พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 561

สุชาดาพยักหน้าให้ซ้ำๆ แสดงให้เห็นว่าที่เขาพูดนั้นถูกต้อง และตัวเองไม่ได้พูดโกหก

วารุณีหรี่ตาลง “แล้วนวิยา เธอก็ไม่รู้จักจริงๆ เหรอ？”

“ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”สุชาดาพูดขึ้นอีกครั้ง

วารุณีจ้องมองสำรวจเธอ จากนั้นก็มองไปที่เครื่องจับเท็จ ที่สุดแล้วก็ยืนยัน ว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง

สุชาดาไม่รู้จักนวิยาจริงๆ และไม่ได้ถูกนวิยาซื้อตัวมา

นั้นก็หมายความว่า ......

วารุณีกำมือแน่น “กล่องพวกนั้น มันเป็นของเธอ ？”

“กล่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ”สุชาดาหัวใจกระตุก ตอบกลับทันที

ทันทีที่เธอพูดจบ เครื่องจับเท็จในมือก็มีไฟสีแดงกะพริบ ส่งเสียงดังขึ้นมา

จากนั้น เครื่องจับเท็จก็สร้างกระแสไฟฟ้าแรงสูง หลังจากนั้น สุชาดาก็ถูกไฟดูด ดูดจนร่างกายสั่นชักกระตุก และส่งเสียงกรีดร้องออกมา

เมื่อมารุตกับเชอรีนเห็น ก็จึงรีบปล่อยตัวเธอ กลัวจะถูกไฟดูดไปด้วย

วารุณีกับนัทธีเห็นสุชาดาถูกไฟฟ้าช็อต สีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไป มองดูเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

รอจนเครื่องจับเท็จหยุดการจ่ายไฟ วารุณีก็จึงได้พูดขึ้นอีกครั้งว่า “ยังไม่คิดที่จะพูดความจริงอีกเหรอ？”

สุชาดาถูกไฟดูดจนหวาดกลัว ส่งเสียงร้องไห้ระงมออกมา ร้องจนหน้าตาดูไม่ได้ น้ำหูน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนไปหมด เห็นแล้วช่างน่าขยะแขยงนัก

“ฉันพูดแล้ว ฉันยอมพูดแล้ว”เธอไม่กล้าโกหกอีก รีบตอบกลับไปว่า“ฉันทำเอง ทุกอย่างเป็นฝีมือของฉันเอง”

เชอรีนมองไปที่ไฟสีเขียวของเครื่องจับเท็จ ก็หัวเราะออกมา “ประธานนัทธีวารุณี ครั้งนี้เธอไม่ได้โกหก”

นัทธีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แสดงให้รู้ว่ารับรู้แล้ว

สุชาดาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

สามวันมานี้ เธอส่งกล่องไปให้ก็ไม่ถูกจับได้ เพราะมีเรื่องขึ้นก่อน เธอจึงหยุดส่งไปสองวัน ไม่คิดว่าจะมาถูกจับได้ แล้วยังถูกกระทำแบบนี้อีก

เธอเกลียดคนพวกนี้จริงๆ ！

“พูดมา ทำไมต้องทำแบบนี้ ? ”วารุณีนั่งลงข้างๆนัทธี แล้วถามออกไปอย่างเย็นชา

เดิมทีคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของนวิยา ไม่คิดว่าจะเป็นฝีมือของสุชาดาไปได้

ก็จริง ก่อนหน้านั้นเธอก็เคยสงสัย ว่าวิธีการของนวิยาทำไมถึงตกต่ำลง ทำเพียงให้ผู้อื่นหวาดกลัว ความโหดร้ายก่อนหน้านั้นไม่มีให้เห็น

หากไม่ใช่นวิยา ก็พอจะฟังมันขึ้น

“ฉัน......ฉัน......”ดวงตาสุชาดาไหววูบ ตอบตะกุกตะกัก

เชอรีนผลักไปที่ร่างของเธอ“ ฉันอะไรล่ะ รีบพูดมา พูดออกมาให้หมด”

เมื่อถูกผลัก สุชาดาก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหน เธอผลักเชอรีนออกแล้วลุกขึ้นยืน ใบหน้าเหี้ยมโหดจ้องเขม็งไปยังวารุณี“เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะฉันเกลียดเธอยังไงล่ะ เธอทำลายอาชีพนางแบบของฉันเธอรู้ไหม ！”

หญิงสาวตะโกนเสียงดัง

วารุณีกะพริบตาถี่ๆ “ ฉันทำลายอาชีพนางแบบของเธอ ? ฉันไปทำลายอาชีพนางแบบของเธอตอนไหน？”

เธอแค่รู้สึกประหลาดใจ

นัทธีตีไปที่หลังมือของเธอเบาๆ เพื่อบอกเธอว่าไม่ต้องสนใจ

วารุณีส่ายหน้า แสดงให้รู้ว่าเธอไม่ได้สนใจ