ไม่ได้คิดมาก เดินตรงไปทางผู้ชาย “นัทธี”

“เธอมาแล้ว” นัทธีวางเอกสารในมือลง เงยหน้าขึ้นมองเธอ

วารุณีพยักหน้า

นัทธีถามต่อว่า “ทานข้าวเช้าหรือยัง?”

“ยัง” วารุณีตอบ

หน้าของนัทธีไม่ค่อยพอใจ “ทำไมไม่กินให้เสร็จก่อนค่อยมา?”

“ฉันรอไม่ไหวแล้วไง” เธอเดินไป กอดแขนของผู้ชาย ส่ายหัวเบาๆ พูดด้วยความอ้อน

ทันใดนั้นนัทธีก็ไม่ได้ไม่พอใจแล้ว

เชอรีนที่อยู่ข้างๆ มองจนทำเสียงจุ๊จุ๊ชื่นชม

เป็นแบบนี้จริงๆ ด้วย ไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านการอ้อนของหญิงสาวสวยงามได้

“จริงด้วยที่รัก ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร?” วารุณีปล่อยแขนของนัทธี ชี้ไปทางผู้หญิงบนโซฟา

ในแววตาของนัทธีมีนัยน์ตาที่เย็นชา “ตกใจจนสลบไปแล้ว”

“ห้ะ? สลบไปเลย?” เชอรีนตะลึงไปทั้งหน้า

วารุณีก็สงสัยมาก “ทำไมถึงตกใจจนสลบไปล่ะ?”

“ในตอนที่มารุตจับเธอได้ เธอน่าจะรู้ว่าตัวเองจบแล้ว ดังนั้นก็เลยสลบไป ตอนที่ฉันมา เธอก็อยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว” นัทธีมองดูผู้หญิงคนนั้น พูดอย่างเย็นชาว่า “อีกอย่างพวกเธอรู้จักกับเขา”

“พวกเราก็รู้จัก?” วารุณีสบตากับเชอรีน

สุดท้ายเชอรีนเดินไปข้างหน้า เปิดผมที่ปิดหน้าของผู้หญิงออก จากนั้นใบหน้าที่คุ้นเคยๆ มากก็เผยออกมา

“สุชาดา!” น้ำเสียงของเชอรีนสูงมาก

วารุณีเองก็มีความแปลกใจ แต่ว่ายิ่งไปกว่านั้นคือความหนักแน่น

คิดไม่ถึงว่ากล่องพวกนี้ สุชาดาจะเป็นคนส่ง

ดูเหมือนว่านวิยาได้สืบความสัมพันธ์ของเธอไปอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นถึงให้ติดสินบนสุชาดา

“เชอรีน ทำเธอตื่น” วารุณีเม้มปาก พูดด้วยเสียงต่ำ

เชอรีนพยักหน้า “ได้”

เธอเอาผมของสุชาดาออก มองซ้ายมองขวา อยากมองดูว่ามีเครื่องเติมน้ำหรือเปล่า เติมน้ำแล้วมาราดให้สุชาดาตื่น

แต่ว่ามองไปรอบๆ แล้ว ห้องทำงานที่ใหญ่โตอย่าว่าแต่เครื่องเติมแล้ว แค่โต๊ะทำงานกับโซฟา อย่างอื่นอะไรก็ไม่มี

ไม่มีวิธีอื่น เชอรีนได้แต่ม้วนแขนเสื้อขึ้น จับคอเสื้อของสุชาดา ยกทั้งตัวของสุชาดาขึ้นมา จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างหนึ่ง ทั้งขวาและซ้าย ป้าบป้าบตบไปสองที

ภาพๆ นี้ วารุณีเห็นแล้วเกือบจะสำลักน้ำลาย คิดไม่ถึงว่าเธอจะใช้วิธีนี้เรียกสุชาดาตื่น

แม้กระทั่งนัทธีก็แปลกใจจนยักคิ้ว รู้สึกตลกเล็กน้อย

แต่ว่ายิ่งไปกว่านั้นคือความพอใจ มีคนอย่างเชอรีนและปาจรีย์ที่นิสัยอารมณ์ร้อนแบบนี้อยู่ข้างกาย เขาไม่ต้องเป็นห่วงว่าวารุณีจะถูกรังแก

เพราะว่าเชอรีนและปาจรีย์ต่างก็จะปกป้องเธอ

“เจ็บมาก ใครตบฉัน?” สุชาดาตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด

เธอจับหน้าของตัวเองแล้วลุกขึ้นมา กำลังจะโมโห จากนั้นก็เห็นสามคนที่อยู่ตรงหน้า วารุณี นัทธี และเชอรีน

วินาทีที่เห็นสามคนนั้น สีหน้าของสุชาดาซีดขาวไปเลย อยากจะสลบกลับไปอีกครั้ง

แต่ว่าใช้ว่าจะสลบก็สามารถสลบไปได้

เธอถึงขั้นรู้สึกว่า ถึงแม้จะสลบไปแล้วจริงๆ ก็จะถูกตบจนตื่นแบบนั้น

“เธอ......เธอจะทำอะไร?” สุชาดากำหมัดแน่น มองทั้งสามคนด้วยความระมัดระวัง “คิดไม่ถึงว่าพกเธอจะกล้ามาลักพาตัวฉัน เชื่อไหมว่าฉันจะแจ้งตำรวจ”

“ได้สิ งั้นก็แจ้งความสิ ฉันจะลองดู สุดท้ายคนที่โดนจับคือพวกเรา หรือว่าเธอ” เชอรีนสะบัดแขน พูดด้วยความไม่พอใจ