พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 566

เมื่อเห็นลูกชายที่กล่าวโทษตัวเอง วารุณีก็ลูบไปที่ศีรษะของเขา แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกรัก อย่าพูดแบบนี้ มันไม่ใช่ความผิดของลูก เพราะศัตรูเจ้าเล่ห์เกินไป”

“แต่ผมมีโอกาสที่จะเฝ้าจับตาดูพวกเขาอยู่ตลอด”อารัณทำไม้ทำมือ

วารุณียกยิ้ม “ช่างมันเถอะนะ ครั้งนี้คลาดกัน งั้นลูกก็ตามหาร่องรอยของเขาต่อ หม่ามี๊เชื่อว่ายังมีโอกาสที่จะเจอตัวพวกเขาได้อีก”

หลังจากที่ได้รับคำปลอบโยนของเธอ เด็กน้อยก็มีพลังฮึดขึ้นมาอีกครั้ง พยักหน้าให้อย่างหนักแน่น “ผมทราบแล้วครับหม่ามี๊ ผมจะกลับไปวางระบบใหม่ ให้กล้องวงจรปิดจับภาพพวกเขาแบบอัตโนมัติ ขอแค่พวกเขาโผล่ออกมาไม่ว่าจะจากกล้องตัวไหน ผมก็สามารถรู้ได้ทันที”

พูดจบ เขาก็เดินออกไปจากห้องของวารุณีโดยทันที

เด็กหญิงตัวน้อยมองไปยังหม่ามี๊ แล้วหันมองไปยังทิศทางที่พี่ชายเดินออกไป สุดท้ายก็วิ่งไล่ตามหลัง“พี่อารัณรอหนูด้วย”

เห็นแผ่นหลังไวๆของเด็กน้อยสองคน วารุณีก็ส่ายหัวอย่างจนใจ ได้แต่ปล่อยพวกเขาไป

วันรุ่งขึ้น นัทธีเดินทางมาถึงที่นี่ และไปร่วมการแข่งขันกับวารุณี

ตอนที่วารุณีมาถึงที่ห้องแข่งขัน ก็พบว่ากรรมการผู้ตัดสินถูกเปลี่ยนตัวหมดแล้วทั้งสิ้น เปลี่ยนเป็นผู้ชํานาญการด้านงานออกแบบระดับแถวหน้า หนึ่งในนั้น เป็นอาจารย์ใหญ่ของเธอ อาจารย์เมอร์เซเดอ

วารุณีรู้อยู่ก่อนแล้วว่าในรอบชิงชนะเลิศ อาจารย์จะมาด้วย ดังนั้นในตอนที่เห็น นอกจากแปลกใจแล้ว ก็ไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไร

“อาจารย์”ก่อนเกมการแข่งขันจะเริ่ม วารุณีไปหาเมอร์เซเดอ แล้วโอบกอดกับอีกฝ่าย“ เป็นยังไงบ้างคะสบายดีไหมคะ？”

“ก็ดี”อาจารย์เมอร์เซเดอยิ้มให้อย่างอ่อนโยนและพยักหน้าให้ จากนั้นก็ก้มมองไปที่หน้าท้องของเธอ “กี่เดือนแล้ว ? ”

“หกเดือนแล้วค่ะ”วารุณีลูบไปที่หน้าท้อง ตอบกลับอย่างเป็นสุข

อาจารย์เมอร์เซเดอหัวเราะและพูดว่า“ดีดีมาก หกเดือน ไม่มีผลอะไรกับการแข่งขันของเรา”

“ใช่ค่ะ”วารุณีตอบ จากนั้นก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเอ่ยถามว่า“เอออาจารย์ค่ะ มาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ ทำไมไม่โทรหาหนู หนูจะได้ไปรับ”

“ไม่ต้องหรอก ทางผู้จัดเขาส่งคนไปรับ อาจารย์เลยไม่ได้บอกเรา”อาจารย์เมอร์เซเดอโบกมือให้

วารุณีมองดูเขา “แล้วอาจารย์พักอยู่ที่ไหนคะ ? ”

“ทางผู้จัดเขาจัดห้องพักในโรงแรมให้”อาจารย์เมอร์เซเดอตอบ

วารุณีก็ถึงได้เบาใจ“ ดีค่ะ ดีแล้ว”

“ไหนลองบอกซิ การแข่งขันต่อไป มีความเห็นอะไรหรือเปล่า ? ”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของวารุณีก็จางลง จากนั้นก็เล่าถึงปัญหาความยากลำบากที่เจอให้อีกฝ่ายได้รับรู้

อาจารย์เมอร์เซเดอก็ฟังอย่างเงียบๆ เมื่อได้ยินเรื่องราว ก็จึงให้คำแนะนำกับเธอ

จนกระทั่งถึงเวลาการแข่งขัน การอบรมสั่งสอนก็จึงได้สิ้นสุดลง

แต่ต้องบอกว่า มีผู้อาวุโสคอยให้คำชี้แนะแบบนี้ วารุณีก็รู้สึกผ่อนคลายลงไม่น้อย ไม่ได้มืดมนสับสนเหมือนตอนที่มาแรกๆ กับเกมการแข่งขันในนัดต่อไป ก็มีความมั่นใจเพิ่มมากยิ่งขึ้น

“วารุณี ทางนี้” ตอนที่วารุณีกลับเข้ามาในห้องแข่งขัน ก็ได้ยินเสียงของลีน่า หันไปตามเสียงเรียก ลีน่าได้นั่งลงที่โต๊ะแข่งขันแล้ว และกำลังโบกมือให้เธอด้วยรอยยิ้ม

วารุณีก็ส่งยิ้มกลับให้เธอ จากนั้นมือกุมไปที่ท้อง ก้าวเท้าเดินเข้าไปหา

ตอนที่เดินไปยังทางเดินระหว่างโต๊ะ มีขาข้างหนึ่งยื่นออกมา ขวางทางเธอเอาไว้

วารุณีไม่ได้สนใจดูที่เท้า ก็จึงสะดุด ร่างทั้งร่างซวนเซ ใบหน้าคว่ำลงไปกับพื้น

“วารุณี！”ลีน่าตะโกนร้องพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไป

วารุณีไม่ได้ตอบกลับ มองพื้นด้วยความหวาดกลัว สองมือกุมไปที่หน้าท้องแน่น

เธอกำลังตั้งครรภ์ หากเธอล้มคะมำไปแบบนี้จริงๆ ลูกในท้องของเธอ ไม่เสียชีวิตในครรภ์ ก็ต้องคลอดก่อนกำหนด

และเด็กส่วนใหญ่ที่คลอดก่อนกำหนด ร่างกายก็จะมีความเสี่ยงสูงต่อการเกิดโรค และทำให้เสียชีวิตได้

แม้แต่ร่างกายของคนเป็นแม่ ก็จะเสียหายและมีปัญหาเกิดภาวะแทรกซ้อนมากมาย