พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 563

ไม่คิดว่ามารุตก็จะหันมองมาด้วยเช่นกัน ทันทีที่ทั้งคู่สบตากัน ต่างพากันตะลึง

แต่ไม่นาน เชอรีนก็ละสายตาออก ก้มหน้าลง น้ำเสียงร้อนรน ตอบกลับเสียงเบาว่า “ไว้......ไว้ค่อยคุยกันทีหลังดีกว่า？”

เมื่อเห็นใบหูแดงๆ และแก้มที่เห่อร้อน วารุณีก็เลิกคิ้วขึ้น ราวกับจะเข้าใจอะไรบางอย่าง แล้วลากเสียงยาวว่า “อ้อ......ค่อยคุยกันทีหลังเหรอ！”

“พอแล้ววารุณี ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว ฉันขอตัวก่อน” เชอรีนไม่กล้าอยู่ต่อ รีบหาข้ออ้างปลีกตัวออกไป

เธอกลัวว่าหากเธอยังอยู่ต่อ ไม่พ้นคงโดนล้อแน่ๆ

เชอรีนหันหลังแล้วจากไป

มารุตกระแอมไอเบาๆ “ท่านประธาน คุณผู้หญิง งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ไปเถอะ”นัทธีพยักหน้ารับคำ

มารุตโค้งคำนับให้คนทั้งสอง และจากไป

ในห้องนั่งเล่นจึงเหลือเพียงวารุณีกับนัทธีสองคน

วารุณีกอดแขนของนัทธี “ที่รัก เมื่อครู่คุณเห็นไหม ？”

“อะไร？”นัทธีถือแท็บเล็ตในมือ และกำลังดูรายงานทางการเงินอยู่

วารุณียกยิ้มและพูดว่า“ก็เชอรีนกับผู้ช่วยมารุตไง เมื่อกี้ตอนที่ฉันบอกว่า ให้เชอรีนหาใครสักคน เธอมองไปยังผู้ช่วยมารุต และที่สำคัญคือ ผู้ช่วยมารุต ก็มองเธอด้วยเช่นกัน พวกเขาทั้งคู่ต่างก็หน้าแดง ดังนั้นฉันคิดว่า พวกเขาต้องมีความรู้สึกดีๆต่อกันแน่ ”

“เหรอ？ผมไม่ได้สังเกต”นัทธีพลิกหน้าถัดไป และตอบเสียงเรียบ

ใครจะเป็นอย่างไร เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไร ดังนั้นจึงไม่ได้ให้ความสนใจอะไร

เมื่อวารุณีเห็นเขาไร้อารมณ์ มุมปากก็กระตุก “ช่างมันเถอะ คุยกับคุณเรื่องพวกนี้ ไม่สนุกเอาซะเลย คุณดูของคุณไปแล้วกัน ฉันจะไปดูลูกๆสักหน่อยว่าทำอะไรกันอยู่ ”

นัทธีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง

วารุณีก็คลายมือออก แล้วขึ้นไปยังชั้นบน

ไม่นาน ชีวิตของวารุณี ก็กลับคืนสู่ความสงบ ราวกับชั่วข้ามคืน คนชั่วทั้งหลายก็สงบเสงี่ยมเจียมตัว

ตามปรกติทั่วไปแล้วก็มักจะได้ยินข่าวคราว อาทิเช่นไม่ใช่ทางฝั่งเธอเกิดเรื่องขึ้น ก็จะเป็นทางฝั่งของนัทธีมีเรื่อง

แต่นี่ก็ผ่านไปนานเป็นเดือนแล้ว ก็ยังคงสงบเงียบเหมือนเดิม ราวกับนวิยาและนิรุตติ์ไม่อยู่แล้วยังไงอย่างนั้น

และแน่นอนว่า ไม่อยู่แล้วนั้นมันเป็นไปไม่ได้ อย่างมากก็น่าจะจำศีลอยู่มากกว่า

เพราะช่วงนี้การเคลื่อนไหวของนัทธีก็ถือว่าเอิกเกริกอยู่มาก และยังมีระบบการรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา พวกนิรุตติ์ไม่กล้าเผยตัวก็ถือว่าไม่แปลก

แต่วารุณีรู้ ว่าพวกเขาคงซ่อนตัวอยู่แบบนี้ได้ไม่นานแน่ ไม่แน่อาจจะโผล่มาในสักวัน ดังนั้นก็จึงต้องเฝ้าระวังอยู่ตลอด หละหลวมไม่ได้โดยเด็ดขาด

ในคืนนี้ วารุณีพาลูกทั้งสองคนเข้านอนแล้ว ก็จึงลงไปยังชั้นล่างเพื่อหาน้ำดื่ม

พอดีกับเชอรีนที่ยังไม่เข้านอน กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น และคุยโทรศัพท์อยู่

และไม่รู้ว่าปลายสายกำลังพูดอะไรด้วย เธอถึงกับยิ้มไม่หุบ

หลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว วารุณีก็จึงได้พูดขึ้นว่า“ ผู้ช่วยมารุตโทรมาเหรอ？”

เชอรีนพยักหน้าให้อย่างเขินอาย “ใช่ เธอรู้ได้อย่างไร ? ”